Այն, որ մեր երկրում ում մտքով ինչ անցնի անարգել կարող է այդպես էլ անվանակոչել իր «օբյեկտը», նորություն չէ: Բայց ինչպեսեւ այլ ասպարեզներում, այստեղ էլ մերոնք արգելակներ չունեն: Ու հայտնվում են նորանոր, մեկը մեկից «շքեղ» ու անընդունելի կապակցումներ:
Վերջին տարիներին, օրինակ, լահմաջու-խաչապուրային սննդակետերի հետ, մանավանդ մայրաքաղաքի կենտրոնական փողոցներում, ծաղկում է «շաուրմայի գործը»: Բայց այս պարզ-հասարակ գործ անողները, առանց սարուձոր ընկնելու, իրենց սննդակետերը անվանակոչում են ըստ դրանց տեղակայման փողոցների:
Ու այդ ստամոքսահյութային շարքում արդեն կան այսպիսի գլուխգործոցներ՝ «Թումանյանի շաուրմա», «Քոչարի շաուրմա»: Եվ ահա, խնդրեմ… «Մաշտոցի շաուրմա»:
Հոդվածն ամբողջությամբ կարող եք կարդալ «Հայոց աշխարհ» թերթի այսօրվա համարում
