Ո՞ նց կարող է հայը բռնել ու հայ զինվորի, հայ երեխու ծոծրակին կրակել…
Ազերինե՞ր, թուրքե՞ր, Ճիվաղներ, չգիտեմ, ովքեր եք դուք, բայց ձեր նմանները հակահումանիզմի գոյության իրավունքը, տեղն են պահում մեր իրականության մեջ: Բայց դուք ձեզնով նաև ստիպում եք, որ հումանիզմին այլընտրանք էլ լինի` հատուկ ձեր նմանների ու ձեզ քողարկողների համար:
Իրենց հարգող Հայերին առաջարկում եմ այսօր զերծ մնալ եվրատեսիլ ու տաշիր-տուշիրներ նայելուց:
Իսկ լրատվամիջոցներին` արժանապատվություն ունենալ ու բոյկոտել էդ միջոցառումների լուսաբանումը:
Կարդացեք նաև
Հասկացեք, խնդրում եմ, որ միայն ձեր պես առաջատար ԶԼՄ-ների ռեսուրսների, լծակների ճիշտ ուղղորդմամաբ հնարավոր կլինի կանխել նման ողբերգությունները, որ իրականում բոլորիս մեր մի բուռ ազգի ողբերգությունն է:
Եվրատեսիլներ լուսաբանելու փախարեն, որպես հայ, ՀՀ քաղաքացի խնդրում, հորդորում եմ հասարակության ուշադրության կենտրոնում պահել Վերին Գետաշեն գյուղի բնակիչ, 1994թ. ծնված Լյուքս Ստեփանյանի հետ կատարվածը:
Անհայտ հանգամանքներում մահացած զինվորի հայրը այժմ Երեւան է գալիս` ի նշան բողոքի` երեխայի դիակով հանդերձ:
Պարզապես մեր պարտքն է փորձել բարոյապես գոնե սատարել այդ որդեկորույս ընտանիքին, գոնե ինչ-որ ձև կիսել նրա վիշտը, որը, կրկնեմ, իրականում բոլորինս է: Եվ որ ցավոք պիտի ընդգծեմ, ոչ մեկս փաստորեն երաշխավորված չեն նույն իրավիճակում հայտնվելուց:
Հարգանքով` Դավիթ Պ. Վարդազարյան, թարգմանիչ ՀՀ քաղաքացի
