Երեւանի ավագանու «Բարեւ Երեւան» խմբակցության ղեկավար Անահիտ Բախշյանը նամակ է ուղարկել քաղաքապետ Տարոն Մարգարյանին: Նամակում ասվում է.
«Հարգելի պարոն Մարգարյան,
Հայտնում ենք Ձեզ, որ «Երեւան քաղաքում տեղական ինքնակառավարման մասին» ՀՀ օրենքի 32-րդ հոդվածի 3-րդ կետով նախատեսված՝ «Բարեւ Երեւան» խմբակցությանը տրամադրվող տեխնիկապես մաշված, չգործող «ԳԱԶ 3110» մակնիշի ավտոմեքենայից խմբակցությունը հրաժարվում է՝ հաշվի առնելով նաեւ այն հանգամանքը, որ ավագանու խմբակցություններին տրամադրվող ավտոմեքենաների առումով ցուցաբերվում է խտրական մոտեցում»:
Կարդացեք նաև
Հարգանքներով՝ Անահիտ Բախշյան` «Բարեւ Երեւան» խմբակցության ղեկավար»:
Այլ խմբակցությունների տրամադրվել են գործող մեքենաներ:
Սա խոսում է տարոնի քինախնդիր ու պստիկ մարդ լինելու մասին:
Տարոնը ստացել է Երեւանը եվ երեւանցիներին բռնաբարելու իրավունք: Այնպես որ` բավարարվեք այդ մեքենայով, սիրելի Անահիտ Բախշյան:
Գուցե կթվա թե,՝ իմ այս մի քանի տողը թեմայի հետ կապ չունի, բայց հասկացողը՝ կհասկանա:
Հունիսի 16-ին Մոնթե Մելքոնյանի ծննդյան օրն էր: Թե՛ Եռաբլուրում, և թե՛ երեկոյան՝ Տիկնիկային
թատրոնում եկել էին նրա հարազատները, մտերիմները, զինակիցները՝ նաև Արցախից: Ամեն ինչ
համեստ էր, սկսած Մոնթեի նկարի չափերից և վերջացրած մարդկանց, հագ ու կապից: Բայց այստեղ կար մի երանելի զգացողություն, որ նույնիսկ այն մարդիք ովքեր Մոնթեին գիտեին ոչ մոտիկից,
լցված էին,՝ երախտագիտության ամենախորը զգացմունքով: Երիտասարդության մասին՝, էլ չեմ ասում, որոնք մեկ անգամ ևս ապացուցեցին, որ Մոնթեն հավերժ է,՝ Բարոյականության չափանիշ:
ԱՍԱԼԱ-ի անդամ,՝ Ալեկ Ենիգոմշյանն իր ելույթում ասաց նաև, որ այսրեղ ներկա չեն,՝ ոչ իշխանությունից, ոչ էլ կառավարությունից, որի համար նրանց անկեղծ շնորհակալ ենք, քանի, որ
նրանց ներկայության դեպքում, այս երեկոն անկեղծ չէր ստացվի:
Կարծում եմ՝ նրա այս նախադասությունով, մեկ անգամ ևս ամեն ինչ ասված է: