«Որեւէ կասկած չունեի, որ նույնիսկ բացակա Ներսես Հովհաննիսյանն այս դահլիճը դատարկ չի թողնի, նրա կինոն գտել է մարդկային հասցե յուրաքանչյուր հանդիսատեսի հետ: Մինչ այսօր իր ֆիլմերի լեզվով խոսում ու կատակում ենք»,-այսօր «Ոսկե ծիրան» Երեւանի 10-րդ միջազգային կինոփառատոնում հայտնի կինոռեժիսոր, պրոֆեսոր Ներսես Հովհաննիսյանի 75-ամյակին նվիրված երեկույթի ժամանակ ասաց Հայկական ազգային կինոակադեմիայի նախագահ Դավիթ Մուրադյանը:
Կինոգետը կարոտով է հիշում այն Երեւանը, որտեղ ծնվել եւ մեծացել է, որտեղ հասակ է առել եւ որը կա ու կմնա ռեժիսորի ֆիլմերում.
«Ներսեսի ֆիլմերում հայ մարդուն մխիթարելու առաքելություն կա, մենք դրանք դիտելուց հետո հաշտվում ենք կյանքի նեղությունների հետ, դառնում ենք ավելի լավը քան կայինք: Կենսական էներգիա է տալիս հանդիսատեսին, ռեժիսորն աննկատ տաղանդավոր է: Նա առաջին պլանի վրա չէ, ներսում է` տարրալուծված, իսկ ներկայությունն ազդեցիկ: Նաեւ կյանքի շարունակությանը հանդիսացող դերասան է, իսկ նկարահանած ֆիլմերը մեր կյանքից անբաժան են»:
«Ոսկե ծիրան» կինոփառատոնի հիմնադիր տնօրեն Հարություն Խաչատրյանի պնդմամբ Ներսես Հովհաննիսյանի նման քիչ ռեժիսորներ կան ամբողջ աշխարհում: Նա ուներ հզոր էներգիա եւ դա փոխանցվում էր հանդիսատեսին:
Կարդացեք նաև
Ներսես Հովհաննիսյանի ընկեր, ակադեմիկոս Ֆեդերիկ Հովհաննիսյանի համոզմամբ ամեն մի արվեստագետ բերում է իր չափանիշը, Ներսեսի ֆիլմերում չպետք է փնտրել սիմվոլներ, կարող ենք փնտրել երեկվա մեր ապրած առօրյա իրականությունը` առօրյա հարաբերությունների ոլորտն իր գեղագիտությամբ:
Անժելա ՇԱՀՈՒՄՅԱՆ
