Իսրայելի Ալտիտ քաղաքի ճանապարհին երկու թարմ, սպիտակ շիրմաքարեր կան, որոնց վրա գրված է Միքայել Կատրյան և Տրաբենդա Մինոգյան: Այդ գերեմազանները միակ բանն է, որ մնացել է հայկական գյուղից, որը գոյատևեց մինչև 1981թ.: Գրում է «Ջերուսալեմ փոստը»:
Գյուղի անունն էր Շեյխ Բրեյկ և ուներ մի քանի տասնյակ բնակիչ, որոնք ապրում էին այնտեղ 1920-ականների սկզբներից: Գյուղն այդպես էր կոչվում, քանի որ բնակիչները, որոնք պատերազմից էին փախել, այն վարձակալել էին արաբ քրիստոնյայից: 1948թ. տարածքը պետականացվել էր, ապա տրվել կիբուցներին (հրեական համայնք, որը ավանդաբար զբաղվում է գյուղատնտեսությամբ):
2008թ. «Հաարեց» պարբերականին տված հարցազրույցում հայազգի բնակիչները պատմել էին, թե ինչ ուրախ էին կիբուցները, որ իրենց ցածր աշխատավարձով են գործ տրամադրում: «Մենք միայն հացի համար էինք աշխատում, մեզ երբեք չէր հաջողվում գումար հավաքել», – պատմել է Յոսեֆ Կատրյանը:
Թեպետ հարևանությամբ գտնվող Ալտիտում էլեկտրականություն կար, սակայն պետության մտքով երբեք չանցավ հայկական գյուղում էլ այն անցկացնել, նույն պատմությունը նաև ջրի հետ էր:
Կարդացեք նաև
Պատրաստեց Հովհաննես ԻՇԽԱՆՅԱՆԸ
