Ազատոճի ըմբշամարտի Հայաստանի պատանիների առաջնությունում 76 կգ քաշային կարգում Հայաստանի չեմպիոն ճանաչվեց Սարգիս Հովսեփյանը:
-Հունիսին հավաքականի չեմպիոններով մեկնելու եք Չեռնոգորիա, այնտեղ քեզ ավելի մեծ փորձություն է սպասվում: Ինչպե՞ս ես պատրաստվում կայանալիք մրցմանը:
-Հիմա պատասխանատվությունն ավելի մեծ է, որովհետև Հայաստանում ես ուղղակի մտածում էի հաղթելու և ծնողներիս առաջ գլուխս չկախելու մասին, իսկ այժմ դրան գումարվում է նաև Հայաստանի դրոշը բարձր պահելու խնդիրը:
Հրաշալի մարզիչներ ունեմ, անում ենք ամեն ինչ լավ ներկայանալու համար:
Կարդացեք նաև
-Չեռնոգորիայում Եվրոպայի առաջնությանը մասնակցում են աշխարհի շատ երկրներ: Ո՞ր երկրի ներկայացուցչից մենամարտի ժամանակ ավելի կզգուշանաս:
-Ռուսաստանի և Չինաստանի մարզիկներից: Գաղտնիք չէ, որ այդ երկու պետություններն էլ բավականին ուժեղ մարզիկներ ունեն` տարբեր մարզաձևերում:
Չնայած մենք էլ ունենք լավ պատրաստված սպորտսմեններ, ովքեր բազմիցս միջազգային հարթակներում ներկայացրել են Հայաստանը և առաջին տեղերով են վերադարձել:
-Գիտեմ, որ սա շատ դժվար և վտանգավոր սպորտաձև է և կոտրվածքները անխուսափելի են: Տեղյակ եմ, որ ինքդ էլ շատ վնասվածքներ ես ստացել:
-Չկա մի սպորտսմեն, որ վնասվածքներ և կոտրվածքներ չունենա: Ես երևի տարվա մեջ 12 ամիս վնասվածքներ ունեմ: Մինչև մի տեղս առողջանում է, մարմնիս հաջորդ մասն է վնասվում: Լուրջ վնասվածքների դեպքում ոչ միայն մարմինդ է տուժում, այլ նաև հոգեբանական վատ վիճակի մեջ ես հայտնվում: Պարապմունքների ժամանակ դու կարող ես այնպես վնասվել, որ դրանից հետո չկարողանաս սպորտով զբաղվել:
-Դու տարբեր մրցանակներ ունես, մասնակցել ես Գնել Մեջլումյանի անվան միջազգային հուշամրցաշարին, Գևորգ Խեչոյանի անվան հուշամրցաշարին, ՀԱՕԿ-ի հիմնադրման 20-ամյակին նվիրված առաջնությանը և այլ: Արդեն Հայաստանի չեմպիոնես և շուտով քո երկիրը կներկայացնես Եվրոպայում: Կարելի՞ է ենթադրել, որ դու հասել ես երազանքներիդ իրականացմանը:
-Երազանքներս գուցե կատարվելեն, բայց էդ երազանքներից հետո ես ավելի լուրջ նպատակներ ունեմ, որոնց իրականացման համար ես շատ ավելին պետք է անեմ:
-Դժվար է այս տարիքում նման հաջողությունների հասնել: Քանի՞ տարվա աշխատանքի արդյունք են այս մրցանակներդ:
-Ես արդեն տասը տարի զբաղվում եմ սպորտով և կշարունակեմ զբաղվել, որովհետև ինձ համար սպորտը ապրելակերպ է և առանց դրա ինձ չեմ պատկերացնում:
–Սարգի’ս, իսկ ինչու՞ որոշեցիր այսքան մարզաձևերի մեջ ընտրել հենց ազատ ոճի ըմբշամարտը:
-Սկզբից գնում էի և՛ ազատ ոճի ըմբշամարտի, և՛ բռնցքամարտի պարապմունքների, իսկ հետո ծնողներս որոշեցին, որ պետք է թողնեմ բռնցքամարտը, որովհետև այն ավելի վտանգավոր սպորտաձև է: Բայց հիմա գոհ եմ ծնողներիս որոշումից և մտածում եմ, որ եթե ինքս որոշողը լինեի, նույնպես կընտրեի այս սպորտաձևը:
–Այսօր շատ աղջիկիներ տարբեր դիետաների և նիհարեցնող միջոցների են դիմում, որպեսզի գեղեցիկ կազմվածք ունենան և ազատվեն ավելորդ քաշից: Դու ի՞նչ միջոցների ես դիմում:
– Քաշ գցելու համար տարբեր միջոցներ կան: Օրինակ`ես քնելուց առաջ մեղր եմ օգտագործում, կամ էլ` շատ հագուստ եմ հագնում և սկսում եմ պարապել: Այդպես քրտնում եմ և կորցնում եմ ավելորդ կիլոգրամներս:
-Իսկ դժվար չէ համատեղել ուսումը և մարզումները:
–Անկեղծ ասած, դպրոց մեկ-մեկ եմ գնում, բայց շատ լավ ուսուցիչներ ունեմ, ովքեր հասկանում են, ընդառաջում: Անգամ նկարս դպրոցի պատին են փակցրել:
Շատ դժվար է համատեղելը: Առավոտյան տանից դուրս եմ գալիս, ուշ երեկոյան նոր տուն վերադառնում: Անգամ ըտանիքիս անդամներին եմ հասցնում կարոտել:
-Կա՞ն մարդիկ, որոնցով ոգեշնչվում ես:
-Ինձ ոգեշնչվում են ծնողներս և մարզիչներս` ԱվետՎարդանյանը, Ռոբերտ Խաչատրյանը, որոնցից շատ բան եմ սովորել և դեռ լիքը բան ունեմ սեվորելու: Իմ ամեն մի մենամարտին իրենք էլ ինձ պես հուզվում ու անհանգստանում են: Դա ինձ իսկապես ոգևորում է:
Էմմա Հովսեփյան
