Երիտասարդ գրող Անուշ Քոչարյանից Aravot.am-ը հետաքրքրվեց՝ ի՞նչ կարծիքի է կանացի եւ «տղամարդկային» պոեզիայի տարբերակման մասին: «Երբ Թիֆլիսում էի ապրում, մի անգամ գրեցի մի պոեմ, որի առաջին տողն էսպես էր. «Պոեզիան ծնվում է ոտքերի արանքից»: Տղամարդ ընկերներիցս մեկը հումորով ասաց՝ ինչո՞ւ սեռային տարբերություն չես դրել: Մտածեցի, լա՛վ, եթե կարծում եք, որ ձեր ոտքերի արանքից ոչինչ չի կարող ծնվել, ես նախադասությանս սկզբում «կնոջ» բառը կավելացնեմ: Ու մինչեւ հիմա այս արտահայտությունը վեճերի առիթ է տալիս՝ թե ինչո՞ւ պետք է պոեզիան ծնվի կնոջ ոտքերի արանքից, երբ պետք է դրան ավելի ընդհանրական նայել»,-նշեց Անուշ Քոչարյանը:
Երիտասարդ գրողի համոզմամբ, կինը արտահայտման շատ դրսեւորւմներ ունի՝ երեխա, հոգատարություն, բայց եթե այդ ամեն ինչին զուգահեռ էլ ստեղծագործում է, ուրեմն՝ կեցցե կինը: «Իսկ ընդհանրապես, պոեզիան, գիրը, տեքստն անսեռ երեւույթ են»,-կարծում է մեր զրուցակիցը:Հարցազրույցը՝ վաղվա տպագիր «Առավոտում»:
Գոհար ՀԱԿՈԲՅԱՆ
Կարդացեք նաև
