«20 տարի մարդիկ փակ ռեժիմում դեգրադացիայի են ենթարկվում, հոգեբանական խոր անկման. ի՞նչ է անում համակարգը, որ 20 տարի անց ազատ արձակված մարդը դառնա հասարակության լիարժեք անդամ»,-այսօր «Մեդիա կենտրոնում» խոսելով Հայաստանում ցմահ դատապարտյալների գործերի ու պատժաչափերի վերանայման, ներման ու համաներման նախադեպի բացակայության մասին, ասաց լրագրող Զարուհի Մեջլումյանը: Ներկայացնելով տվյալներ՝ Մեջլումյանը նշեց, որ 22 անձ ցմահ բանտարկության է դատապարտվել 18-21 տարեկանում, նրանցից 15-ը՝ զինվորական է: Մեջլումյանի խոսքով՝ «Մեր քաղաքացիական նախաձեռնության ջանքերով ընդունվեց օրենք, ըստ որի արգելվում է վերացնել կյանքի դեմ ուղղված հանցագործության իրեղեն ապացույցները: Սա ես համարում եմ մեծագույն հաղթանակ: Հայաստանում իրեղեն ապացույցները ոչնչացնում են: Եթե համակարգը պահպանում է մարդու կյանքը, այն պարտավոր է պահպանել իրեղեն ապացույցները:
Իրեղեն ապացույցների ոչնչացումը իներցիոն պրոցես էր՝ պահպանված այն ժամանակներից, երբ մահապատիժ էր կիրառվում»:
Մեջլումյանը նշեց, որ 12 կալանավայրերում ընդամենը 11 հոգեբան է աշխատում, որոնք մասնագիտությամբ հոգեբան չեն, պարզապես դասընթացներ են անցել:
Նա նաեւ հայտնեց՝ «Անգամ մուսուլմանական Իրանն անցած տարի հեղափոխական համաներում արեց՝ ազատ արձակելով ծանր հանցագործությունների մեջ մեղադրվողներին: Իսկ Հայաստանում այդպիսի նախադեպ չկա»,-ասաց Մեջլումյանը, նշելով, որ կարեւորում է քրիստոնյա Հայաստանի համար ներման ինստիտուտի գործունեությունը:
Կարդացեք նաև
Եվա ՀԱԿՈԲՅԱՆ
