Ինչի՞ համար են տեղական կառավարման մարմիններն ու նրանց գլուխները, ասենք ` մարզպետները: Արդյո՞ք նրա համար միայն, որ պետական դոտացիան բաշխեն ըստ իրենց հայեցողության, թիկնազոր պահեն` պահպանելով սեփական անձեռնմխելիությունն ու իրենց ապարանքը, սեփական բիզնեսը ծաղկեցնեն` պաշտոնը կտուր դարձնելով, թե՞ նրա համար, որ մարզի բնակչության խնդիրները լուծեն, ապահովեն արդար Հայաստանի մարզային մակարդակը: Այդ թվում` ապահով ու անվտանգ միջավայր ստեղծեն բնակչության համար, բացառեն «ռազբորկաները», սպանությունները: Իսկ եթե դա չեն կարողացել իրականացնել` հրաժարական ներկայացնեն: Այնպես որ անհասկանալի է Սյունիքի մականունավոր մարզպետի տարածած հայտարարությունը, թե ամեն մեկն իր կատարածի համար պիտի պատասխան տա: Անգամ եթե անձամբ ինքը չի խառնված հանցագործությանը եւ, ինչպես ինքն է ասում, չի կարողացել կանխել իր առանձնատան մոտ տեղի ունեցած ողբերգությունը, ապա չի կատարել իր պաշտոնեական պարտականութունները եւ հենց պետք է հրաժարական տա: Եվ ոչ թե ժամանակավորապես դադարեցնի իր լիազորությունները մինչեւ նախաքննության ավարտը: Կամ մեր ինչի՞ն է պետք մի մարզպետ, որի թիկնապահները հսկում են իր առանձնատունը` եթե լավ կառավարիչ է, ժողովուրդն իրենից չի վախենում, օրինակարգ է` ի՞նչ պատճառ ունի «պահպանվելու», կամ մեզ մի՞թե այդպիսի տեղական կառավարիչ է պետք, որ թիկնազորով է պարսպապատվում իր ժողովրդից: Ուրեմն` անկախ ամեն ինչից, դա վատ կառավարիչ է, եւ նրանից պետք է ազատվել` հանուն Հայաստանի քաղաքացի սյունեցիների: Անկախ տխրահռչակ եւ սկանդալային պատմություններից: Ահա այս դառն զգացումն է պարուրում սովորական մահկանացուին` վերջին օրերի լրահոսին հետեւելով:
ՄԱՐԻԵՏԱ ԽԱՉԱՏՐՅԱՆ
Հոդվածն ամբողջությամբ կարող եք կարդալ «Ազգ» թերթի այսօրվա համարում
