Դավիթ Բեջանյանի «Կուլայով տղան» Քաջարանի՝ Երեւանի պուրակում
Նորոգ մանկապարտեզ Քաջարանում:
Ճամբարում աշխուժություն է տիրում:
Լեռնահանքարդյունաբերության մայրաքաղաքը կտոնի 55-ամյակը
1958թ օգոստոսի 21-ին կառավարության որոշմամբ Քաջարանն ընդգրկվել է հանրապետության քաղաքների ցանկում: Ինչպես «Առավոտի» հետ զրույցում նշեց Քաջարանի քաղաքապետ Վարդան Գեւորգյանը, այս տարի օգոստոսի 21-ին լրանում է Քաջարանի անվանակոչման 55-ամյակը, քաջարանցիներն էլ դեռ անցյալ տարվանից զբաղված են տոնակատարության նախապատրաստական աշխատանքներով:
Քաղաքապետն ասաց, որ այս տարի իրականացված բոլոր միջոցառումները այդ համատեքստում են:
Պարոն Գեւորգյանից հետաքրքրվեցինք, թե ինչ է նախատեսված օգոստոսի 21-ին: Մեր զրուցակիցը հայտնեց, որ տոնակատարությունը առավոտյան կմեկնարկի Վերին Հանդի սուրբ Աստվածածին եկեղեցու պատարագով, կայցելեն զոհված ազատամարտիկների հուշահամալիր, կշնորհվեն պատվավոր կոչումներ ու մեդալներ: Ի թիվս այլ միջոցառումների, նախատեսված է զինվորականների շքերթ, փողոցային տոնավաճառներ, բերքի, ազգային ուտեստների մատուցման տոն, Քաջարանի բժշկական կենտրոնի նոր մասնաշենքի բացման արարողություն, համաքաղաքային ֆուտբոլային առաջնության եզրափակիչ փուլը, տոնական համերգ՝ հանրապետության լավագույն կատարողների մասնակցությամբ, հրավառություն:
Վարդան Գեւորգյանն ասաց, որ ոչ միայն կհյուրընկալեն բարեկամ կազմակերպությունների, այլեւ Քաջարանի հետ եղբայրացած բելառուսական Ժոդինո քաղաքի ներկայացուցչությանը, դիվանագետների, գիտության գործիչների, պետական բարձրաստիճան այրերի:
Նշենք, որ Քաջարանը պաշտոնապես 9100 բնակիչ ունի, բայց քաղաքապետի խոսքով, 10400-ից ավելի մարդ է ապրում այս քաղաքում: «Այստեղ աշխատանքի առումով Հայաստանի տարբեր բնակավայրերից ընտանիքներ կան: Քաջարանը սոսկ Հայաստանի լեռնահանքային արդյունաբերության մայրաքաղաքը չէ, այն նաեւ բարեկեցիկ, հրապուրիչ քաղաք է: Երիտասարդ քաղաք, որը մեծ փորձ ունի պետականաշինության եւ բանակաշինության առումով»,- փաստում է քաղաքապետը:
Քաջարանում գեղեցիկ ավանդույթներ են ձեւավորվել, օրինակ ամեն տարի շրջանավարտները ծառեր են տնկում ու խնամում դրանք, իսկ եթե ընդունվում են մայրաքաղաքային բուհեր, նրանց ծնողներն են հոգ տանում ծառերի մասին: Զոհված ազատամարտիկների հիշատակին նույնպես ծառեր կան տնկված: «Քաջարանը արցախյան ազատամարտին մասնակցել է 800 եւ ավելի երիտասարդներով, գումարած հզոր թիկունքը՝ կոմբինատով: Մենք 39 զոհ ունենք, որոնց աճյուններն ամփոփված են մեր հուշահամալիրում, ինչը տխուր է, բայց նաեւ դաստիարակության մեծ վայր է»,- ասում է Գեւորգյանը:
Քաղաքն ունի 2 մանկապարտեզ եւ 2 դպրոց, իսկ ընդհանուր տարածաշրջանում՝ 4 մանկապարտեզ եւ 7 դպրոց, եկեղեցիները շատ են, բայց գործող՝ 2-ը:
«Այսօր Քաջարանը աշխատանքի քաղաք է, սոցիալական լարվածությունը մոռացվել է, ինչին նպաստում է կոմբինատը իր արտադրական հզորությունների շնորհիվ»,- հավելում է մեր զրուցակիցը:
Նաեւ հպարտությամբ փաստում է, որ մշակույթի, գիտության համարյա բոլոր մեծերը՝ Հրաչյա Ներսիսյան, Գուրգեն Ջանիբեկյան, Տաթեւիկ Սազանդարյան, Վիկտոր Համբարձումյան եւ ուրիշներ մշտապես այցելել են Քաջարան, Վիլյամ Սարոյանն էլ, 1965-ին Հայաստան գալով, խնդրել է, որ իրեն անպայման տանեն՝ իր ձեւակերպմամբ, քաջերի քաղաք, ու տեղ հասնելուն պես բացականչել է. «Իմ սիրտը լեռներում է»:
ԳՈՀԱՐ ՀԱԿՈԲՅԱՆ
«Առավոտ» օրաթերթ
