Գործից ամբաստանյալ Հովսեփ Հակոբյանի մասն անջատվել է առանձին վարույթում և այդ մասով քրեական գործի վարույթը կասեցվել է՝ մինչև ՀՀ Սահմանադրական դատարանի կողմից վերոնշյալ օրենքի սահմանադրականության հարցի որոշում կայացնելը:
Այս հարցով արդեն երրորդ դատարանն է դիմում Սահմանադրական դատարան: Սույն որոշման մեջ մարզային դատարանն արձանագրում է, որ «ՀՀ քրեական օրենսգրքում փոփոխություններ և լրացումներ կատարելու մասին» 2012թ. փետրվարի 9-ին օրենքն ուժի մեջ մտնելու կապակցությամբ կաշառքի առարկայի շուրջ արդեն իսկ ձեռք բերված համաձայնությունը, որը ենթադրում է պաշտոնատար անձի կողմից գույքի, արժեթղթերի նկատմամբ իրավունքը պահանջելը, դրանք ստանալու խոստումը կամ առաջարկն ընդունելը, համարվում է ավարտված հանցագործություն: Նման պայմաններում կաշառք ստանալու կամ այն ստանալու փորձի (նախապատրաստության) նյութական հանցակազմերի կիրառումը որոշ դեպքերում դարձել է անհնար, քանի որ կաշառքի առարկան պահանջելը, այն ստանալու խոստում տալը կամ կաշառքի առարկայի առաջարկն Կոտայքի մարզի դատարանը նկատում է, որ այս հանգամանքի վերաբերյալ իրենց դիրքորոշումներն են հայտնել Երևանի Կենտրոն և Նորք-Մարաշ վարչական շրջանների և ՀՀ Վերաքննիչ քրեական դատարաններն՝ համապատասխանաբար 2013թ.օգոստոսի 20-ի և 2013թ. հունիսի 23-ի որոշումներում, որտեղ «իրավացիորեն նշվել է, որ օրենսդրական նման ձևակերպման պայմաններում հանցագործությունը չի անցնում նախապատրաստության և հանցափորձի փուլեր և ավարտված է համարվում այն պահից, երբ անձը որևէ ձևով կպահանջի կաշառքի առարկան, այն ստանալու խոստում կտա կամ ստանալու խոստումը կընդունի»:
«ՀՀ քրեական օրենսգրքում փոփոխություններ և լրացումներ կատարելու մասին» 2012թ. փետրվարի 9-ին ուժի մեջ մտած օրենքով ստացվում է, որ մի դեպքում պաշտոնատար անձի կողմից կաշառք ստանալու փորձի կամ նախապատրաստության դեպքում ՀՀ քրեական օրենսգրքի 65-րդ հոդվածի կարգով, անձի նկատմամբ նշանակվում է ավելի մեղմ պատիժ, իսկ կաշառք պահանջելու կամ խոստում ստանալու կամ առաջարկն ընդունելու դեպքում արարքը որակվում է որպես ավարտված հանցագործություն և անձի նկատմամբ նշանակվում է համեմատաբար խիստ պատիժ:
Նյութի մանրամասները կարդացեք սկզբնաղբյուր կայքում
