Վերջին 5-6 տարիներին հայաստանյան հասարակության ակնհայտ դեգրադացումը ՀՀ ներկայիս իշխանությունների ամենամեծ ձեռքբերումն է: Սերժ Սարգսյանի վարչակարգը կարող է իշխել միայն թույլ ու արժեքներ չունեցող հասարակության պայմաններում: Հասարակությունը թուլացնող մշտական գործընթացին իշխող ռեժիմը մասնակից է դարձրել հայաստանյան բոլոր քաղաքական ուժերին՝ փորձելով գնել, կաշառել, իր հետ կապել նրանցից շատերին: Վարկաբեկման ամենամեծ աստիճանն էլ հենց համարվում է համագործակցությունը իշխող վարչակարգի հետ: Մի քանի ուժեր, որոնք ներուժ ունեն համախմբել հասարակության այս կամ այն մասը, զբաղված են միմյանց դեմ ոչնչացնող գործողություններ կատարելով, ինչը, բնականաբար, ռեժիմի կարևոր հաջողություններից է:
Այս ամենի մեջ լուսավոր շողը քաղաքացիական ակտիվիզմն է, ինչը մերթընդմերթ փոքր հաջողություններ է արձանագրում, սակայն մեծամասամբ հենվում է զգայականի վրա և քիչ արդյունավետ է՝ հասարակության համատարած անկման, ինչպես նաև իշխանությունների ապօրինությունների ֆոնին:
Հասարակության նման վիճակը լրջագույն վտանգ է ներկայացնում հայոց պետականությանը: ՀՀ իշխանությունները, նշանակվելով թաղային կրիմինալի և հաստատվելով միջազգային հանրության կողմից, ամբողջովին հաշվետու և երախտապարտ են նրանց, ինչն արտահայտվում է մի կողմից` որոշ բիզնես ոլորտներ տեղական կրիմինալին զիջելով, ոստիկանության և արդարադատության համակարգերով այդ կրիմինալի շահերը պաշտպանելով, նրանց հանցագործությունները պարտակելով, մյուս կողմից՝ հայության կենսական շահերի հաշվին օտար երկրներին զիջումներ անելով:
Հայկ Խանումյան
Հոդվածն ամբողջությամբ կարող եք կարդալ «Օրակարգ» թերթի այսօրվա համարում
