«Հայաստանի պես փոքրիկ պետությունը չի կարող խոսել աշխարհի հետ «կամ-կամ», «եւ-եւ-ով»,-այսօր «Հայելի» ակումբում այսպիսի կարծիք հայտնեց ՀԱԿ դաշինքի նախկին անդամ, քաղաքական գործիչ Գուրգեն Եղիազարյանը:
Նա վստահեցրեց, որ եթե արդար ընտրությամբ ընտրված նախագահ լիներ, ցանկացածի հետ կարող էր խոսել եւ «կամ-կամ»-ով, «եւ-եւ»-ով:
Ըստ նրա, Վլադիմիր Պուտինը Ադրբեջան գնաց խայտառակ ժամանակահատվածում. «Առաջիկայում, եթե նույնիսկ Պուտինի պես կամային հատկություններով օժտված նախագահը որոշի սեղմ ժամկետներում Գաբալան ստանա ՌԴ-ի տարածքում, դա առնվազն 5-6 տարվա խնդիր է: Իսկ Հայաստանն ունեցավ խայտառակ սպորտային դիվանագիտություն, որտեղ թուրքերին ասում ենք՝ պիտի պարզենք՝ եղեռնը եղե՞լ է, թե՞ չէ»:
ՀՀԿ պատգամավոր Լեռնիկ Ալեքսանյանի դիտարկմամբ՝ ռուսական քաղաքականության տեսանկյունից բնական է, որ ՌԴ-ի նախագահը պիտի լիներ Բաքվում եւ այն, ինչ պայմանավորվեցին, բավականին զուսպ էր եւ արտահայտություններում եւ հիմնականում տնտեսական պայմանավորվածություններում. «Ես արտառոց ոչ մի բան չեմ տեսնում: Դա ռուսական նույն քաղաքականությունն է՝ Հարավային Կովկասում: Ադրբեջանի քաղաքականությունը ՌԴ-ի հետ բավականին նուրբ է, նրբանկատ եւ դա է պատճառը, որ Պուտինը շատ կոշտ դիրքորոշում չընդունեց»:
Կարդացեք նաև
Գուրգեն Եղիազարյանի համոզմամբ՝ սկզբից մի հատ դեղին քարտ մեզ ցույց տվեցին՝ հարձակողական բնույթի զինտեխնիկան վաճառվեց Բաքվին. «Դա առաջին դեղին քարտն էր: Երկրորդ դեղին քարտը չերեւաց: Մենք ամեն ամիս լսում ենք՝ Պուտինն այս ամիս գալու է, բայց չեկավ: Գնաց Բաքու: Երբ նման խոշոր երկրի նախագահը դուրս է գնում, աշխատում է առիթն օգտագործի: Եթե այցելում է Բաքու, ապա անպայման պետք է այցելեր Երեւան, եթե Երեւան է այցելում, ապա անպայման կայցելի նաեւ Բաքու: Այդպես չեղավ: Բայց մենք էլի բարեկամներ կմնանք: Ոչ ռուսներն են ասում՝ մենակ իմ հետ պետք է բարեկամություն անես, ոչ Արեւմուտքն է ասում»:
Հռիփսիմե ՋԵԲԵՋՅԱՆ
