«Հույսի օջախ» հասարակական կազմակերպությունը Counterpart ընկերության եւ ԱՄՆ միջազգային զարգացման գործակալության ֆինանսական աջակցությամբ ուսումնասիրել է անգործունակ անձանց խնամակալների նշանակման անհրաժեշտ տեղեկանքների տրամադրման գործընթացն ու տխուր եզրահանգումների եկել:
Ըստ կազմակերպության, առողջ երեխան եւ հաշմանդամ, անգործունակ երեխան չեն կարող նույն կարիքներն ու պահանջներն ունենալ: Ի ծնե հաշմանդամին սովորաբար խնամում է ծնողներից մեկը, որը 35-40 տարեկանում արդեն ձեռք են բերում լուրջ հիվանդություններ: Ըստ կազմակերպության ուսումնասիրության, խնամակալ դառնալու համար քաղաքացին մինչեւ 10 հաստատություն է անցնում՝ գործընթացը տեւում է 0,5-1 տարի: Ի հավելումն, խնամակալը որեւէ վարձատրություն չի ստանում: «Հույսի օջախն» առաջարկում է խնամակալ դառնալու գործընթացը իրականացնել «Մեկ պատուհանի» սկզբունքով եւ խնամակալին վարձատրել: Եղել են դեպքեր, երբ խնամակալ քույրը սպանել է անգործունակ քրոջը, որ տիրանա բնակարանին: Կամ խնամակալ եղբայրը մեկնել է արտագնա աշխատանքի, հարազատները անգործունակ եղբորը հիվանդանոց են տարել եւ տունը վարձով տվել: Կամ գյուղում ապրող անգործունակի ստացած պետական թոշակով կարող են գնել սերմնացու, պարարտանյութ, բայց հենց անգործունակի համար՝ ոչինչ: Ու պետությունը չի վերահսկում այս ամենը:
«Հույսի օջախ» կազմակերպությունում վստահ են, որ խնամակալ դառնալու եւ աշխատելու հարցում վերահսկողության բացակայությունը ամենալուրջ խնդիրն է:
