Հայաստանում Մաքսային միությանն անդամակցելու վերաբերյալ բուռն քննարկումները ունեն մի շատ հետաքրքրական առանձնահատկություն: Այդ քննարկումներում իսպառ բացակայում է իշխանությունը: Մի քանի կիսակրիմինալ կամ կիսագրագետ պատգամավորների կարծիքները, որոնք ներկայացնում են ՀՀԿ-ի խորհրդարանական մեծամասնությունը, ամենևին իշխանություն չեն:
Իշխանությունը տվյալ դեպքում կլինեն նախագահական աշխատակազմի կամ կառավարության ներկայացուցիչները, եթե նրանք ներգրավվեն հասարակական բուռն քննարկումներում և սկսեն հասարակությանը, Հայաստանի քաղաքացիներին ներկայացնել սեփական որոշման կարևոր փաստարկները և հիմքերը: Սակայն Հայաստանի իշխանությունները այս առումով իրենց լրիվ դուրս են դրել քննարկումներից, և այնպիսի տպավորություն է, որ Մաքսայինին անդամակցելու որոշումը Հայաստանի իշխանությունները չեն կայացրել: Համենայնդեպս, եթե որոշումը նրանք կայացրած լինեին, պետք է որ նրանք առաջին շահագրգռվածները լինեին ներկայացնելու այս որոշման առավելությունները:
Արտաքին գործերի նախարար, էկոնոմիկայի նախարար, ֆինանսների նախարար, վերջապես` վարչապետ, նախագահ: Այս պաշտոնյաները ոչ միայն շահագրգռված պետք է լինեն սեփական որոշման փաստարկման հարցում, այլ պարտավոր են հասարակությանը հաշվետվություն տալ դրա համար: Սակայն Հայաստանի իշխանությունների` այս հարցում անկենդան պահվածքը վկայում է, որ իրականում նրանք հանդիսացել են պարզապես որոշումը հրապարակայնացնող օբյեկտ, իսկ կայացնող սուբյեկտը եղել է Հայաստանի իշխանություններից դուրս:
Մուսա Միքայելյան
Կարդացեք նաև
Հոդվածն ամբողջությամբ կարող եք կարդալ «Ժամանակ» թերթի այսօրվա համարում
