«Ուրախ հանդիսությունն ասոցացվում է թամադայության հետ: Թամադա խոսքն անցել է, դա արդեն հետին էտապում է, կարեւոր է լինել գիտակ, իմացությամբ հարուստ: Ասմունքի եւ խոսքի իմացության տեր մարդը պետք է անցկացնի հանդիսություններ»,-այսօր լրագրողների հետ հանդիպման ժամանակ «հայտնիներն ու անհայտները հանդիսավար, հանդիսավարությո՞ւն, թե՞ թամադայություն» թեմայի շուրջ նշեց ասմունքող, հանդիսավար Լիանա Զուրաբյանը:
Նրա խոսքով, ինքն ունի շնորհ՝ ասմունքելու, նա պարտավոր է ծառայել իր ժողովրդին. «Մենք բոլորս ապրում ենք այս ժամանակավոր հյուրանոցում եւ ունենք առաքելություն: Կենացը կյանք է, յուրաքանչյուր մարդու համար բաժակ բարձրացնելով մենք պետք է ներկայացնենք նրա կյանքը, ներկան, անցյալը եւ ապագան, շատ կարեւոր է ունենալ մեծ բառապաշար»:
Հանդիսավարը կարծում է, որ խոսքը ուժ է, իսկ կին հանդիսավար ընտրում են այն մարդիկ, ում մտահորիզոնը ավելի զարգացած է: Կենացը գովք է, բայց ռեստորաններում կուլտուրան պակասում է, մատուցողներին, օպերատորներին եւ անգամ երաժիշտներին պակասում է ներքին կուլտուրան:
Հանդիսավար Նարինե Զուրաբյանի համոզմամբ, հարսանեկան արարողությունը նման է մեծ լսարանի, նա էլ իրեն մանկավարժ է զգում, անհրաժեշտ է հյուրերի հետ անցկացնել լուրջ կյանքի դաս.
«Խոսքի հետ միաժամանակ կարեւոր է իմպրովիզ հասկացությունը: Ցանկացած հարսանիք տարբեր է լինում, կան դասական մարդիկ, կան ռաբիսներ, կան կլասիկներ: Մենք փորձում ենք ելակետ գտնել, համեմել նրանց եւ ուրախացնել»:
Նրա պնդմամբ, կան նաեւ տարօրինակ պահանջներով պատվերներ, արտասահմանից եկած հայերի մի մասի համար միեւնույն է, թե ինչպես կանցնի միջոցառումը: Գերադասելի է կինը միկրոֆոնով, քան թե տղամարդը՝ կանացի զգեստով:
Անժելա ՇԱՀՈՒՄՅԱՆ
