77-ամյա սիրիահայ պապիկը հումորով է խոսում այն իրականության մասին, որը ծիծաղելու առիթ բացարձակապես չի տալիս: Հանրակացարանում ապրելու առաջակը նա մերժեց, հասկանալի պատճառներով. «Մասիվ ա, զուգարան չկա, դունը նստած բան չկա, պդի էրթամ գիշերները, որ զուգարան մտնեմ, ադ էլ չեղավ»:
Բաղդասար Մարտիկյանը այժմ վարձով բնակվում է կնոջ հետ, նրա խոսքերով` որդին չդիմացավ ու լքեց Հայաստանը:Նա մեկնել է Հորդանան` աշխատանք փնտրելու: Պարոն Մարտիկյանը հաշվում է ձմռանը վերահաս ծախսերն ու փաստում` չեն կարող կոմունալ վճարումներն անել:
Բաղդասար Մարտիկյանը մեկն է այն սիրիահայերից, ովքեր օգնություն են ստանում Առաքելություն-Հայաստան բարեգործական հասարակական կազմակերպությունում: Բացի նրանից հաշվառված են շուրջ 2000 սիրահայեր:
Եթե ավելի տարեց սիրիահայերի մոտ գանգատման առարկան բնակարանային պայմաններն են ու դեղորայքի պակասությունը, ապա երիտասարդները բարձրաձայնում են աշխատանքի բացակայության մասին:
Մանրամասն՝ կարդացեք այստեղ
