Նախկին ազատամարտիկն իր 6 անչափահաս երեխաների եւ կնոջ հետ ապրում է տնակում
Արցախյան ազատամարտի մասնակից Արթուր Ստեփանյանի տնակը Մեծամոր քաղաքի ծայրամասում է: Արթուրի ամենամեծ դուստրն ամուսնացած է, ապրում է Երեւանում, իսկ ինքը՝ կնոջ եւ վեց անչափահաս երեխաների հետ, 8 տարի է, ինչ բնակվում է տնակում: Երեխաներից երկուսը հաշմանդամություն ունեն ու գիշերօթիկ դպրոց են հաճախում: Տնակի ամենամեծ սենյակը ծառայում է ե՛ւ որպես հյուրասենյակ, ե՛ւ ճաշասենյակ, ե՛ւ ննջասենյակ: Սենյակի հատակին խաղալիքներով խաղացող երեխան՝ Վարդանը, ընդամենը 11 ամսական է. նա տան երեխաներից ամենափոքրն է: Նայելով հատակին անհոգ խաղացող որդուն՝ հայրը՝ Արթուրը, հպարտորեն ասում է. «Իմ զոհված ընկերոջ անունն եմ դրել»:
Ստեփանյանների տանը սեղանից, բազմոցից եւ մանկական օրորոցից բացի՝ գրեթե ոչինչ չկար: Տանտիկինը՝ Արեւիկը, մեզ առաջարկելով նստել, հանկարծ նեղսրտած հիշեց. «Վա՜յ, աթոռ էլ չունենք, որ նստեք»:
Արթուրի պատմելով՝ Ղարաբաղում ամեն տեղ կռվել է, բացի Շուշիից: Նրա խոսքերով. «Ղարաբաղում ես «ռազվեդկի» պետ եմ եղել: Մանվել Գրիգորյանի, Լեոնիդ Ազգալդյանի ջոկատներում եմ կռվել: Մանվելի ջոկատում որպես տանկիստ եմ եղել»:
Կարդացեք նաև
Արթուրը պատերազմում երեք անգամ «կոնտուզիա» է ստացել, սակայն չի կարողանում երեխաներին թողնել, որ գնա գոնե համապատասխան բուժում ստանա: «Ամեն մանրուքից շուտ բորբոքվում եմ: Ասում են՝ պիտի գնաս հոգեբուժարան պառկես, ես էլ չեմ ուզում: Էսքան երեխա ունեմ, մի բան սրսկեն, հիվանդանամ, ո՞վ է նրանց տերը»,- իր մտահոգությունը հայտնեց վեց անչափահաս երեխաների հայրը: Տիկին Արեւիկը նույնպես դեմ է, որ ամուսինը հոգեբուժարանում բուժվի:
Արթուրի խոսքերով՝ նյարդային վիճակի հետ կապված մի միջադեպ անցած տարի է եղել. երբ անհրաժեշտ փաստաթուղթ տալու համար բժիշկը նրանից 50 հազար դրամ գումար է պահանջել, Արթուրը չի դիմացել. «Բժշկի դոշերից բռնեցի, խփեցի պատին, ասի՝ քեզ ինչի՞ պիտի փող տամ»:
Բժշկի հետ այդ հանդիպումից հետո Արթուրը, ինչպես ինքը նշեց, հիասթափվել է ու հուսահատվել եւ այլեւս չի հավատում, որ իրեն նորմալ կսպասարկեն:
Ազատամարտիկը չի աշխատում, ընտանիքն էլ թոշակի ու նպաստի հույսին է:
ԱՇՈՏ ԱԹԱՅԱՆ
«Առավոտ» օրաթերթ
