Քո և հայաստանյան քաղաքական կուսակցությունների գերակշիռ մասի ընդհանրությունն այն է, որ բոլորդ էլ Պարույր Հայրիկյանի դեմ եք գործել և գործում: Քանի որ ազգային-քաղաքական հարցերում դուք ասելիք չունեք, ստիպված հարձակվել եք այն մարդու վրա, ով հանուն հայրենիքի ոչ միայն զոհել է ամեն ինչ, այլև կարողացել է նախանշել պայքարի ճիշտ ուղին և առաջնորդել մեզ՝ մեր պետականության կերտման ճանապարհին:
Մի՞թե դու և քո կուսակցության առաջնորդն եք ԽՍՀՄ բռնատիրության տարիներին պայքարել հանուն Հայաստանի անկախության, հետագայում էլ՝ Սահմանադրության ընդունման, ազգային բանակի կայացման համար: Կամ դո՞ւք եք, որ պայքարել եք մեր երկրում սահմանադրական բարեփոխումների, ժողովրդավարության հաստատման և մասնավորապես՝ համամասնական ընտրակարգով Ազգային ժողովի ձևավորման, այսինքն՝ դրա կուսակցականացման համար: Մի՞թե դուք եք, որ ներկայումս բարձրաձայնում եք Ռուսաստանի կողմից մեր հանդեպ իրականացվող գաղութատիրական քաղաքականության մասին:
Կարո՞ղ ես նշել մի կարևոր ազգային-քաղաքական հարց, որ դու կամ քո կուսակիցները առաջ եք քաշել և պայքարել դրա կյանքի կոչման համար: Այնպես որ, երբ բողոքում և ափսոսանք ես հայտնում, թե ինչո՞ւ է պետությունը Հայրիկյանին գումար տրամադրել արտերկրում բուժվելու համար, նախ մտածիր, թե դու կատարածդ ո՞ր գործի համար ես վարձատրվում:
Ակնհայտ է, որ այս դեպքում քո և զինակիցներիդ մեջ ոչ թե արդարամտությունն է խոսում, այլ ոխերիմ թշնամանքը Հայրիկյանի հանդեպ:
Կարդացեք նաև
Ձեզ անընդհատ մտատանջում է այն հարցը, թե ինչո՞ւ է Հայրիկյանը մինչ օրս ողջ մնացել, կամ երազում էիք, որ գոնե հաշմանդամ մնա:
Որքան էլ դու Հայրիկյանին «ստախոս», «պատմությունը կեղծող» անվանես, միևնույն է՝ միջազգային հանրությունը նրան ճանաչել է որպես 1988-1991 թվականների ԽՍՀՄ ազգային-ժողովրդավարական շարժումների առաջնորդ: Իսկ դո՞ւ ով ես և քաղաքական ի՞նչ վաստակ ունես: Դու և քո նմանները պարզապես պատրանք եք ստեղծում, թե քաղաքական գործիչ եք և ծառայում եք ազգին ու հայրենիքին:
Եթե տեղյակ չես, ասեմ, որ Պարույր Հայրիկյանը, ի տարբերություն քեզ, քաղաքականությամբ զբաղվել է այն ժամանակ, երբ նրան ոչ թե իշխանական, այլ մեղադրյալի աթոռն էր սպասում:
Եվ մի՞թե դու ես այն տասնյակ հայրենասիրական բանաստեղծությունների և երգերի հեղինակը, որոնք անկեղծ նվիրումից և ոգու թռիչքից միայն կարող էին ծնունդ առնել:
Դու ասում ես, թե Հայրիկյանի դեմ կատարված մահափորձը իրական չէ, բայց ժամանակին, երբ կոմսոմոլ ես եղել, կասկածի տակ դրե՞լ ես ձեր սիրելի Լենինի դեմ իրականացված մահափորձը: Խոսում եք նաև 100 տարի առաջ տեղի ունեցած Հայոց ցեղասպանության մասին, ուզում եք, որ աշխարհն այն ճանաչի և ընդունի, սակայն ուրանում եք ձեր աչքի առաջ այսօր կատարված եղելությունը:
Դու և քո նմանները ատում եք Հայրիկյանին, որովհետև ոչ մի ընդհանրություն չունեք այն արժեքների հետ, որի համար ողջ գիտակցական կյանքում պայքարել է նա: Պարզապես աթոռակռվի մեջ «ընդդիմություն խաղալով»՝ մասնակից եք այն դիմակահանդեսին, որի հետևանքով մեր ազգը դեպի կործանում է գնում:
Դու և քո նմանները, թերևս, կարող եք մարդկանց ապակողմնորոշել, բայց Աստծուն էլ հո չե՞ք կարող խաբել: Փորձելով ցեխ շպրտել Հայրիկյանի վրա՝ ինքներդ եք ցեխոտվում և հոգեպես ապականվում:
Ի՞նչ խորհուրդ կտամ քեզ… Ապաշխարի՛ր… Սա ասում եմ քո իսկ հոգու փրկության համար:
Արսեն ՊՈՂՈՍՅԱՆ
