Միացյալ Նահանգների նախագահ Բարաք Օբամայի վարչակազմը դիմել է երկրի Գերագույն դատարան՝ Հայոց ցեղասպանության գործը չքննարկելու պահանջով: Գերագույն դատարան ներկայացված 27 էջանոց սեղմագրում նշվում է, թե Քալիֆորնիայի օրենքը սխալմամբ դատարաններին թույլ է տալիս եզրակացություններ անել` հիմնված քաղաքական վիճելի հարցերի վրա, որոնք Օսմանյան կայսրությունում տեղի են ունեցել գրեթե հարյուր տարի առաջ:
Ինչպես տեղեկացնում է Yerkir Media հեռուստաընկերությունը, Ամերիկայի Հայ Դատի հանձնախմբի համաձայն՝ նախագահ Օբաման Թուրքիայի վարչապետ Էրդողանի` Վաշինգթոն այցի նախօրեին, որոշել է քաղաքական նվեր մատուցել Անկարային` խորացնելով իր վարչակազմի մեղսակցությունը Հայոց ցեղասպանության ժխտման հարցում, խոչընդոտելով ամերիկյան քաղաքացիների համար արդարադատությանը, որոնք ձգտում են փոխհատուցում ստանալ ԱՄՆ դատարանների միջոցով:
Ահա և քեզ ժողովրդավարության դրոշակակիր Ամերիկան, որը ողջ աշխարհին սովորեցնում է թե ինչպես պետք է իշխանության տարբեր ճյուղերը անկախ ու ազատ գործեն, իսկ իր իսկ նախագահը ճնշում է գործադրում <> դատարանի վրա:
Կոմունիստական ԽՍՀՄ-ի քանդվելուց հետո ԱՄՆ-ի՝ ՞արդարամտության՞ և ՞անաչառության՞ ինքնագնահատականի հավաստիացումների լրջության սրնթաց անկումը Իրաքից հետո դեռևս կարող էր հավակնություններ ունենալ վերականգնվելու, սակայն ՞արաբական գարունից՞, մասնավորապես ՞սիրիական թնջուկից՞ և հայերի ցեղասպանության հարցում վախկոտ նապաստակի նման բառերրի ետրում թաքնվող ամերիկյան քաղաքականությունը այդ երկիրը ինքնուրույն դատավորից վեր է ածում թուրքական ոստիկանի: Դե ինչ, ներկա պահի կայսրության արևմտյան բարոյական արժանապատվությունը իր տեղը զիջում է արևելյան ինքնագոհ ինքնարժևորմանը: Միաժամանակ շտապում են թուրքերին պարգևոտրել՝ վճարել՝սիրիական հոշոտումը միայնակ հաղթահարելու դժվարությունների դիմաց: ԱՄՆ-ից առաջ արդեն այդ օրինակը տվել է Ռուսական կայսրությունը՝ Կարսի պայմանագրի նկատմամբ հավատարմությունը շուքով վերահաստատելով: Մտածելու բան է՝ հայկական հարցի անբորայականացումից ովքեր են ավելի կորցնում՝ հայերը, թուրքերը, ամերիկացիները, ռուսները? Այս հարցում համոզված եմ՝ ոչ հայերը: Թող արգելեն, թող հաստատեն, թող վերարժևորեն, միևնւոյն է՝ չպատժված ՞թուրքական ախորժակի՞ դառը փորձը; վաղ թե ուշ կրելու են յուրաքանչյուրը, ամեն մեկը՝ իր ձևով: Ավելի շուտ՝ վաղ: