Գրեթե բոլոր, հատկապես «պիկ» ժամերին ավտոմեքենաները Կոմիտաս փողոցի երրորդ շարքում հերթ են կանգնում՝ դեպի ձախ՝ Վաղարշյան փողոց եւ Դավիթաշենի կամուրջ շրջվելու համար: Մեծ մասը խելոք հերթ են կանգնում, բայց անպայման գտնվում են «աչքաբաց ճարպիկներ», որոնք քշում են երկրորդ՝ ազատ շարքով, իսկ հետո ինչ-որ մի պահի փորձում են հերթից դուրս լկտիաբար խցկվել ձախ՝ անհրաժեշտ շարքի մեջ: Իրենց՝ երկրորդ շարքից նրանք չեն կարող միանգամից ձախ մտնել՝ այդ կոպիտ խախտումը կարձանագրի «Շիրվանզադեի խաչմերուկում» տեղադրված տեսախցիկը: Բայց դրանից առաջ՝ 100-200 մետր տարածքում են իրենց «շուստրիությունը» ցուցաբերում զոռբաները՝ որքան մեծ է մեքենան, այնքան նրանք իրենց ավելի շատ են խցկվելու իրավունք վերապահում: Լուծումը մեկն է՝ ճանապարհ չտալ, չզիջել «աչքաբաց» տղերքին եւ աղջիկներին:
Օրինական եւ արդյունավետ պայքարի մի ձեւ է: Չզիջելով՝ ես օրենք չեմ խախտում եւ, մյուս կողմից, հասկացնում եմ «ճարպիկներին», որ իրենց ճարպկությունը չի անցնի՝ թող բոլորի նման հերթ կանգնեն: Կարելի է, իհարկե, պառկել «Շիրվանզադեի խաչմերուկում» եւ վանկարկել, որ բոլորը նորմալ քշեն, կամ վրան խփել «Փոսի գաի»-ի մոտ եւ պահանջել որեւէ ճանապարհային ոստիկանի հրաժարականը: Բայց դա արդյունքի չի բերի, եթե, իհարկե, «արդյունքը» քաղմասում հայտնվելը չէ:
Քաղաքապետարանի «շուստրիները», որոնք նաեւ գծատերեր են, որոշել են հավելյալ եկամուտներ ստանալ եւ ուղեվարձը դարձնել 150 դրամ: Ես չեմ վճարում այս գումարը եւ դրանով օրենք չեմ խախտում: Ճիշտն ասած, կարծում եմ, որ կարող եմ 100 էլ չվճարել, որովհետեւ չկա որեւէ փաստաթուղթ (ասենք՝ ՀԴՄ կտրոն), որը կհաստատի, որ ես այս ծառայությունը գնել եմ 100, 50 կամ գոնե 1 դրամով: Հերիք չի՝ աշխատում են ամբողջությամբ «սեւ» դաշտում, դեռ մի բան էլ ուզում են հարստանալ: Նույնքան էֆեկտիվ միջոց է հասարակական տրանսպորտ չնստելը եւ մասնավոր մեքենաներով ուղեւորներին տեղափոխելը՝ այդպիսով զրկելով ագահ պաշտոնյաներին (գծատերերին) եկամուտներից: Դարձյալ իմ իրավունքն է՝ օգտվել կամ չօգտվել տվյալ փոխադրամիջոցից:
Պայքարը (ոչ միայն տվյալ ոլորտում), ինձ թվում է, պետք է շարունակվի հենց այդ ուղղությամբ: Ինչպե՞ս՝ երիտասարդների երեւակայությունը, իհարկե, շատ ավելի հարուստ է, քան իմը: Սրա-նրա հրաժարականը պահանջելը, հանրահավաքները, վանկարկումները, հավանաբար, պայքարի փոքր-ինչ հնացած, արխայիկ ձեւեր են: Ավելի ճիշտ, դրանք կարող են լինել օժանդակ մի միջոց՝ հիմնական ակցիաների համար, որոնք խփում են ուղիղ նշանակետին:
Կարդացեք նաև
Ի դեպ, հիմա քաղաքապետարանը փող աշխատելու մի նոր՝ հեշտ ձեւ է մտածել. կենտրոնում գրեթե ամեն տեղ կարմիր գծեր է գծել՝ հայտարարելով, թե դրանք վճարովի կայանատեղի են: Հարգելի պաշտոնյաներ, կայանատեղին՝ parking-ը, ծառայություն է: Ինչի՞ համար պետք է մենք վճարենք՝ կարմիր ներկի՞: Այդ դեպքում ձեր ծախսերը չեն համապատասխանում մեր վճարումներին: Հուսով եմ՝ երիտասարդ ակտիվիստները այդ հարցի վրա էլ ուշադրություն կդարձնեն:
ԱՐԱՄ ԱԲՐԱՀԱՄՅԱՆ
Կարմիր գծերի մասին…
Երկար տարիներ ապրել ու աշխատել եմ Եվրոպայում,շրջակայել շատ երկրներում և չեմ հիշում և ոչ էլ տեսել եմ նման երեվույթ:Սովորաբար կամ կարելի է կանգնել կամ ագելանշան է դրված:Սա լկտիության գագաթնակետն է:Էլ չգիտեն որտեղից բյուջեի ճեխքվածքները փակեն,տարբեր հնարքներ են հորինում:Փորցադաշտի են վերածել երկիրը և մարդկանց նարդերի հետ են խաղում:Փոխանակ մտածեն թե ինչպես անեն որ բնակչությունը չլքի երկիրը,որն արդեն վեածվում է մասսայական բնույթի և սպառնում է երկրի անվտանգությանը,նրանք օր օրի մթնոլորթը ավելի են շիկացնում և ակամաից մտածում ես որ այս ամենի մեջ դիտավորություն կա:
Իսկ եթե կա?
Աստիճանաբար այդ միտքը ոչ միայն իմ, այլ շատերի գիտակցության մեջ ամրանում է:
1.5 ամիս ապրել եմ ԱՄՆ-ում, կարմի գծեր չկային, կային սպիտալ գծեր 🙂 վճարում էինք նախորոք բայց ի տարբերություն «տեղական» հիմարությանը, վճարածի դիմաց ստանում էինք կտրոն և տեղադրում մեքենայի դիմապակու տակ, խախտումն էլ արձանագրում էին ոստիկանները, և ոչ թե մարդամեկի եղբոր ուրիշի անունով գրանցած ՍՊԸ-ն:
Կարմիր գծից անդին…..
Հիմա ինձ թվում է որ չի կարելի խոսել կարմիր գծերի մասին, բա որ կարմիր գծատեևը նեղանա:
փաստորեն եվրոպայում վճարովի ավտոկանգառներ չկան կամ երևի ձեր եղած փողոցներում չեն եղել:
Այնտեղ, որտեղ կայանելն արգելված չէ, կարելի է կանգնել, նախօրոք ձեռք բերելով համապատասխան կտրոն, որոնք վաճառվում են փողոցներում դրված տերմինալների միջոցով:
Էլ ինչց եք բողոքում-դժգոհում, եթե այնտեղ նույնպես կան վճարովի կայանելու տեղեր: Անպայման չէ կարծում եմ, որ բոլոր տեխնիկական հարցերը նույն կերպ լուծվեն: Վստահ եմ, որ Երևանում անհամեմատ ավելի լայն հնարավորություններ են լինելու վճարելու ձևերի մեջ և ավեի էժան է լինելու: Վերևում դուք չէիք գրել այնտեղի վճարի մասին:
Ընդհանուր առմամբ “հայկական կայանատեղի” գյուտի մեջ կա Պետական շահերը ոտնահարող պաշտոնյաների լկտիության և 0-ական մակարդակի ցայտուն դրսևորում, որոնք այնքան անամոթ են, որ նույնիսկ կարողանում են հրապարակային հայտարարել, որ մեկ տարին դա հինգ ամիսը նկատի ունեին և հսկայական միջոցները ուղղում են իրենց գրպանները, երբ շատ հանգիստ և մեծ սիրով դա մեր բյուջեն կընդուներ:
Մյուս կողմից ինձ հետաքրքիր է
Պրն Աբրահամյան ինձ շատ հետաքրքիր է ինչ գործառույթ-պարտավորություններ են մտնում “կայանատեղի՝ parking ծառայություն” հասկաողության մեջ:
Ինձ էլ է այդ հարցը հետաքրքրում: Հավանաբար, քաղաքապետարանը գիտի, բայց պարտիանի պես լռում է:
Ճիշտ հարցադրումներ էին բարձրացված: Այդ դեպքում ինչ է խանգարում հենց ասենք Առավոտ օրաթերթին, որպեսզի լրագրողական հետախուզություն անցկացնի, որևէ փորձառու լրագրողի ուղարկի քաղաքապետարան` խնդրելով նյութեր տրամադրել, թե ինչ սկզբունքով է գործելու այդ ” կարմիր գիծը”, վճարված գումարից որքանն է գնալու քաղաքապետարանի բյուջե և այն և այլն: Հետո այդ լրագրողական հետազոտության արդյունքները ներկայացնի հասարակությանը:
Զոռբաների հարցը իսկապես տհաճ պրոբլեմ է, մարդիկ` հասարակությունը լարվում է միմյանց նկատմամբ, վթարներ, նյարդեր; Ես էլ փորձում եմ չզիջել նմաններին, սակայն կան վարորդներ, որ թյուրիմացաբար են հերթից դուրս մնացել ու լավ չէ նրանց չհասկանալը….:
Միայն նկարահանում ու պատիժն է ձևը, այսինքն խցկվողները կարծում եմ կարգ են խախտում:
Պատկան մարմինները պիտի հասկանան, որ այս հարցը չլուծելով կամ լավ ճլուծելով մարդկանց մեջ սրում են հարաբերությունները և իհարկե էլի որոշ վատ զգացողություններ առաջ բերում:
Իսկապես պետք է լուծվեի այս խնդիրը;
Պարոն Աբրահամյան, Րաֆֆիի մասին վաղուց մի լավ բան չեք գրել: Ժամանակը չի՞: Ձեր մոտ շատ լավ է ստացվում համակրանքի խոսքեր ասելուց հետո սահուն անցում կատարել ծաղրելուն: ՀԲՀԿ-ում մենք շատ մեծ հարագանքով ենք վերաբերվում ձեր ոչ պրիմիտիվ քննադատությանը:
Պարոն Աբրահամյան մինչև վերջերս ես վարվում էի Ձեր ասածի պես՝ չէի զիջում, մինչև մի օր ԱՄՆ-ից ժամանած բարեկամիս հետ Ձեր նշած տեղում չզիջեցի ու բարեկամս ՞թռավ դեմքիս՞ ՞էս ինչ անշնորհքություն էս անում, մարդուն պետքա գիծ փոխել չէս զիջում, դա մեր մոտ շատ վատ արարք ա, հոտիոտնին չզիջելու պես բան ա՞: Մտածում եմ երևի ճիշտ ա ասում, հիմա զիջում եմ, համ ես չեմ ներվայնանում համ դիմացինս չի քրֆում ինձ, մի խոսքով զիջելով ավելի հանգիստ ա ; )))