Ռուսաստանի Դաշնության գլխավոր դատախազության վարույթում հայտնվել է մի գործ, որը կապ ունի Ռոբերտ Քոչարյանի անվան հետ։ Այս մասին ասված է ՌԴ նախագահի աշխատակազմից ստացված մի նամակում՝ ստորագրված ընդունարանի պաշտոնյաններից՝ Տ. Օվչիննիկովայի կողմից։
Մանրամասները կարդացեք այստեղ:
Չստացվեց:Կփորձեմ նորից:)
Այս՝ ,,Արմատ,, հանդեսում հրատարակված իմ երգիծապատումը՝ 2003թ նախագահական ընտրություններից մի քանի օր առաջ,կարծես թե իրականություն է դառնում:Ինպես ասում են՝ տա Աստված…
Ռոբի վերջը
Կար մի երկիր,
Երկրում՝ հայեր,
Մոտ չորս միլիոն մարդ:
Ապրում էին լավով-վատով,
Երգում էին՝ ուրախանում,
Նեղ օրվանով յուլա գնում՝
Լավ գալիքին հավատալով:
Մին էլ ըհը Ռոբն եկավ.
-Էս սարերն իմն են,
Էս երկիրն իմն է,
Երկրում ինչ կա,
Էդի լոխ իմն է,
Էս ո՞վ է եկել,
Տիրացել тайком:
Ախ դուք հայեր,հիմար հայեր,
Որքա՞ն եք դուք,ինձ ասեք շուտ:
-Մոտ չորս միլիոն,Ռոբ աղա:
Ու չե՞ք ուզում,դուք անամոթ,
Որ մի մասդ քոչի՝ գնա,
Իսկ մյուսը՝ դառնա ինձ ճորտ:
Թե չէ գնամ զորքս բերեմ,
Ու ազգովի ձեզ տրորեմ:
-Վայ՝ չբերես,
Թե Հեյդարին դու կսիրես:
Մեզ բոլորիս
Տար քեզ ծառա,
Միայն թե էդպես,
Մի ջնջիլ մեզ՝
Ազգով,տեղով՝
Ամբողջ ցեղով…
Խնդրեցինք մենք ու 98 թվին,
Մեր բախտը տվինք Ռոբերտ աղին:
Վայ-վայ,վույ-վույ,
Մեր լավ տղերք,
Ո՞ր բանտերում,
Ո՞ր գաղութում,
Ո՞ր երկրում՝
Îáñ³ù ³ÝÑ»ï…
Էս միջոցին՝ օքեյ,օքեյ ասելով ՕԲՍԵ-ն,
Անց էր կենում մեր կողմերով:
-Էդպես տխուր ու զարհուրիկ,
Ի՞նչ էս լալիս,Հայ ժողովուրդ:
-Ինչպես չը լամ,այ դիտորդներ.
Ռոբն էկավ էն սրտամեռ,
Գլխըներիս փորձանք բերավ,
Մեր երկիրը վարի տվավ:
Վու՜յ իմ աչքին,միամիտ հայեր,
Հայի հետին խելքը դա՞ էր:
Ո՞նց թե կասի երկիրն իմն է,
Ո՞վ է տվել էդ լրբին սար
Սարն ամենքինդ է հավասար…
Մին էլ որ գա ու ըսպառնա,
Միք վախենա,կանչեք ես գամ…
Էսպես ասաց ՕԲՍԵ-ն ու թռավ գնաց:
Ահա կրկին ընտրություններ…
-Պիտի ընտրեք իմ ուզածով,
Թե՝ չէ գնամ բերեմ նորից,
Իմ զորքերը Ղարաբաղից…
Հազիվ էր սկսել նա,երբ ժողովուրդը դուրս ելավ տնից.
-Սուտ էս ասում,դու խաբեբա,
Սուտ վոյին էս դու քեզ արել,
Կեղծիքներով տեղ գրավել:
Չենք վախենում էլ քեզանից,
Չքվիր,գնա Հայաստանից…
-Ո՞վ ասաց ձեզ դրա մասին:
-ՕԲՍԵ-ն,աղա աղվես:
Ու ՕԲՍԵ-ի վրա բարկացած, որ իր մենթալիտետը չէր
հասկացել, հույսը դրեց ԱՊՀ լոխլավական դիտորդների վրա ու
ասաց.
-Այ դու անկաշառ օտարալեզու,
Ո՞նց թե մարդկանց ասել էս դու,
Թե զորք չունեմ Ղարաբաղում,
Դու կրակի հե՞տ էս խաղում:
-Ես եմ ասել,չեմ ուրանում,
Ինձ քրքրի,ինձ քաշքըշի ,,Առագաստ,,-ում,
Կեղծիր ինչքան սիրտդ ուզի,
Բայց մի վերջին խոսքս լսի.
Ինչքան էլ որ լինես զգույշ,
Չարի համար,թե վաղ,թե՝ ուշ,
Սադամից էլ ուժեղ չլնես,
Դառնալու էս դու բանտարկյալ,
Դատվելու էս դու վաղ,թե ուշ: