Ինչ կուզեք ասեք, բայց ես, օրինակ, բացարձակապես չեմ հասկանում սփյուռքի նախարարության իմաստը։ Կասեք՝ ամենաակտիվ նախարարությո՞ւնն է՝ իր գերակտիվ նախարարուհիով։ Դե, ամենաշատն է երեւում էկրանին, ամենաշատն է խոսում ու ամենաշատ միջոցառումներն է կազմակերպում։Բայց եթե ուշադիր լինեք այդ միջոցառումների բովանդակությանը, դրանց գերակշռող մասը կրթության եւ գիտության նախարարության գործառույթներից է, մյուսը՝ քաղաքապետարանների ու մարզպետարանների, մի հսկա հատված էլ՝ մշակույթի նախարարության։
Եթե սփյուռքի նախարարությունը գործող կառույց է, եւ այն պահելու անհրաժեշտությունը կա, ուրեմն պետք է կրճատվեն կամ փակվեն վերը նշածս կառույցներից մի քանիսը։ Եթե՝ ոչ, ուրեմն սփյուռքի նախարարության անելիքներն անհայտ են եւ հատուկ Հրանուշ Հակոբյանի համար ստեղծված։
Ասում են՝ երբ Հրանուշ Հակոբյանին հարցնում են, թե ինչու է Մայրենիի օր կազմակերպում, ճամբարներ այցելում, ներգաղթյալների ուսուցման հարցերով զբաղվում, ասում է՝ ուրիշ անող չկա։ Փաստորեն, մեր նախարարներն իրենք են որոշում ինչով զբաղվել, երբ զբաղվել եւ ինչպես։
Հոդվածն ամբողջությամբ կարող եք կարդալ «Հրապարակ» թերթի այսօրվա համարում
Կարդացեք նաև
