Գյումրու ԲՀԿ Շիրակի մարզային կառույցի պատասխանատու, ԱԺ պատգամավոր Մարտուն Գրիգորյանի գրասենյակը երեկ մամլո հաղորդագրություն էր տարածել` աղմկոտ սպանություն որակելով Գյումրու Շիրակացի փողոցում հնչած կրակոցների հետևանքով տեղի ունեցածը ու մասնավորապես պարզաբանելով, որ պատգամավորի ու Գյումրու նախկին քաղաքապետի միջև լարվածությունը սկսվել է 2008 թվականից, երբ Մարտուն Գրիգորյանը ևս իր թեկնածությունն էր առաջադրել Գյումրու քաղաքապետի պաշտոնի համար:
Պատգամավորի գրասենյակը այս կապակցությամբ գրում է. «Մարտուն Գրիգորյանի եւ Գյումրու նախկին քաղաքապետի թշնամության մասին: 2008թ-ից սկսած, երբ այս երկու անձինք պայքարում էին քաղաքապետի պաշտոնի համար, պատգամավորը բոլոր առիթներն օգտագործել է ասելու համար, որ ընտրապայքարը չպետք է թշնամանք սերմանի, որ նախկին քաղաքապետի հետ չհասկացվածությունը չունի այլ հիմքեր, քան 2008թ-ի ընտրապայքարը: Մարդը չի հաշտվում այն մտքի հետ, որ քաղաքապետի ընտրություններում 2008թ-ին առաջադրվել են իր դեմ, 2012թ-ի ԱԺ ընտրություններում հաղթել են հենց իրեն, եւ այդպիսով է սկիզբ դրվել իր անկմանը քաղաքական դաշտում: Չի կարողանում հաշտվել իրականության հետ, ու արվում է այն, ինչ տեսանելի է ու հասկանալի»:
Այսօր Aravot.am-ը «Շիրակ կենտրոն» հ/կ նախագահ Վահան Թումասյանից հետաքրքրվեց, թե որպես ակտիվ հասարակական գործիչ ու քաղաքի անցուդարձին քաջ ծանոթ մարդ, ի՞նչ կասի ՀՀ ոստիկանապետի բառերով ասած այս երկու կլանների թշնամանքի մասին, դա դարավոր պատմություն ունի՞, թե՞ իրոք թշամանացել են վերջերս` ընտրությունների թեմայով: «Երկու կլան արտահայտությունը մնաց ոստիկանապետից , բայց ես, ճիշտն ասած, չգիտեմ ի՞նչ ի նկատի ունի, եթե զորեղ խմբավորումներ, ազգակցական կապ և այլն, եթե դա ի նկատի ունի, ապա Գյումրիում հաստատ այդ երկուսը չեն կլաններ: Մի քանի կլաններ կան, ի դեպ, կան նաև Երևանում, Էջմիածնում, Սիսիանում, Արարատում և այլն և այլն, այսինքն այնպես չէ, որ կլանային բաժանումը միայն Գյումրիում է: Պետք է նկատի ունենալ, որովհետև հիմա Երևանում, թաղերում քուչի տղերքն ավելի սարսափելի են, քան էն կլանները, որ մենք գիտենք, որոնց մասին ամբողջ աշխարհն իմացավ: Երկուսը չեն հաստատ քաղաքում, որոնք ազդեցություն ունեն, և որոնց ծառայություններից պարբերաբար օգտվում են իշխանությունները: Այսինքն կլանային համակարգի ստեղծումը պարզապես իշխանությունների վարած, որդեգրած քաղաքականության պատճառով է : Ինչ վերաբերում է տվյալ դեպքում Գյումրիում կատարված ողբերգությանը, միանշանակ քաղաքական պայքարի հետևանք էր, սկիզբը քաղաքական էր և հիմնականում ազդեցության ոլորտների պայքար էր», -ասում է մեր զրուցակիցը:
Ըստ նրա, ի տարբերություն մյուսների, Գյումրիում այս երկու հիմնական ուժերը ուշադրություն ցուցաբերեցին քաղաքական ազդեցության ոլորտում, և այդ պատճառով մրցակցությունը նրանց մեջ սրվեց, իսկ մյուսներին ընտրովի պաշտոնները այդչափ չհետաքրքրեցին: «Եղել են ժամանակներ, որ այս երկու գերդաստանները համագործակցել են, միմյանց պաշտպանել են, նորից եմ կրկնում՝ կլանային համակարգը իշխանությունների քաղաքականության պտուղն է, և բնականաբար տաքարյուն երիտասարդների պահվածքն էլ հենց էդ խմբավորումներին կամ կլանների ղեկավարներին ազատ գործունեություն տրամադրելու հետևանքն է »,-ասում է Վահան Թումասյանը:
Կարդացեք նաև
Նա համոզված է, եթե ընտրական պայքարը գնար կուսակցությունների, քաղաքական գործիչների մեջ, ապա այն չէր վերածվի գերդաստանային պայքարի: Նա հիշում է, որ այդ պայքարը առավել սրացել է 2008 թվականից: Մեր զրուցակիցը անարդար է համարում Գյումրիում տեղի ունեցած ողբերգության մեջ երկու ուժերին համահավասարեցնելն ու նույն սանդղակով չափելը, քանի որ մի ուժի ներկայացուցիչն է գնացել մյուսի տան վրա: « Իրավական երկներում յուրաքանչյուր օրինախախտման դեպքում պատժում են` անկախ նրանց, թե ով է օրենք խախտողը և չեն թողնում, որ բանը հասնի ծայրահեղությունների, տվյալ դեպքում մարդասպանության և հետո նոր որոշեն, որ «արտագաղթ» կազմակերպեն նրանց համար: Եթե մարդը օրենք է խախտում, չարաշահումներ է թույլ տալիս, նրա տեղը պետք է լիներ ճաղերի հետևում, ոչ թե տարիներ շարունակ օգտվեին օրինախախտի ծառայություններից ու հնարավորություններից»,-կարծում է մեր զրուցակիցը:
Նունե ԱՐԵՎՇԱՏՅԱՆ
Այն, ինչ չկա Գյումրիում, դա քուչեն է: Գյումրիում մայլեք են: Իսկ կլան արտահայտությանը ես, ինչպես եւ կարդացած շատ շատերը, ծանոթ եմ գրականությունից, թերթերից, եւ ոստիկանը չէ, որ պիտի մեզ բառեր սովորեցնի: Վահան Թումասյանի հետ միայն մեկ հարցում համաձայն չեմ. գտնում եմ, որ կռված կողմերին պետք է հավասար դիտարկեն, բայց, իհարկե, մեկին որպես մեղավոր, մյուսին որպես տուժող, բայց ոչ որպես անմեղ: Երկուսի մոտ էլ, ինչպես մամուլում է գրված, զենք է եղել. միմյանց են կրակել, ինչ անմեղների մասին է խոսքը: Իսկ մեղավորը, ինչպես Վահան Թումասյանն է փաստում, կարծես միանշանակ, իշխանությունների թողտվություններն ու աններելի հանդուրժողականությունն է ու ոստիկանական համակարգի անգործությունը: