Օգոստոսի 18-ին լրացավ Յուրի Վարդանյանի՝ սպորտի եւ երիտասարդության հարցերի նախարար նշանակվելու 100 օրը: Ինչպե՞ս է անցնում նորանշանակ նախարարի առօրյան, ի՞նչ խնդիրների է առնչվում նա պատասխանատու պաշտոնում: «Առավոտը» բացառիկ հարցազրույց է ունեցել Յուրի Վարդանյանի հետ, որի ընթացքում շոշափվել են նաեւ հասարակական լայն հնչեղություն ստացած հարցեր:
– Պարոն Վարդանյան: Ինչպե՞ս է անցել առաջին երեք ամիսը:
– Դժվար է ամեն մի օրը մեկ առ մեկ հիշել, երբ աշխատել ես առավոտից
մինչեւ ուշ երեկո: Օրական առնվազն 40-50 այցելու եմ ընդունում, որոնց
ճնշող մեծամասնությունը սպորտի ոլորտի մարդիկ են, որոնք ճանապարհ են անցել, քրտինք թափել հայկական սպորտի համար: Նախարարության
գործունեության ոլորտներից մեկն էլ երիտասարդության բլոկն է՝
մասշտաբներով հսկայական ոլորտ: Լսում եմ բոլորին եւ աշխատում իմ
իրավասության եւ հնարավորությունների սահմաններում օգտակար լինել:
Առաջնահերթության կարգով, անկախ գերատեսչական ենթակայությունից, ամբողջ հանրապետությունով գույքագրում ենք կատարել 176 մարզադպրոցներում, որպեսզի ծանոթանանք դրանց նյութատեխնիկական բազային: Ահավոր ծանր էր առաջին մեկուկես ամիսը: Անհասկանալի շատ բաներ կային:
– Նախարարություն-ՀԱՕԿ, Յուրի Վարդանյան-Գագիկ Ծառուկյան
հարաբերություններն ինչպե՞ս են: Գաղտնիք չէ, որ վերջին տարիներին դրանք բավականին լարված են եղել:
Կարդացեք նաև
– Երբ ասում էի, թե առաջին մեկուկես ամիսը ահավոր ծանր է եղել, նկատի ունեի այն, որ մոտ 6,5 տարի սպորտի ոլորտը ղեկավարել է ԲՀԿ-ն՝ Գագիկ Ծառուկյանի գլխավորությամբ: Նրա նշանակած, կամ նրա ցուցումով նշանակված նախարարները ինչ ցուցում ստացել, այնպես էլ ղեկավարել են: Որպես սպորտում ճանապարհ անցած անձնավորության, բայց նոր նշանակված նախարարի, շատ բան ինձ անհասկանալի էր: Մտածում էի, թե ինչպես է լինելու: Մանավանդ, որ վերջին 4-4,5 տարում սպորտին առնչվող հարցադրումներում Գագիկ Ծառուկյան-Յուրի Վարդանյան հարաբերություններն այնքան էլ բարվոք չեն եղել:
– Բայց ի՞նչ էր պատահել:
– Հայկական սպորտն իմ ուշադրոության շրջանակներում է եղել ոչ միայն վերջին 4,5 տարում, երբ ՀՀ նախագահի խորհրդականն էի, այլեւ այն 16 տարիներին, երբ բնակվում էի ԱՄՆ-ում: Լավ բաներով ուրախացել եմ, վատի համար՝ տխրել: Վերադառնալով Հայաստան՝ հայկական սպորտն սկսեցի ավելի մոտիկից ճանաչել: Ինձ հարցեր են ուղղվել, ես էլ մասնագիտական պատասխաններ եմ տվել, որոնք դուր չեն եկել այն կողմին՝ նախարարությանը: Այստեղից էլ այն թյուր կարծիքը, թե ես անձնական ինչ-ինչ դրդումներով ուզում եմ նրանց իրենց աստիճանից ցածր դնել: Իրականում դա այդպես չի: Ես դերասան չեմ եւ տվել եմ իմ տեսանկյունով արժանի գնահատականը:
– Դուք Գագիկ Ծառուկյանի հետ հանդիպել եք: Արդյունք կա՞:
– Այո, հանդիպել ենք, եկել ընդհանուր հայտարարի. նա չի խոչընդոտում, եթե կարողանում է՝ օգնում է: Իսկ մենք բոլորս գիտենք, որ Գագիկ Ծառուկյանը կարող է օգնել եւ պատրաստակամ է: Շատ մարզասերներ ցավով են ընդունում տարաձայնությունները, մտահոգված են, որ այդպես սպորտը չի կարող զարգանալ, հակառակը՝ վիճակը կվատանա: Գագիկ Ծառուկյանը հարգում է ինձ՝ ես ընդունում եմ նրան: Բացարձակ նորմալ հարաբերություններ են: Ոչ մի խնդիր չունենք. ոչ անձնական, ոչ սպորտային:
– Ի՞նչ ասել է՝ չի խոչընդոտում: Այսինքն, նախարարությունն ու ՀԱՕԿ-ը
աշխատում են առանձին-առանձի՞ն:
– Մենք երկիր ենք, եւ մեր սպորտի քաղաքականությունը մշակում է պետական կառույցը, որը որպես նախարար ես եմ առաջ տանում: Այսինքն, բոլոր ծրագրերը մշակվում եւ հաստատվում են այստեղ: Մնացած բոլոր կառույցներն ու կազմակերպությունները, որոնք գործում են օրինական դաշտում, այդ ծրագրերն իրականացնողն են: Եվ ոչ ոք չի կարող խոչընդոտել: Ելնելով այս քաղաքականությունից, իրենք պետք է համաձայնեն, գան ընդհանուր հայտարարի եւ ծրագրերն իրականացնեն: Այստեղ անձնական խնդիր չկա: Ես առաջնորդվում եմ իմ կարգավիճակով ու որեւէ մեկը, ոչ մի անհատ չի կարող խանգարել՝ թեկուզ իր հնարավորություններով: Մենք Գագիկ Ծառուկյանի հետ թշնամիներ չենք, նա հարգում է ինձ, ես ընդունում եմ նրան:
– Կարելի է ասել, որ սկզբնական դժվարություններն արդեն հաղթահարվա՞ծ են:
– Հիմա հունի մեջ եմ ընկել, բայց դժվարությունները շատ-շատ են,
հեռանկարում՝ աշխատանքն անվերջ: Այս ծանրաբեռնվածությունը միշտ էլ
լինելու է: Այսօր ես եմ ղեկավարը. վաղը մեկ ուրիշը գա՝ նույն անվերջությունն է լինելու: Սա աշխատանք է, որը պետք է կատարել: Պիտի լինի կոմպետենտ մարդ, որը հասկանում է մասնագիտությունը: Իմ պարագայում, կարծում եմ, այդ բացը չկա: Գտնում եմ, ճիշտ հարթության վրա ենք, ամեն ինչ տանում ենք ճիշտ ուղով: Իսկ թե ինչպիսի՞ն կլինի վաղը, ժամանակը ցույց կտա:
– Լոնդոնի օլիմպիական խաղերում մեր ծանրորդների ձախողումից հետո դուք սուր քննադատություն հնչեցրիք նրանց հասցեին: Իսկ Առաքել Միրզոյանի առիթով հայտարարեցիք, որ նախապատրաստական փուլում հավաքականից առանձին մարզվելը սխալ էր: Բայց այդ որոշումը ֆեդերացիայում վաղուց էին կայացրել: Դուք ինչո՞ւ ժամանակին չահազանգեցիք, այլ սպասեցիք, մինչեւ ամեն ինչ արդեն ավարտվել էր:
– Բայց ես իմացե՞լ եմ այդ մասին, որ ահազանգեմ: Իմ էությաամբ ես
այնպիսի անձնավորություն եմ, որ եթե սխալ տեսնում եմ, փորձում եմ
ուղղել: Ես դա իմացել եմ այն ժամանակ, երբ ձախողումն արդեն եղել էր:
Ավելի ճիշտ, տեսել եմ, որ նա հավաքականի հետ չէ: Բայց ի՞նչ իմանամ. գուցե գնացել եւ Մոզամբիկի հավաքականի հե՞տ է մարզվում: Հետո եմ իմացել, որ առանձին է մարզվել: Հետաքրքրվել եմ՝ ինչի՞ չկա, պատասխանել են՝ երեւի այդպիսի որոշում է ընդունել: Եթե նրա հայրը, որ ծանրամարտում ճանապարհ է անցել, այդպիսի որոշում է ընդունել, ինչ կարող եմ ասել, դա նրա որոշելիքն էր, որոշումն էլ արդեն համաձայնեցրել էր համապատասխան անձանց հետ: Բայց ես որպես մասնագետ գտնում եմ, որ դա ճիշտ չի եւ ոչ ոքի նման խորհուրդ չեմ տա, որքան էլ առանձին մարզվելու լավ հնարավորություն ու պայմաններ ունենա: Միայնակ մարզվելը, որքան էլ որ ծանրամարտն անհատական մարզաձեւ է եւ դու մենակ ես հարթակ բարձրանում, սխալ է: Մարզվելու ժամանակ մրցակցություն պետք է լինի, կողքերդ պետք է շունչ տեսնես, մթնոլորտն զգաս: Դու դրանից նաեւ ուժ ու էներգիա ես վերցնում:
– Բայց Առաքելն առանձին մարզվելով Եվրոպայի չեմպիոն է դարձել:
– Մինչեւ այդ՝ իրենց տանը պարապելով հաջողությունների է հասե՞լ,
Եվրոպայի չեմպիոն է դարձե՞լ: Սուտ է, չի կարող այդպիսի բան լինել:
– Ձեր վարած կադրային քաղաքականության հետ կապված երկու հարց: Առաջինը կապված է աշխատակազմի արդեն նախկին ղեկավար Վահե Էլոյանի հետ: Նա գտնում է, որ իրեն ազատել եք օրենքի խախտումով եւ կառավարության դեմ հայց է ներկայացրել վարչական դատարան:
– Դա իր իրավունքն է: Նրա իրավունքներն ո՞վ կարող է ձեռքից վերցնել: Եթե գտնում է, որ օրենքի խախտում է եղել, թող դատարանով վիճարկի, դատարանը կորոշի՝ խախտում եղել է, թե ոչ:
– Մյուսը Նազարեթ Մնացականյանին փոխնախարար նշանակելն է: Երբ հայտնի դարձավ, որ նա նշանակվում, թե արդեն նշանակվել է փոխնախարար, լրատվամիջոցներն անդրադարձան պարոն Մնացականյանի անցյալին՝ կապված ինչ-ինչ պատմությունների հետ, որոնց համար ոստիկանապետ Վլադիմիր Գասպարյանը նրան ժամանակին ազատել է 4-րդ վարչության պետի պաշտոնից:
– Ի՞նչ պատմություններ, կարո՞ղ եք ասել: Ոչ մի հանցագործություն:
Չորրորդ վարչությունը ո՞ր վարչությունն է՝ գիտե՞ք…թմրամոլության եւ
նարկոմանիայի դեմ պայքարի: Նազարեթ Մնացականյանը համակարգից չի հեռացվել, այլ տեղափոխվել է կադրերի ենթակայության տակ: Եթե Նազարեթ Մնացականյանն ինչ-որ սխալ բան է արել, որի համար ենթակա էր հեռացման, նրան ընդհանրապես համակարգից կհեռացնեին ու քրեական գործ կհարուցեին: Բայց այդպիսի բան բացարձակապես չի եղել: Մեր հարգարժան ոստիկանապետ Վլադիմիր Գասպարյանը, սովորաբար, չի թողնում, որ մարդը երկար ժամանակ մնա նույն պաշտոնում եւ անընդհատ փոփոխություններ է անում: Մի շատ պարզ պատասխան եմ ուզում տալ. նախարարները նշանակվում են ամենաբարձր մակարդակով: Բոլոր ոլորտների փոխնախարարները՝ նշանակվում են նախագահի խիստ հսկողությամբ:
Եվ կառավարության ոչ մի ղեկավար, վարչապետ, առանց համաձայնեցնելու, փոխնախարարներ չի նշանակում: Եթե Նազարեթ Մնացականյանը մի փոքր անգամ խնդիր ունենար, փոխնախարար չէր նշանակվի, որքան էլ ինչ-որ մեկը միջնորդեր: Նա այստեղ եկել է իմ ցանկությամբ: Ես նրան ճանաչում եմ դեռ 1987 թվականից: Մի քանի տարի է, ինչ մենք մտերիմ ենք եւ նրան շատ լավ եմ ճանաչում: Վերին աստիճանի բծախնդիր անձնավորություն է:
Ինձ այսօր այդպիսի մարդ է հարկավոր: Թեկուզ մարզիկ չի եղել, ինչի մասին նաեւ ակնարկում են: Մենք դա չենք թաքցնում: Ինչ է, մարզական կարգ պետք է տայի՞նք: Ինձ իրականում մենեջերներ են հարկավոր, գործի համար վազողներ: Ես ամեն բան անում եմ խորը մտածելուց հետո միայն, որպեսզի այս ոլորտը, որ երկար ժամանակ շատ մարդկանց չի գոհացրել, բարձրացնեմ: Կասկած չունեմ, որ մեկուկես տարի հետո այստեղ ամեն
ինչ կարգի եմ բերելու: Թե որքան կհաջողվի, ժամանակը ցույց կտա:
Աշոտ ՀԱԿՈԲՅԱՆ
