«Ոսկե ծիրան» կինոփառատոնի շրջանակներում երեկ երեկոյան ցուցադրվեց հոլանդացի աշխարհահռչակ կինոռեժիսոր Յոս Ստելինգի «Աղջիկը եւ մահը» ֆիլմը, արվեստագետն էլ հանդիպեց իր արվեստի երկրպագուների հետ:
«Ոսկե ծիրան» կինոփառատոնի հիմնադիր տնօրեն, ՀՀ ժողովրդական արտիստ, կինոռեժիսոր Հարություն Խաչատրյանն ասաց, որ ուրախ է ներկայացնել իր համար աշխարհի լավագույն ռեժիսորներից մեկին, որի ֆիլմերը ցուցադրվում են ողջ աշխարհով մեկ:
Պարոն Խաչատրյանը համաշխարհային կինոյում ունեցած վաստակի համար Փարաջանովյան թալեր հանձնեց հոլանդացի կինոռեժիսորին:
Յոս Ստելինգը կատակեց. «Ես էլ մտածում էի, թե ծիրանի օղի է լինելու, բայց սա շատ ավելի լավն է, ուրախ եմ Փարաջանովյան թալեր ստանալ, մանավանդ որ Փարաջանովն իմ հերոսն է: Ես հպարտ եմ լինել Երեւանում, իսկ դուք շատ նրբաճաշակ եք, որ եկել եք ֆիլմս նայելու»:
Կարդացեք նաև
Խոսելով իր «Աղջիկը եւ մահը» նկարից՝ Ստելինգն ասաց. «Գալիս է մի պահ, որ ռեժիսորի գործն ավարտվում է եւ ֆիլմն ինքնուրույն կյանքով է ապրում: Ֆիլմ նկարելը պատմության մի մասն է, մյուս մասն արդեն ձեր ձեռքերում է, ուղեղներդ անջատեք, սրտներդ բացեք ու դիտեք ֆիլմս…Կինոն երաժշտության նման է: Սա մի տխուր, դասական սիրո պատմություն է: Սկսվում է 20-րդ դարի հիսունական թվականներից, հետո գնում մինչեւ 19-րդ դար, նույնիսկ 18-րդ դարից մի կտոր կա: Ու այնուհետ կրկին վերադառնում ենք ներկա: Մյուս կողմից ֆիլմը կարելի է ամփոփել մեկ վայրկյանի մեջ՝ տղամարդն ակնդետ նայում է դռանը, որի հետեւում ծավալվում են գործողությունները: Կինոն արվեստի այն հնարանքն է, որը խաղեր է անում ժամանակի հետ: Մեկ վայրկյանն իր մեջ 200 տարի է ամփոփել, բայց ֆիլմը նայելը ձեզանից երկու ժամ կպահանջի»:
Ֆիլմի առանցքում Պուշկինի «Я помню чудное мгновенье» բանաստեղծության գաղափարն է, միակին առաջին վայրկյանից «հայտնաբերելու», զգալու ու քոնը դարձնելու փիլիսոփայությունը:
Գոհար ՀԱԿՈԲՅԱՆ
