Անցյալ շաբաթ` հետեւելով Հարավային Կովկասում, մասնավորապես Ադրբեջանում տեղի ունեցած երկու իրադարձություններին, որոնց միջեւ, թերեւս, կար փոխկապակցություն` Ռուսաստանի Դաշնության կողմից Ադրբեջանին շուրջ մեկ միլիարդ դոլարի զենքի մատակարարումը եւ Ադրբեջանի Շահ Դենիզ-2 հանքավայրի շահագործման իրավունքը Trans-Adriatic Pipeline-ին տրամադրելու որոշումը, հարկ ենք համարում արձանագրել, որ երկու իրադարձություններն էլ անդրադառնում են Հայաստանի Հանրապետության շահերին եւ Հարավային Կովկասի եվրաինտեգրման ընթացքին:
ՀԱՊԿ շրջանակներում Հայաստանի դե յուրե դաշնակցի կողմից Ադրբեջանին զանգվածային ոչնչացման զինատեսակների այդպիսի մեծ ծավալների վաճառքը խիստ դատապարտելի արարք է, որն անհամատեղելի է ռազմավարական գործընկերության հետ: Մյուս կողմից՝ գտնում ենք, որ նման քայլը հնարավոր է դարձել ՀՀ իշխանությունների այսօրվա, ինչպես նաեւ վերջին 20 տարիների ընթացքում վարած կրավորական, ազգային շահերից չբխող քաղաքականության պատճառով, ինչը հանգեցրել է Հայաստանի ինքնիշխանության, սեփական տարածքների, պաշարամիջոցների, ռազմավարական կարողությունների հանդեպ վերահսկողության սահմանափակման:
Համարելով, որ պաշտոնական Մոսկվայի կողմից Հայաստանի նկատմամբ վերջերս ուժգնացած ճնշումները՝ ռուսական գազի թանկացումից մինչեւ Ադրբեջանին զենքի մատակարարման գործարքը, կարող են, ի միջի այլոց, միտված լինել մեր երկրի եվրաինտեգրմանը խոչընդոտելուն, Հայաստանի դե ֆակտո իշխանություններից պահանջում ենք հետայսու պետական մակարդակով հակազդել նմանօրինակ ճնշումներին, որպեսզի դրանք հանրապետությանը չշեղեն եվրաինտեգրման ուղեգծից եւ չդանդաղեցնեն 2013-ի աշնանը Վիլնյուսյան գագաթաժողովում Եվրոպական Միության հետ Հայաստանի Ասոցացման համաձայնագրի, այդ թվում` Խորը ու համապարփակ ազատ առեւտրի գոտու համաձայնագրի կնքմանն ուղղված աշխատանքները:
Ռուսաստանի նման անընդունելի վարքագիծը շարունակվելու դեպքում Հայաստանը պետք է վերանայի այդ երկրի հետ իր հարաբերությունների բնույթը: Եթե Հայաստանի կամ Լեռնային Ղարաբաղի Հանրապետության թեկուզ մեկ քաղաքացի զոհվի Ադրբեջանի կողմից «Սմերչ» համակարգի գործադրման հետեւանքով, դրա պատասխանատվությունը կիսելու է մատակարարող երկիրը:
Կարդացեք նաև
Անցյալ շաբաթ կատարվածը միայն ամրապնդեց «Ժառանգության» ծրագրային դրույթն ու համոզմունքը առ այն, որ մեր ապագան եվրոպական ժողովուրդների իրավահավասար եւ ժողովրդավար ընտանիքում է, իսկ Հայաստանը դեպի Եվրոպական Միություն առաջնորդել կարող է երկրի ընտրյալ եւ ոչ ինքնահռչակ իշխանությունը:
Սա ենթադրում է, իհարկե, որ նույն Եվրոպան հարգի իր սեփական արժեքները, Հայաստանի ինքնիշխանությունն ու ազգային շահը, Արցախի ազատությունն ու ամբողջականությունը, ինչպեսեւ հայ ժողովրդի ազատ ընտրության իրավունքը: Ցավոք` միշտ չէ, որ այդպես է:
«Ժառանգություն» կուսակցության վարչություն
