«Հայ Մայրեր» բարեգործական ՀԿ հիմնադրման առաջին քայլը Ֆեյսբուքյան էջի հիմնումն էր, որը կարճ ժամանակում իր շուրջ հավաքեց 2000-ից ավել բաժանորդներ: Այնուհետև 2012թ. դեկտեմբերի 26- ին հիմնադրվեց նույնանուն կազմակերպությունը, որի հիմնադիր նախագահն է հանդիսանում Նարինե Մանուկյանը ով ունի կենսաբանի և մանկավարժ-հոգեբանի մագիստրոսական կոչումներ: Այս անգամ «Առավոտ երիտասարդականը» փորձեց զրուցել և տեղեկանալ «Հայ Մայրեր» բարեգործական ՀԿ-ի խնդիրների և գլխավոր նպատակների մասին հենց Նարինե Մանուկյանից:
Ինչո՞ւ հիմնվեց «Հայ Մայրեր» բարեգործական ՀԿ-ն:
2010 թվականին ծնվեց փոքր տղաս՝ սուր թթվածնային քաղցով: Իմ կյանքն էլ, փոքրիկինս էլ հազիվ փրկեցին: Դեռ հիվանդանոցում արդեն պարզ էր, որ երեխաս կունենա (Կենտրոնական նյարդային համակարգի) ԿՆՀ-ի ախտահարում, բայց մենք արդեն իսկ երջանիկ էինք, որպես ծնողներ, քանի որ նա հրաշքով ողջ էր մնացել: Մեկ տարի անընդմեջ պայքարից հետո, անքուն ու անորոշ գիշերներից հետո ամուսնուս հետ մեկնեցինք Փարիզ հստակ ախտորոշում ստանալու: Փարիզում արդեն հասկացանք, որ փոքրիկիս մոտ մանկական ուղեղային կաթված է, սակայն հետաքրքիրն այն էր, որ վերադարձանք հստակ նպատակներով և երազանքներով, քանի որ արտակարգ բժիշկների օգնությամբ հասկացանք, որ մեր կյանքը կանգ չի առել մի կետում, այլ շարունակվում է պայքարի նոր ոգով և երազանքներով:
Այնտեղ մեզ հստակ բացատրեցին, որ սա այն խնդիրն է, որն անընդմեջ պայքարելու և վերականգնողական բուժման արդյուքնում հնարավոր է շտկել՝ կախված ուղեղային վնասվածքի խորությունից ու տեսակից: Հասկացանք, որ պետք է պայքարենք մեր փոքրիկի վաղվա օրվա, լիարժեք կյանքի համար, ինչն էլ մինչև այսօր անում ենք և անելու ենք մինչև վերջին շունչը: Հայաստան գալով, արդեն ակնհայտ էին այս ոլորտի բացթողումներն ու խնդիրները, որոնք անհամար են: Ցավոք մեր հասարակությունն անտեղյակ է այս խնդրից, նաև դաժան է ու տգետ: Իհարկե կան բարի ու կարեկից մարդիկ, բայց դա հազվագյուտ երևույթ է: 2012թ-ի դեկտեմբերին Հայ Մայրեր բարեգործական ՀԿ-ն, որի գերնպատակն է այս խնդիրը կրող փոքրիկներին և նրանց մայրերին միավորելն ու օգնելը՝ և՛ ֆինանսապես, և՛ հոգեպես, և իհարկե նրանց շահերի պաշտպանությունը, հասարակության իրազեկման բարձրացումը:
Տգիտություն ասելով՝ ի՞նչ նկատի ունեք:
Երբ ասում եմ տգիտություն, ես նկատի ունեմ, որ և՛ ծնողների մոտ կա հսկայական ինֆորմացիայի պակաս, և՛ հասարակության մոտ: Ծանոթ ծնողներ գիտեմ, երբ ասում են՝ իմ սկեսուրն ասել է, որ իր քրոջ թոռնիկը ևս ուշ է քայլել 5-6 տարեկանում, դե մենք էլ սպասում ենք, որ քայլի, ահա այսպիսի թյուր կարծքիները բավականին շատ են: Մեր առաջնահերթ նպատակն է ինֆորմացնել, իրազեկել և միավորել բոլոր ծնողներին: Այսօր պետությունը տրամադրում է տարին 2-3 անգամ վերականգնողական բուժում 18.000 դրամ թոշակ ամսական, որը պարզապես ծիծաղելի է, քանի որ ՄՈՒԿ-ով (մանկական գլխուղեղային կաթված) ծախսերը հսկայական են, դրա համար ծնողները ընկնում են դեպրեսսիայի մեջ և փոքրիկներին տանում մանկատուն, որը ես չեմ հասկացել և երբեք էլ չեմ հասկանա:
Որո՞նք են ՀԿ-ի առջև դրված առաջիկա խնդիրները:
Կազմակերպության գերնպատակն է բարելավել այս փոքրիկների կյանքի որակը, ինտեգրել նրանց հասարակության մեջ, ապահովել անհրաժեշտ վերականգնողական բուժմամբ, նաև հոգեբանական և ինֆորմացիոն օգնություն ցուցաբերել նրանց մայրերին: Նպատակներից մեկն է բարձրացնել հասարակության իրազեկության մակարդակը այս խնդրի մասին, նպաստել այս ոլորտի զարգացմանն ու բարելավմանը: Այսօր արդեն ունենք 120 փոքրիկներ, որոնց 70-ն արդեն իսկ ստացել են և ստանում են անվճար վերականգնողական բուժում, հիպոթերապիա՝ ձիաբուժություն և ջրաբուժություն, որն էլ ՀԿ-ի հիմնական ծրագրերի առանցքային մասն է կազմում: Սակայն վերականգնողական բուժումն ամենևին էլ ինքնանպատակ չէ, այլ միայն միջոց այս փոքրիկներին հասարակության լիիրավ անդամ դարձնելու և ինտեգրելու բարդ գործում: Ցավոք, դեռ հիմնական հովանավոր չունենք, սակայն դիմել ենք գրեթե բոլոր գործարարներին: Կազմակերպել ենք «Մի գավաթ սուրճի փոխարեն» ակցիան և ամեն ամիս անհատ բարերարներ ունենք, որոնք հավատարիմ կերպով օգնում են մեզ: Ունենք նաև ընկերներ-բարերարներ սփյուռքից, որոնք մեզ ի սրտե օգնում են և իրենց փոքրիկ լուման են ներդնում այս գործում:
Ի՞նչ կոչ կանեք մանկական ուղեղային կաթվածով (ՄՈՒԿ) փոքրիկների մայրերին:
Պետք է ի վերջո բոլորն էլ հասկանան, որ սա ողբերգություն չէ, այլ մի փորձություն, որը պետք է հաղթահարել և որից , ցավոք ոչ ոք ապահովագրված չէ: Եթե ամեն հայ իր թեկուզ և փոքրիկ լուման ներդնի այս գործում, տարիներ հետո կունենանք ավելի բարեկեցիկ և գիտակից հասարակություն, այսօրվա հաշմանադամություն ունեցող փոքրիկներն էլ կլինեն այդ հասարակության լիիրավ անդամները: Սա իմ ամենանվիրական երազանքն է, որի համար պայքարելու եմ մինչև վերջին օրս:
Օվսաննա Սիմոնյան
