Յուրաքանչյուր անհատ սուբյեկտիվ վերաբերմունք է դրսեւորում այն ամենի նկատմամբ, ինչ ինքն է կատարում, եւ ինչ կատարվում է իր շուրջը: Իսկ ինչ վերաբերում է վիշտ ապրած մարդուց հարցազրույց վերցնելուն, ապա հոգեբան Լիլիթ Սիմոնյանի համոզմամբ, վշտի վաղ փուլում նրա հետ խոսելիս պետք է առավելագույնս զգոն լինել, չափավոր՝ բառերի ու արտահայտությունների մեջ, որպեսզի նրա «վերքի վրա աղ չլցնենք»:
Տիկին Սիմոնյանը նշեց, որ շոկային իրադրությունն արգելափակում է մարդու ուղեղը եւ սթրես տարած անձը սկզբնական շրջանում չի կարողանում նորմալ ընկալել տեղի ունեցածը, դառնում է ագրեսիվ եւ միայն կցկտուր խոսքեր է ասում: Այս ամենին հոգեբանը հավելեց նաեւ, որ վիշտ ապրած մարդու հետ ավելի հեշտ կլինի հաղորդակցվել, իսկ խոսակցությունը սկսվի մահացածի կամ տուժածի մասին գովեստի խոսքեր ասելուց, նրա դրական հատկանիշները թվարկելուց, որպեսզի խոսակցի մոտ ոգեւորություն առաջանա: Հոգեբանի ձեւակերպմամբ, խոսելու ընթացքը չպետք է հիշեցնի խղճահարություն, խոր կարեկցանք, հարկ է, որ լինեն իրավիճակի մեջ մտնելու փոքրիկ նրբերանգներ, որոնք ոչ թե ավելի կգրգռեն զգացմունքները, այլ հարազատին մոռանալ կտան դեպքի սահմռկեցուցիչ մանրամասները եւ կթեթեւացնեն նրա վիշտը:
ՄԵՐԻ ԱՂԱՋԱՆՅԱՆ
«Առավոտ» օրաթերթ
