Հատված ճարտարապետ Սարհատ Պետրոսյանի հետ հարցազրույցից:
– Որպես ճարտարապետ, համեմատության մեջ, ինչպե՞ս կբնորոշեիք կուսակցությունների նախընտրական ծրագրերը։
– Շատ մակերեսային դիտարկելով, կարծում եմ, որ ամենալավը Դաշնակցության ծրագիրն է՝ ամենայն մանրամասնությամբ գրված, շատ ավելի հայեցակարգային խնդիրներ է դնում. կենտրոնում բացառել բնակելի կառուցապատումը, որ որեւէ մեկի մոտ չենք հանդիպում։ Մյուսների տեքստերը մասնագիտական առումով բավականին թույլ են։ Շատ տպավորված եմ Վահագն Խաչատրյանի հեռուստաելույթով, մոտեցումները բավականին տպավորիչ էին եւ կարող են բավականին դրական լինել։ Խորապես հիասթափված եմ ՀՀԿ-ի նախընտրական ծրագրից, որեւէ մասնագիտական մոտեցում չկա հատկապես քաղաքաշինական մասում։ Քաղաքաշինական խնդիրների լուծումը նորից կետային է, ասենք՝ Կոմիտասի թանգարան, Կոնդի մասին, եւ քաղաքաշինությունը չկա։ Այդ մոտեցումն էր քաղաքապետարանի նախկին տարիների քաղաքաշինական քաղաքականության մեջ։ Ցավոք, «Ժառանգության» ծրագիրը դեռեւս չկա, որպեսզի կարողանանք դատողություններ անենք։
–Ո՞րն է քաղաքաշինության ամենախոցելի կետը, եւ ինչի՞ հետեւանքով է այս ամբողջ կառուցապատման խառնաշփոթը։
Կարդացեք նաև
– Այսօր Երեւանը շատ խորը քաղաքաշինական խնդիրներ ունի՝ բոլոր լանջերի կառուցապատումը, իսկ այսօր Երեւանում գոյություն չունի քաղաքաշինական
քաղաքականություն, բացարձակ չկա։ Կան կետային լուծումներ, որոնք գլխավոր ճարտարապետը եւ իր մերձավորներն ինչ-որ տեղերում դնում են շենքեր։ Չկան նորմեր ու չափանիշներ, եթե դրանք սկսեն գործել, ապա այն կոռուպցիոն համակարգը, որի գագաթին կանգնած են հայտնի մարդիկ, հանձին գլխավոր ճարտարապետի, կսկսի չաշխատել։ Այսինքն՝ այդ նորմերի, գլխավոր հատակագծի չգոյությունը, դրա վարկաբեկումը նպաստում է հզոր կոռուպցիոն համակարգի, որը կերակրում է բազմաթիվ մարդկանց, ճարտարապետների, որոնք քաղաքաշինությունից առհասարակ գաղափար չունեն։
Ֆելիքս ԵՂԻԱԶԱՐՅԱՆ
«Հրապարակ»
