Վարդավառը խորհրդանշում է Հիսուս Քրիստոսի այլակերպումը
Տեր Թովմա քահանա Անդրեասյանն այսօրվա հրավիրված ասուլիսի ժամանակ խոսեց Վարդավառ տոնի պատմության և նշանակության մասին: Տոնի նախապատմությունը ներկայացնելով՝ քահանան ասաց. «Վարդավառի տոնը նշվում է նաեւ պայծառակերպություն կամ այլափոխություն անուններով, որը խորհրդանշում է հավիտենական կյանքը: Հիսուս Քրիստոսն իր փառքով, աստվածային կերպարով իշխում է եւ հանգուցյալների եւ մարմնավորների վրա: Իր գործունեության երրորդ տարում Հիսուսն իր աշակերտների հետ գնում է Պաղեստինի արեւմուտք՝ Թաբոր լեռ: Իր երեք աշակերտների ներկայությամբ այնտեղ նա այլակերպվում է, ստանում աստվածային կերպար: Մինչ այդ նրան տեսել են հասարակ մարդու կերպարով: Իհարկե, նա ամբողջովին աստվածային չէր, այլ այն պատկերով, որով նրան կարող էին ընկալել մարդիկ»:
Ինչպես Տեր Թովմա քահանա Անդրեասյանն ասաց, տոնի հետ կապված կա մի քանի խորհուրդ, պատմություն: Ջրի հետ կապված որպես օրինակ բերեց Նոյան Տապանը, հայկական տոմարի նավասարդ ամսի 1-ին էր տոնվում, ի հիշատակ Նոյի պատվին եւ ցույց էր տրվում, որ մարդիկ փորձում են ազատվել մեղքերից:
Կարդացեք նաև
«Կա եւս մեկ պատմություն, որը հեթանոսական է, Հայաստանի Հին Աշտիշատի հեթանոսական կենտրոնում ամեն տարի ամռանը մարդիկ տարբեր վայրերից գալիս էին ու նշում, չեմ կարող ասել, թե կոնկրետ որ հեթանոսական տոնի հետ է կապված: Չորրորդ դարում Գրիգոր Լուսավորիչն այն քրիստոնեացրեց»,-հայտնեց քահանան:
Հատկանշական է այն, որ Քրիստոսին շրջապատում էին հրեա ժողովրդի երկու մեծ մարգարեները՝ Եղիան եւ Մովսեսը, երկուսն էլ ապրել են Քրիստոսից շատ վաղուց: Նրանք աշակերտների աչքերի առջեւ խոսել են Քրիստոսի հետ: Եղիան կերպավորում էր մարմնացած մարդկությանը, Մովսեսը՝ հանդերձյալ աշխարհը:
«Ինչպես ավետարանիչներն են ասում՝ Քրիստոս երեւաց հզոր լույսով, դեմքը նրա լույս էր ճառագում, եւ նույնիսկ հագուստը սպիտակ էր: Մարկոս ավետարանիչն ասում է՝ ոչ մի լվացքի միջոցով հնարավոր չէ այդպես սպիտակեցնել որեւէ մեկի հագուստը: Հնչում է նաեւ Աստծո խոսքը երկնքից՝ նա է իմ սիրելի որդին, որից հետո աշակերտներն ընկնում են գետնին, եւ երբ Քրիստոսը մետենում է, որ բարձրացնի, Աստծո ձայն այլեւս չի լսվում»,- պատմեց քահանան:
Ինչպես հայտնեց՝ այժմ արդեն Վարդավառը եկեղեցական տոն է, որի խորհուրդն էլ վերը նշված պատմությունն է: Այն տոնվում է հունիսի 28–ից մինչեւ օգոստոսի 1–ը ընկած ժամանակահատվածում:
«Ջուրը դա երկրորդական բան է, կասեի յոթերորդ: Այդ տոնի մեջ մենք տեսնում ենք առաջին հերթին այն, թե ինչպես է Հիսուսն այլակերպվում»,- ասաց նա:
Այս կիրակի եկեղեցին հինգ տաղավարաց տոներից մեկն է նշելու: Լինելու է պատարագ, ժամերգություն, թափորի ժամանակ ժողովրդի վրա թափվելու է վարդաջուր:
Ինչպես նշեց, եկեղեցին հարգում է ժողովրդական ավանդույթները, այդ իսկ պատճառով շատ հեթանոսական տոներ մտել են եկեղեցի:
Տեր Թովմա քահանա Անդրեասյանի կարծիքով ժողովուրդը վայրենաբար է նշում Վարդավառը. «Չափն անցնում է, պետք է հասկանան, որ ոչ թե խաղն է, այլ այն, որ ընդունում ենք Աստծուն, որ կատարում ենք պատվիրանները, մաքուր ենք ու մեղքեր չենք գործում»:
Ռուբինա ՍԱՖԱՐՅԱՆ
