Ֆյուլեն հայտարարել է, որ Եվրամիության ասոցացման գործընթացը, Արևելյան գործընկերությունը ստեղծված չէ Ռուսաստանի դեմ, և իրենք խրախուսում են այդ երկրներին խորացնել հարաբերությունը Ռուսաստանի հետ, սակայն Ասոցացման և Խորը ու համապարփակ ազատ առևտրի պայմանագրի հետ համատեղելիության շրջանակում: Իսկ Հայաստանն այս շրջանակը, ըստ էության, անցել է արդեն, առնվազն հայտարարությունների մակարդակով, և եթե Եվրոպան խոսում է համատեղելիության մասին, Հայաստանի իշխանություններն արդեն խոսում են Մաքսային միությանը այս կամ այն գործընթացի չհակասելու մասին: Այսինքն` ըստ էության ահռելի տարբերությունները արդեն իսկ ակնհայտ են:
Ի դեպ, հետաքրքրական է, որ Ֆյուլեի, ըստ էության, կոնցեպտուալ հայտարարությունը համընկել էր Հայաստանում Եվրամիության դեսպանների հետ Սերժ Սարգսյանի ունեցած ճաշին: Թե ինչքանով էին այս երկու իրադարձությունները իրար կապված, հայտնի չէ, սակայն Հայաստանը ինտենսիվորեն փորձում է ինչ-որ ընդհանուր հայտարարի գալ Եվրամիության հետ, ինչը, սակայն, առայժմ ակնհայտորեն չի ստացվում, համենայնդեպս չկան դրա մասին վկայող հայտարարություններ:
Այնուամենայնիվ, Եվրոպան, դատելով Ֆյուլեի հայտարարության տեքստից, փակելով դուռը, այնուամենայնիվ բաց է պահում պատուհանը Հայաստանի համար: Սակայն պատուհանը ակնհայտորեն շատ բարձր է, և Հայաստանից ակնհայտորեն հսկայական ջանքեր են պահանջվելու այդ բարձրությունը հաղթահարելու համար, եթե իհարկե` Հայաստանի իշխանությունները ուզում են հաղթահարել և պահել Եվրոպայի հետ հարաբերությունները: Առայժմ նկատվում է, որ ուզում են, թեև միգուցե ընդամենը ուզում են իջեցնել նշաձողն ու պրծնել հնարավորինս ցածր գնով:
Մուսա Միքայելյան
Հոդվածն ամբողջությամբ կարող եք կարդալ «Ժամանակ» թերթի այսօրվա համարում
