«Ես ինքս ինձանից գողանում եմ, ռեժիսորը սնանկանում է, երբ աշխատում է շատ գործերով: Առայսօր երազում եմ չզբաղվել այլ գործերով, սակայն կյանքն է ստիպում: Ես դիպլոմավոր դերասան եմ, բայց ինքս ինձ ֆիլմերում ուրիշ կերպ եմ վերաբերվում, քան մյուս դերասաններին: Ռեժիսորին տրվում է այն էներգիան, ինչ ունի դերասանը, իմ էներգետիկան գնում է կամերային, դատարկ վերադառնում է ինձ: Ոչինչ չի կատարվում: Իմ բոլոր դերակատարումներն այնպես են, կարծես ռեժիսորը կադրում է»,-այսօր լրագրողների հետ հանդիպման ժամանակ «Ոսկե ծիրան» Երեւանի 10-րդ միջազգային կինոփառատոնում միջազգային խաղարկային մրցույթ/հայկական համայնապատկեր անվանակարգում ներկայացրած իր «Ձայն լռության» ֆիլմի մասին նշեց ռեժիսոր Վիգեն Չալդրանյանը:
Ռեժիսորն իր անձին այնքան էլ լուրջ չի վերաբերվում, ֆիլմը միակ վայրն է, որտեղ անսահման անկեղծ է, մորեմերկ.
«Ինձ ֆիլմն այնքան էլ կարեւոր չէ, կարեւորը պրոցեսն է: Թափառական շներ, աղբանոց, արեւ, ցուրտ, դա իմն էր: Եթե ֆիլմը լավն է՝ կմնա հանդիսատեսին: Ինձ այս ժամանակահատվածը թանկ է, դժվարին ճանապարհ ենք անցել, բայց պետք է գնանք առաջ»:
Ֆիլմը սփյուռքահայ արվեստագետի ինքնության վերահաստատման նուրբ պատմություն է՝ ըստ իրական փաստերի պատահական հանդիպում /երկրորդ ես/-ի հետ, մարդու եւ նրա խղճի երկխոսություն, որից աստիճանաբար պարզվում է ճշմարտությունը: Ֆիլմը դրվագ է այն ռեժիսորի անակնկալներով լի կյանքից, որը աշխարհաքաղաքացի ամերիկահայ դառնալով՝ ոտք է դրել իր ստեղծագործական եռանդի եւ գաղափարների աղբյուր հարազատ հողին: 1988-ին հեռանալով հայրենիքից՝ նա որոշակի հաջողության է հասել Հոլիվուդում: Իսկ այժմ վերադառնում է իր հրեա կնոջ հետ՝ ֆիլմ նկարահանելու: Նա պետք է բարդ ընտրություն կատարի սրտի եւ գլխի միջեւ. Շարժվել բանականությա՞ն, թե՞ հույզերի թելադրանքով, թողնե՞լ հարմարավետ կյանքը, թե՞ լիովին շրջել այդ կյանքի ուղղությունը.
Կարդացեք նաև
«Փառատոնի շնորհիվ կինոմթնոլորտ է ձեւավորվում, որը վաղուց կորել էր մեզանում, դա իրենց վրա կզգան երիտասարդ կինոմատոգրաֆիստենրը, ովքեր սովորում են այսօր: Հայաստանում առանց կոմպրոմիսի հնարավոր չէ, որեւէ ստեղծագործող իր հրապարակում ի վերջո իր հետեւից տանող ղեկավար է»:
Ֆիլմի գլխավոր դերակատար Մարիամ Դավթյանի մասին ռեժիսորը նշեց, որ դերն ինքն է ընտրում իր դերակատարին, դերասանուհուն գիտեր 20 տարուց ավելի, նա անփորձ էր կինոյում, դժվարին ճանապարհ էր, որ պետք է անցներ, կա արդյունքը հետ չես կարող նայել, միասին հաղթահարել են.
«Ամեն ֆիլմի հետ նոր անուններ են բացահայտվում, նոր խորություններ, նոր արտահայտչամիջոցներ, նոր դերասաններ»:
Անժելա ՇԱՀՈՒՄՅԱՆ
Լուսանկարը՝ https://www.avproduction.am-ից
