Ըստ Հովհաննես Իգիթյանի՝ 2018-ին կիրականանա շատերի երազանքը՝ «Սերժիկը վերջապես կհեռանա»
– Նոր ՀՀՇ-ի հիմնադրմանը հակազդող «առաջին ծիծեռնակներն» արդեն նախօրեին հրապարակվեցին: Նախ՝ ՀԱԿ անդամ Արման Մուսինյանն էր նախաձեռնող խմբին խորհուրդ տվել «օրենքները կարդալ», ապա Վահագն Հայոցյանը հայտարարություն տարածեց, որ գոյություն ունի համանուն անվամբ հասարակական կազմակերպություն, եւ որ նախկին կուսակցական ատրիբուտներն այդ կազմակերպության տնօրինության տակ են: Դա ձեզ չի՞ կաշկանդում:
– Տարօրինակ է, որ «ավազակապետությունն» առայժմ ոչ մի խոչընդոտ չի առաջացնում ընդդիմադիր կուսակցության գրանցման հարցում, իսկ իրեն ժողովրդավար համարող մարդիկ փորձում են խոչընդոտել մեր գրանցումը:
Մենք 25 տարվա քաղաքական գործիչներ ենք, օրենսդիր աշխատանքով ենք զբաղվել, մենք մեր երկրում միշտ գործել ենք եւ աշխատել ենք օրենքի սահմաններում, եւ եթե օրենքը թույլ է տալիս, որ մենք գրանցվենք, մենք կգրանցվենք: Եթե ոչ, ապա ճանապարհներ կգտնենք օրինական ձեւով գրանցվելու: Մենք հայտ ենք ներկայացրել արդարադատության նախարարությանը՝ ՀՀՇ կուսակցություն գրանցելու համար: Հայտն ընդունվեց, եւ որեւէ իրավական խոչընդոտ չկա:
Կարդացեք նաև
– Այն գաղափարները, որոնք հռչակեց նախաձեռնող խումբը, այսօր փորձում են իրականացնել այն կուսակցությունները՝ «Հանրապետություն», «Ազատություն» եւ այլն, որոնց հետ կարծես համագործակցության պատրաստակամություն էլ կա: Հետեւաբար՝ ինչո՞ւ գրանցել նոր կուսակցություն, հնարավոր չէ՞ր ինքնադրսեւորվել որեւէ գործող կուսակցության մեջ, թե՞ նաեւ ՀՀՇ անվանումը պահելու խնդիր կա:
– Այնպես ստացվեց, որ տարբեր ժամանակներում ՀՀՇ-ից հեռացված, դուրս մղված կամ հեռացած շատ մարդիկ կան: Այն մարդիկ, ովքեր հավաքվեցին, մարդիկ են, որոնց մինչեւ հիմա անվանում են ՀՀՇ-ական, ու հաշվի առնելով նաեւ այն, որ մենք որեւէ խնդիր, որեւէ ալերգիա էլ չունենք ՀՀՇ-ի հանդեպ, մեզ գեղական կլուբ չենք համարում, մեր անցյալից չենք հրաժարվում, տեր ենք եւ բացասական երեւույթներին, եւ դրական, պատրաստ ենք բացատրել՝ ի՞նչ եւ ինչո՞ւ է եղել, որոշեցինք վերականգնել ՀՀՇ անունը: Դա բնական ստացվեց, այդ հարցը մեծ քննարկման առարկա էլ չի եղել: Իսկ այն գաղափարները, որոնց մենք դավանում ենք, միանգամայն տեղավորվում են ՀՀՇ-ի գաղափարախոսության մեջ: Ինչո՞ւ այլ կուսակցություններում չտեղավորվեցինք՝ փորձը ցույց տվեց, որ շատ մարդիկ ՀՀՇ-ից դուրս գալուց հետո կամ անկուսակցական են մնացել, կամ փորձել են այլ կուսակցություն ստեղծել: Մնացյալն իրենց տեսակետները կներկայացնեն, իսկ ես երբ տեսա, որ ՀՀՇ-ում այլեւս հնարավոր չէ աշխատել, լրիվ տեղավորվեցի նոր ստեղծվելիք այս կուսակցությունում: Այո, կա անվանում, ու դա ինքնանպատակ չէ, քանի որ կա նաեւ գործելաոճ, գաղափարախոսություն: ՀՀՇ-ն, ընդհանրապես, միշտ փորձում էր հետեւել աշխարհի գործընթացներին, իսկ վերջում արդեն ՀՀՇ-ն նման էր եվրոպական չափանիշներով ազատական, ժողովրդավարական կուսակցության: Այլ հարց է, որ վերջին չորս տարիները՝ 2008-ի նախագահական հետընտրական գործընթացներից ելնելով, ՀՀՇ-ն զբաղվում էր խնդիր լուծելով եւ հնարավորություն չուներ հասարակությանը ներկայանալ կոնկրետ իր գաղափարախոսությամբ: Հիմա մենք դա կվերականգնենք, կփորձենք ներկայացնել ժամանակակից կուսակցություն՝ քաղաքական զարգացումների ժամանակակից մոտեցումները բերելով հայկական իրականություն:
– Պատրա՞ստ եք դիմակայել ժողովրդավարական դաշտից սպասվող այնպիսի որակումներին, որ նոր ՀՀՇ-ն Սերժ Սարգսյանի ձեռամբ օծված կուսակցություն է, ինչպես եղավ «Հանրապետության», «Ազատության», «Ազատ դեմոկրատների», «Ժողովրդավարական հայրենիքի», «Ժառանգության» եւ այլոց պարագայում:
– Դա որոշ մարդկանց համար ամենահեշտ ճանապարհն է՝ միանգամից պիտակավորել: Մարդիկ չեն կարող հասկանալ, որ եթե որեւէ քաղաքական գործիչ համաձայն չէ, ուրեմն իր կարծիքն ունի: Ընդհանրապես՝ մինչեւ հիմա կան մարդիկ, ովքեր ասում են՝ ինչպե՞ս է նա համարձակվում չհամաձայնել Լեւոն Տեր-Պետրոսյանի հետ: Ուրեմն ինքը դավաճան է կամ այլ խնդիր է լուծում: Գիտեք, Հայաստանը փոքր երկիր է, մենք էլ երկար ճանապարհ ենք անցել, տարբեր իրավիճակներում ենք եղել, ու չեմ կարծում, որ այն որակումները, որոնք կներկայացվեն, կկպնեն մեզ: Մենք մեր ասելիքն ասում ենք, եւ մեր գործունեությամբ պարզ երեւում է, որ փորձում ենք Հայաստանը տանել դեպի ժողովրդավարություն, դեպի ազատականություն, մենք ընդդիմադիր հայացքներ ունեցող մարդիկ ենք, եւ կուսակցությունն էլ կլինի համապատասխան:
Ես չեմ ընդունում սկզբունքը՝ ով մեզ հետ չէ, մեզ դեմ է, ուրեմն Սերժի հետ է: Յուրաքանչյուրն ինքն է ընտրում իր քաղաքական գործունեության կամ պայքարի ձեւը, ոչ ոք քաղաքական պայքարի մենաշնորհ չունի: Մենք այս ճանապարհն ենք տեսնում եւ գնում ենք այդ ճանապարհով: Պայքարի տարբեր ձեւեր կան. դու կարող ես պայքար համարել «Սերժիկ, հեռացիրը», գնաս այդ ճանապարհով եւ 2018 թվականին ասես՝ ես հասել եմ իմ նպատակին, որովհետեւ Սերժը կհեռանա: Մեր նպատակը դա չէ, որ մեկը լինի նախագահ կամ չլինի նախագահ. պետք է այնպիսի համակարգ փորձենք ստեղծել, որտեղ ժողովրդի ընտրությունների ձեւով Հայաստանում նախագահ ընտրվի՝ ով ուզում է լինի: Սա է պայքարը. դրա վերաբերյալ մենք մեր պատկերացումներն ունենք ու գնում ենք մեր ճանապարհով:
– Նոր ստեղծվելիք ՀՀՇ-ն պատրաստվելո՞ւ է հաջորդ ընտրություններին, թե՞ այլ սցենարներ են նախատեսվում:
– Այն միջազգային կառույցները, որոնք փոքր-ինչ սառեցրել էին Հայաստանի հետ կապված որոշ գործընթացներ՝ պայմանավորված այս ընտրություններով, հիմա կակտիվանան: Այն մարտահրավերները, որոնք ունեինք, ավելի սուր ձեւով կներկայացվեն Հայաստանին: Մեր կուսակցությունը կմասնակցի այս մեկնաբանություններին, հասարակությանը եւ իշխանություններին, եթե վերջիններս ունակ են կարծիքներ լսելու, կներկայացնենք մեր տեսակետները: Ապա յուրաքանչյուր քաղաքական գործիչ եւ ուժ պետք է աշխատի մյուս ընտրությունների ժամանակ ինչքան հնարավոր է ստեղծել այնպիսի համակարգ, որ վերջապես ընտրություններով իշխանության ձեւավորման հարցում հասարակությունն ավելի մեծ դեր ունենա: Եթե մենք չորս տարվա ընթացքում սա չփոխենք, ապա ավելի սարսափելի իրավիճակում ենք լինելու: Վերջին ընտրությունները ցույց տվեցին, որ Հայաստանում ընտրական համակարգը լրիվ դառնում է խուլիգանական, թաղային հեղինակությունների կողմից վերահսկվող: Հաշվի առնելով նաեւ մարդկանց երազանքը, որ Սերժը վերջապես պետք է հեռանա, եթե համակարգը չփոխվի, չի բացառվում, որ այս կրիմինալ համակարգը կփորձի անցկացնել որեւէ մեկին, որը կլինի շատ ավելի սարսափելի: Եվ այն մարդիկ, ովքեր ասում էին՝ «Սերժիկ, հեռացիր», երեւի կերազեն այն օրերը, երբ Սերժն էր նախագահ: Մեր կուսակցությունը կաշխատի այս ուղղությամբ՝ թե միջազգային այն կառույցների հետ, որոնք ազդեցություններ ունեն Հայաստանի ընտրական համակարգի վրա, թե քաղաքական կուսակցությունների, համախոհների հետ:
– Մի քանի օր առաջ մի կարեւոր իրադարձություն եւս տեղի ունեցավ հայաստանյան քաղաքական կյանքում. եկեղեցու օծման արարողության ժամանակ ԲՀԿ առաջնորդ Գագիկ Ծառուկյանը հայտարարեց, որ ԲՀԿ-ն չի կարող ընդդիմություն լինել: Հիմա՝ ընտրական փուլի ավարտից հետո, Գագիկ Ծառուկյանի այս հայտարարությունը քաղաքական դաշտում ի՞նչ զարգացումների եւ վերադասավորումների առիթ կտա:
– Ես չեմ կարծում, որ որեւէ բան փոխվեց: Մի բան փոխվեց թերեւս այն մարդկանց համար, ովքեր կամ ԲՀԿ-ի հետ հույսեր էին կապում, կամ ԲՀԿ-ին այլ կերպ էին պատկերացնում: ԲՀԿ-ն իր տեղն ու դերն ունի հայկական քաղաքական դաշտում, եւ չեմ կարծում՝ որեւէ բան տարբերվում է երեք տարի առաջ կամ այսօր: Ընդ որում, ես գտնում եմ, որ Գագիկ Ծառուկյանը նաեւ ցույց տվեց, որ ինքը քաղաքական գործիչ է. իր լռությունը եւ այս պահին այդ հայտարարությունն անելը ցույց են տալիս, որ ԲՀԿ-ն կամաց-կամաց դառնում է քաղաքական կուսակցություն՝ իր տեղով, առանց այս կամ այն դաշտ թռնելու: Հստակ, կայուն քաղաքական ուժ է: Չխոսեմ՝ որտեղ են գտնվում կամ ինչպես, բայց այն քաղաքական ուժերը, մասնավորաբար՝ ՀԱԿ-ը, որոնք, իրենց գործունեությունը կապում էին թե ԲՀԿ-ն ֆինանսապես կամ քաղաքականապես կօգնի, միասին կգնան, կարծում եմ՝ սխալվում էին: Դու պետք է առաջ գնաս եւ քո գծով: Այն կուսակցությունները, որոնց գիծն այդ պահին համընկնում է քո գծի հետ, միավորվում են: Տանել 2-3 տարվա բանակցություններ, հույս կապել մի կուսակցության հետ, հետո հիասթափվել նման հայտարարություններից, ինձ թվում է՝ քաղաքականությունից հեռու գործողություններ են:
– Լեւոն Տեր-Պետրոսյանի քաղաքագիտական վերլուծությունը կարելի՞ է տապալված համարել այսպիսով:
– Իհարկե, եթե վերցնենք այն հայտարարությունները կամ ծրագրային ելույթը, որը Լեւոն Տեր-Պետրոսյանն ունեցավ ՀԱԿ-ի հիմնադիր համագումարում՝ կապված բուրժուա-դեմոկրատական հեղափոխության, իշխանական բուրգից հարուստ մարդկանց պոկելու հետ, որտեղ նշվեցին Խաչատուր Սուքիասյանի եւ Գագիկ Ծառուկյանի անունները, ովքեր վերջին ժամանակներս այս կամ այն կերպ հայտարարել են իրենց գիծը… Ճիշտն ասած՝ ես նորմալ եմ համարում, երբ քաղաքական գործիչը հայտարարում է, որ ինքը սխալվել է: Հայաստանում շատ բարի մարդիկ են ապրում՝ լրագրողներից սկսած մինչեւ քաղաքականությունից հեռու գտնվող ժողովուրդը. եթե դու մի բան ես ասում եւ սխալվում ես, վեր կաց ասա՝ ես սխալվել եմ իմ հաշվարկներում. կոնկրետ՝ ԲՀԿ-ն ընդդիմադիր չէ, ես մտածում էի, որ նրանք կարող են մեզ հետ ընդդիմադիր լինել եւ գնալ այս «ավազակապետությունը» քանդելուն, բայց սխալվեցի:
– ՀԱԿ-ի տարբեր ներկայացուցիչներ իբրեւ հաղթաթուղթ են համարում այն, որ Գագիկ Ծառուկյանը մինչ օրս հրապարակայնորեն, պաշտոնապես չի շնորհավորել Սերժ Սարգսյանին: Դա այդքան էակա՞ն բան է:
– Ինձ համար դա էական չէ: Ընդհանրապես, որպես քաղաքական հաղթանակ ներկայացնել մի այլ կուսակցության կոալիցիա մտնել-չմտնելը, քաղաքական գիծը, հաղթանակը կամ պարտությունը կապել այլ քաղաքական կուսակցության գործողությունների հետ, դա, կարծում եմ, պրիմիտիվ է կամ սխալ: Երեւի այլ հաղթանակներ չլինելու պատճառով է դա այդպես ներկայացվում:
– Ձեզ համար տարօրինակ չե՞ն վարչապետ Տիգրան Սարգսյանի հասցեին հնչեցրած՝ Խաչատուր Սուքիասյանի դրվատանքի խոսքերը, երբ ՀԱԿ-ը համարում է, որ Տիգրան Սարգսյանը տապալել է երկրի տնտեսությունը:
– Խաչատուր Սուքիասյանը կարծես ներկայացրեց իր բոլոր պատկերացումները, բայց երեւի նա նկատի ուներ նաեւ այն, որ եթե ոչ Տիգրան Սարգսյանը, ապա շատ ավելի վատ մարդ կարող էր այնտեղ նշանակվել: Իսկ Տիգրան Սարգսյանը գոնե տնտեսական գործիչ է եւ ոչ թե բանդիտ կամ օլիգարխ: Այնպիսի մարդկանց են տեսնում այնպիսի պաշտոններում նշանակված, որ եթե համեմատենք, Տիգրան Սարգսյանը գոնե կրթված մարդ է: Բայց ես չգիտեմ՝ ո՞վ եւ ի՞նչ էր սպասում Խաչատուր Սուքիասյանից: Մարդն ունի իր տեսակետը, ի՞նչ կապ ունի այստեղ ՀԱԿ-ի քաղաքական դիրքորոշումը: Ուղղակի քաղաքական ուժը պետք է ընդունի, որ քաղաքական պայքարը պետք է ուղղված լինի ոչ թե մարդկանց դեմ կամ մարդկանց այս կամ այն պաշտոնից պոկելուն, այլ համակարգը փոխելուն:
– Նախագահական ընտրությունների ողջ քարոզարշավի ընթացքում Սերժ Սարգսյանը շեշտադրում էր անում այն հանգամանքին, որ իր պաշտոնավարման երկրորդ շրջանում էական փոփոխություններ է իրականացնելու եւ բոլորովին այլ Հայաստան է թողնելու հեռանալիս: Այժմ էլ իշխող կուսակցության տարբեր ներկայացուցիչները խոսում են շրջադարձային փոփոխությունների մասին: Այդ խոստումներին վստահելու եւ հավատալու հիմքեր կա՞ն:
– Առայժմ՝ ոչ: Ես տեսնում եմ փոքր, կոսմետիկ փոփոխություններ, բայց գլոբալ տեսակետից իշխանության եւ Սերժ Սարգսյանի կողմից քայլեր, որոնք կվերացնեին երեւույթները, որոնց արդյունքում կա նաեւ ժողովրդի անվստահությունը հենց Սերժ Սարգսյանի հանդեպ, չեմ տեսնում: Եթե Սերժ Սարգսյանն իրոք ուզում է փոփոխություններ անել, սկզբից հավանաբար իր կողքից եւ պաշտոններից պետք է հեռացնի մարդկանց, որոնց հանդեպ հասարակությունը եթե ոչ ատելություն, ապա գոնե հակակրանք ունի: Ապա նա պետք է համակարգը փոխի, քանի որ միայն անձերին փոխելով չի լինի, ապա նաեւ պետք է նոր խորհրդարան ձեւավորի, քանի որ այն պատգամավորներով, որ ունի Սերժ Սարգսյանը պառլամենտում, որեւէ քայլ անել չի կարող: Բայց ես չգիտեմ՝ նա ցանկանո՞ւմ է այդպիսի բան անել: Ի՞նչ է պատահել, այս համակարգում կան մարդիկ, որ շատ արագ հարստանում են, հարստացնում են նաեւ իշխանության մեջ գտնվող մարդկանց: Խոպան են սարքել: Հայերի մի մասը գնում է դրսում փող է աշխատում, այդ մարդիկ կառավարությունում են աշխատում: Կարող է դա՞ է Հայաստանի մոդելը:
– Այս իրավիճակում կա՞ ընդդիմության մեղքը:
– Իհարկե, իշխանությանը պետք է մեղադրել եւ այլն, բայց ես միշտ նման մոտեցում եմ ունեցել՝ պետք է գտնես քո մեղքը, թերացումը: Եթե արդյունքը բացասական է, պետք է փորձենք նաեւ մեր սխալը գտնել: Եթե դու ժողովրդին ճիշտ բան ես ասում, որը ընկալելի է, ընդունելի է, բոլորը գիտեն, որ կոռուպցիա կա, այսինչն ավազակ է, բանդիտ է, որ իշխանավորը չի մտածում ժողովրդի մասին, իր գրպանի մասին է մտածում: Ժողովուրդն ընդունելով քո ասածը՝ քեզ չի վստահում: Կամ ասածի ներկայացնելու ոճը պետք է փոխես, կամ՝ կարո՞ղ է մարդիկ պետք է փոխվեն, կարո՞ղ է այդ մարդկանց չեն վստահում: Ես ժամանակին առիթ ունեցել եմ նախագահական ընտրություններում Րաֆֆի Հովհաննիսյանի հաջողության մասին խոսելու. կարծում եմ՝ Րաֆֆու դեպքում ժողովրդի կողմից անվստահությունը ասողի հանդեպ չի եղել: Րաֆֆիի կերպարին չի կպնում իշխանական լծակներն իր գրպանին ծառայեցնելը: Իր գործողություններին ու գործարքներին դա չի կպնում:
Զրույցը՝ ՆԵԼԼԻ ԳՐԻԳՈՐՅԱՆԻ
«Առավոտ» օրաթերթ
Игитян – это позор! Нужен ли нам такой политик?
Правда про него тут http: // http://www.anypsy.ru/content/psikhologiya-armyan