«Inauguro» լատիներենից թարգմանաբար նշանակում է «ձեռնադրել», «օծել»: «Ինաուգուրացիայի» ծեսը, հետեւաբար, գալիս է թագավորներին օծելու անհրաժեշտությունից: Դրա համար, ի դեպ, պետք են նաեւ «ավգուրներ» (augures)՝ քրմեր, որոնք լիազորված են այդ օծումն իրականացնելու: Երդումն այստեղ առաջնային դեր չէր խաղում, եթե ընդհանրապես առկա էր. գերագույն հոգեւորականը Աստծո անունից տվյալ անձի գլխին դնում է թագը՝ երդվելու կարիք առանձնապես չկար: Ընդ որում, դա տեղի է ունենում տարբեր հանգամանքներում: Օրինակ՝ Բոնապարտը սկզբում պետական հեղաշրջմամբ դարձավ առաջին կոնսուլ, այնուհետեւ՝ 3 տարի անց, ոչ մրցակցային ընտրություններում ընտրվեց ցմահ կոնսուլ (այսպես ասած՝ վերարտադրեց իր իշխանությունը): Բայց դա էլ իրեն քիչ թվաց, ու եւս 2 տարի անց Հռոմի պապ Պիոս 7-րդը կատարեց «ինաուգուրացիա», նրան օծեց կայսր՝ թագ դնելով ինչպես Նապոլեոնի, այնպես էր Ժոզեֆինայի գլխին: Թե որքանով լեգիտիմ կայսր էր նա՝ հիրավի, Աստված գիտի: Փոխարենը հայտնի է, որ կայսր դառնալուց հետո Բոնապարտն ագրեսիվ պատերազմ սկսեց ամբողջ Եվրոպայի դեմ:
«Ինաուգուրացիան», մի խոսքով, բառիս բուն իմաստով երդում, երդմնակալություն չէ: Չնայած ժողովրդավարական (կամ այդպիսի հավակնություններ ունեցող) երկրներում պետության ղեկավարը ստանձնում է իր պաշտոնը երդում տալով: Սովորաբար դա ուղեկցվում է նախկին՝ «թագավորական» ձեռնադրումներից եկած որոշակի արխայիկ տարրերով: Հայաստանում, մասնավորապես՝ կաթողիկոսով եւ Աստվածաշնչով: Այնինչ պետք է հաշվի առնել, որ մեր երկրի բնակչության գերիշխող մասը քրիստոնեական որոշակի ծեսեր պահպանող աթեիստներ են: Այդ հանգամանքը, հավանաբար, հաշվի չի առնում Րաֆֆի Հովհաննիսյանը՝ չափից դուրս լուրջ ընդունելով նախագահի երդմնակալության այդ արխայիկ տարրերը: Բայց դա պարզապես ծես է, ավանդույթ, որը բովանդակային որեւէ նշանակություն չունի. Հարության տոնին հավկիթներ ներկելուց մենք չենք խորանում, թե ինչի համար ենք դա անում:
Թե ինչ է նշանակում «նոր Հայաստանի երդմնակալության արարողություն», ես ընդհանրապես չեմ հասկանում: Ով ում է օծում, ով ում է երդում տալիս, եւ ինչ քաղաքական կամ թեկուզ բարոյական նշանակություն դա կունենա՝ չեմ պատկերացնում: Անձամբ ինձ համար նոր Հայաստանը գոյություն ունի 1991 թվականի սեպտեմբերի 21-ից: Աղքատ երկիր է դա, թե հարուստ, ժողովրդավարական է, թե ավտորիտար, ինչպիսին են Հայաստանի իշխանավորները եւ քաղաքական գործիչները՝ դրանք թեեւ կարեւոր, բայց ինձ համար որոշիչ հարցեր չեն: Փառք եւ պատիվ մեր հայրենակիցներին, ովքեր այս 22 տարում եկել են այստեղ՝ մեզ հետ միասին նոր Հայաստանում աշխատելու: Նրանց թվում է, իհարկե, Րաֆֆի Հովհաննիսյանը: Հաջողություն ցանկանանք նրանց, ովքեր այս ընթացքում Հայաստանից մեկնել են ավելի հարմարավետ տեղեր: Հեռվից հետեւեք ձեր նախկին հայրենիքի կյանքին: Աշխատեք մեզ խելք չսովորեցնել:
ԱՐԱՄ ԱԲՐԱՀԱՄՅԱՆ
Դուք դրա խաչակնքելը տեսա՞ք…Ավելի լավ էր չոքեր ու նամազ աներ…
Համլետ դու թունավոր մարդ ես, ավելի ճիշտ ինձ զզվելի է քո գրածների զգալի մասը կարդալը: Անկախ նրանից ում ես նախնտրել …. ուրեմն լավ նամազ չես արել էլի արա: Իհարկե ծիծաղելի է այն ամենը ինչ տեղի ունեցավ ազատության հրապարակում, բայց տխուրը նա է, որ հետևորդներ կան ինչ որ չափի, իսկ մարդկանց երդվել տալը ուղղակի մեծ անազնվություն է: Ով դա չի գիտակցում, իրեն բան չունեմ ասելու:
Հարգելի Համլետ, ի՞նչ ենք կորցրել, ի՞նչ ենք ման գալիս, ի՞նչ խաչակնքո՜ւմ, ի՞նչ նամա՜զ, ինչ բա՜ն, տեսեք թե ինչ հրահանգներ է իջեցնում սփյուռքին Արամ Աբրահամյանը.
՛՛ Հեռվից հետեւեք ձեր նախկին հայրենիքի կյանքին: Աշխատեք մեզ խելք չսովորեցնել՛՛: Ըստ իս՝ այս՝ գրական հայերենով իջեցված շրջաբերականը ՛՛թարս խիյարի՛՛ ՛՛ռեֆրեշ՛՛ տարբերակն է, ուղղված ՛՛Արի տուն՛՛ ծրագիրը բառացիորեն հասկացածներին: Դատելով պրն Աբրահամյանի տողատակերում հնչող մետաղահունչ օբերտոններից, առաջիկա հնգամյակում այդ ծրագիրը այլևս կոչվելու է.
՛
՛Արի մեր տուն փողով՝
Փախիր ահ ու դողով՛՛
Եթե չունես կթան կաթ՝
Կստանաս գլխիդ երկաթ…
Ի՞նչ կարող ենք անել, իրենց Սերժը էսօր երդում ա կերել՝ ասում են լավ էլ կերել ա…
Մեկ մեկ սկսում եմ կասկածել, որ մուր-գրառում անողները ծպտված թուրքեր են, որոնք փորձում են հայերին միմյանց հետ թշնամաբար տրամադրել ու երկիրը ներսից քանդել: Եթե Արա Աբրահամյանը լիներ մեկը, որ Հայասանից դուրս գալով ու Ստամբուլի փողոցներում սեղանիկների վրա մանր առևտուրով զբաղվող մեկը, կհասկանայի: Դուք կամ “ծպտյալ” եք, կամ էլ… պարզապես ձախողված մարդիկ, որոնք ամեն ինչում մեղավորներ են փնտրում: “Մաքուր” հայը չի կարող լինել էսպիսին:
Խնդրում եմ այս ոճով ինձ չպաշտպանել:
Հասկանում եմ Ձեր անհանգստությունը, բայց բնավ, որևէ անձի պաշտպանելու միտում չունեմ: Միակ բանը, որ պարտք եմ համարում պաշտպանել դա մեր ազգի հավաքական միասնությունն է: Բոլոր նրանք, ովքեր չունես այս մտայնությունը գործում են մեր պետականության դեմ կամա թե ակամա:
Հարգարժան ՛՛մաքուր՛՛ հայ, երբ արդեն ֆեյքերն են կենդանի մարդկանց պիտակներ փակցնում, ապա դրանից ավելի մեծ ձախողում լինել չի կարող, և եթե ՛՛զարգացման՛՛ այս տեմպերը շարունակվեն, շուտով կվերածվենք մուտանտների կոմսության, կամ, հնարավոր է, նույնիսկ կապիկների ռեզերվացիայի: Եթե այն ամենն, ինչ կատարվում է մեր երկրում, բնականոն եք համարում, կամ, հնարավոր է, նույնիսկ բերկրանք եք զգում դրանից, ապա դա ձեր իրավունքն է, որը չի կարող սահմանափակել իմ իրավունքը արտահայտելու մտահոգություններս ինչպես վաղվա, այնպես էլ այսօրվա վերաբերյալ, իսկ ինչ վերաբերում է ՛՛ծպտյալ՛՛ լինելուս, ապա ես կարող եմ հրապարակել իմ տոհմածառը սկսած 1830 թվականից, իսկ դո՞ւք…
Ներեցեք, իսկ մեկնաբանություններ կարելի՞ անել:
Կարելի է,բայց առանց երկար-բարակ հեքիաթների ,,հարբեցող հայերի,, կողմից ,,ստեղծած,, լեգենդների ու թրքահաճո այլ ռևերանսների…
Իսկ խաղի կանոններն այստեղ Դու՞ք եք սահմանում:
Ոչ, ես պահաջատերներից մեկն եմ նրանց համար,ով կհանդգնի աղավաղել իմ ազգի պատմությունն ու վիրավորել մեր արժանապատվությունը:
Լավ նպատակ է: Բայց օգտակար գործ անելու համար լավ կլիներ նախ սովորեիք Ձեր և մեր ազգի պատմույթյունը:
Ես իմ ազգի պատմութունը գերազանց գիտեմ,իսկ ձերը ոսումնասիրելու կարիքը չունեմ:
Փառք եւ պատիվ մնացողներին,
Հաջողություն գնացողներին:
Աստված տա, որ Րաֆֆին լինի վերջին «ժողովրդավարական» պարպիչը:
Կարծում եմ բանը պարպիչի մեջ չէ, ուղղակի պետք է ունենալ ընդդիմություն և ոչ թե
կուսակցություններ, որոնք միայն ընտրարշավի ժամանակ են ակտիվանում ու միանգամից աթոռ
են ուզում: Թող 50 հարց բարձրացնեն 4-5 տարում, այնպիսի հարցեր, որոնք կոգնեն մեզ
ավելի թեթևացնել մեր կյանքը Հայաստանում: Դրանից հետո ինքնաբերաբար կնտրվեն:
Հիմա Հայաստանում չկա ընդիմադիր կուսակցություն:
Արամ,ճիշտն ասած,Ձեր հոդվածի վերջին պարբերությունը նոր կարդացի ու ուզում եմ պատասխանել ոչ նման անտակտ ձևով:Իչու՞ էք Ձեզ իրավունք վերապահում որոշելու օտարությունում գտնվող մարդկանց Հայրենիքի կարգավիճակը (ի միջի այլոց՝ հայերենում ,,Հայրենիքը,, գրվում է մեծատառով):Նույն հաջողությամբ հարցնու՞մ եմ, Դուք՝ Ռոբերտ Քոչարյանի,Սերժ Սարգսյանի ու նմանատիպերի նման ընդմիշտ էք լքել ձեր նախքին Հայրենիքը,որոնց ,,գործունեության,, արդյունքում մենք՝ հայաստանցիներս ստիպված ժամանակավորապես մի կտոր հաց ենք հայթայթում մեր ընտանիքների համար (նաև՝ ակամա ,,Առավոտը,, գնելու ու ըստ այդմ էլ՝ Ձեզ հաց ու կարագ ուտելու հնարավորություն ստեղծելու համար) ու մեծահոգաբար տանում (առայժմ՝ իհարկե) ձեր վարած թրքահաճո ու բարբարոս քաղաքականության ,,բարիքները,,:Ձեր ,,խելք չսովորացնելու,, սպառնալիքը վերագրում եմ Ձեր ինքնասիրահարվածությանն ու թերդաստիարակությանը:
Դուք հրապարակայնորեն մեզ վիրավորեցիք և պահանջում եմ այստեղ ու հիմա՝ ներողություն խնդրել Հայաստանը ժամանակավորապես լքած իմ հայրենակիցներից:
Այլապես Ձեր հոդվածի նշված պարբերությունը իմ այս մեկնաբանությունով ուղարկելու եմ բոլոր հայաստանյան ու հայկական լրատվամիջոցներին:
Հարգելի Համլետ, շնորհակալ կլինեմ իմ հոդվածը տարածելու համար
Ուզում էք ասել,որ Ձեր սխալը չեք ընդունում,բայց համաձայնվում էք դրա վերաբերյալ իմ մեկնաբանության մեջ արտահայտած մտքերի հե՞տ:
Դուք ասում եք, «Ձեր հոդվածի նշված պարբերությունը իմ այս մեկնաբանությունով ուղարկելու եմ բոլոր հայաստանյան ու հայկական լրատվամիջոցներին»: Ես էլ ասում եմ՝ ուղարկեք, շնորհակալ կլինեմ:
Ցավոք սրտի,ու ի ուրախություն Ձեզ՝ վրիժառության զգացումից ու հաստակողության հատկություններից հայաստանցիներս զուրկ ենք
Հ.Գ.
Դրա հետևանքով է՝ նաև,որ մեր Հայրենիքը զիջեցինք (հուսով եմ՝ ժամանակավորապես) թուրք-սելջուկական բարքերով առաջնորդվող թափթպուկներին:
Պարո’ն Աբրահամյա’ն:
Ես պատրաստ եմ խելք սովորել մոնղոլցիներից, մոզամբիկցիներից, ավստրալիացիներից, և ցանկացած մարդուց, ով սովորեցնելու բան ունի ինձ: Չնայած ոչ պատանեկան տարիքիս, մինչև հիմա էլ սիրում եմ սովորել ու պատիվն եմ ունեցել ամենատարբեր ազգերի մարդկանցից սովորելու:
Եթե Հայաստանում ինձ անվճար խելք սովորեցնելու պատրաստ մարդիկ կգտնվեն, հաճույքով կօգտվեմ այդ հնարավորությունից:
ԱՄՆ-ի պես երկիրն իր դռներն է բացել աշխարհի բոլոր ազգությունների առջև և «խելք է սովորում» բոլոր նրանցից ով սովորեցնել է ուզում: Ես բացի Հայաստանից, այլ որևէ տեղից սովորելու դժկամություն արտահայտող հայտարաություն լսել չեմ սպասի՝ անգամ Ռուսաստանում:
Թեպետ ես ու հարազատ եղբայրներս տարբեր աշխարհագրություններում ենք ապրում ու տարբեր ընտանիքների հոգսն ենք կրում, մեզանից որոևէ մեկը խնդիր չունի մյուսից «խելք սովորելու»՝ անկախ տարիքից կամ սոցիալական կարգավիճակից: Կարևորն այն է, որ սովորելու բան լինի: Հակառակ դեքում, «խելք սովորելու» դժկամությունը հարց է առաջացնում միայն եղբայրության մասին: Ավելին, այն հարց է բարձրացնում մարդու դաստիարակության մասին:
Եթե Ձեր արտահայտությունը ինչ-ինչ պատճառներով պարզապես պահի ազդեցության տակ կատարված բռնկուն արտահայտություն էր, ապա խնդիր չէ: Դա բոլորիս հետ է պատահում:
Եթե այն հավասրակշռված հոեգեվիճակի որոշում էր, ապա սրանով, ես ավարտում եմ իմ մեկնաբանությունների շարքն ու հրաժարվում երբևէ այցելել Ձեր խմբագրած կայքը:
Արամ Աբրահամեանի հետ համամիտ եմ։ Հայաստանի Հանրապետութիւնից դուրս ապրող 70 տոկոս հայութիւնը բարոյական պարտաւորութիւն ունի հայրենիքի հանդէպ։ Որտեղ էլ որ հայը ապրի, ապահովութեան զգացողութիւն ունի, քանի որ այս մոլորակի վրայ կայ մի վայր, որն իրենն է, այսինքն՝ ՀՀ-ն և ԼՂՀ-ն։ Այդ զգացողութեանն ի տրիտուր՝ նրանք ամէն կերպ պիտի աջակցեն հայրենիքին։ Սակայն ոմանք կեանքի վայելքներն ըմբոշխնելու դասամիջոցները հետաքրքիր դարձնելու համար համացանցը ողողում են հակաիշխանական նիւթերով ու գրգռում ժողովրդին։ Հա, հասկացանք, որ վատն են, կարո՞ղ էք վիճակը շտկելու համար օգուտ տալ, տուէք։ Թէ չէ ձեր սովորեցրած խելքից շատերս ունենք։ Բախումից իմ ուսանողն է ոտքի տակ ընկնելու, ձեզ ի՞նչ կայ։ Ամէն նիւթ համացանց գցելիս մի հատ էլ չուզողի տեսանկիւնից նայէք, տեսէք դա հայութեան համար օգո՞ւտ է, թէ՞ վնաս։
Ամբողջական հոդվածը կարող եք կարդալ այս հասցեով՝ https://www.aravot.am/2013/04/09/228682/#respond
© 1998 – 2013 Առավոտ — Նորություններ Հայաստանից
Ինձ թվում է,Դուք լավ չէք հասկացել Աբրահամյանի՝ մարդկանց Հայրենիքից զրկելու դատավորի կեցվածքի իմաստը…
Որպես ՀԲՀԿ Խոսնակ լիազորված եմ հայտարարել, որ մեր կուսակցության պաշտոնական քաղաքականությունն է սեպ խրել սփյուռքահայերի, գնացածների և մնացածների միջև, ամեն ինչ անել ժողովրդի կամքն ու ինքնագնահատականը սպանելու համար: Ինչպես ասում էր տատս, բաժանիր և տիրիր: Այսպիսով կհեշտանա հայաթափման գործընթացը և մենք ավելի շուտ կհասնենք մեր փափագելի ապահով Լաս Վեգաս Հայաստանին, ուր չկա ազգաբնակչություն, այսինքս դժքոհների ու աղքատների մասսա, կա միայն բարգավաճող հանրապետական իր կազինոներով ու հասարակաց տներով:
Առա՛ջ դեպի ապահով Հայաստա՛ն:
Համլետ (4) – Համաձայն եմ:
Թող ՈՉ ՈՔ պիտակներ ու պիտակավորումներ չկպցնի դրսի Հայաստանցիներին. ԼԱՎ ՕՐԻՑ ՉԵՆ գնացել ու սկի էլ փափուկ կյանքերով չեն ապրում օտար ափերում՝ կարոտը սրտներում: Ու տարեկան ՄԵԿ ՄԻԼԻԱՐԴ դոլարից ավել տրանսֆերտները «ՁԵՐ» Հայաստանն է գալիս,առանց որի Հայաստանի բնակչության 2/3-ը սովից ուղղակի կկոտորվի: Իսկ եթե քաղաքացին Հայաստանում ֆիզիկապես ուղղակի ՍՈՎԱՄԱՀ է լինում,ապա ի՞նչ պիտի անի: Ամեն մեկը թող ՄԻԱՅՆ իր անունից խոսի:
Հաճախ եմ տեսնում Հայաստանի հայերի սպառողական վերաբերմունքը դրսի հայերի նկատմամբ /ինքս Հայաստանում եմ ապրում/, ինչ հեշտությամբ են ծախսում դրսից ուղարկած փողերը ու ինչ հեշտությամբ են դրսում ապրող իրենց հարազատից կամ ընկերոջից փող ուզում: Դրա համար եկեք չզրկենք նրանց մեզ խորհուրդներ տալու իրավունքից: Հատկապես, որ դրսում են գտնվում ոչ միայն եվրոպական խանութներում գողություն անողները, այլև մի որակյալ զանգված, որոնց խորհուրդները արժի ուշադիր լսել
(Քաղաքականորեն) ի սկզբանե 2 ոտքից կաղ de facto ‘նախագահ’: Ու արծաթի համար ամեն ինչի պատրաստ հայ եկեղեցի:
Բարև- ՀԱՅԻ Հայաստան:
Ամստերդամ……
…իսկ գիտեք Հոլանդիայում ինչ լավ սոցիալական նպաստներ կա՞ն: Մի հազար եվրո նպաստը հերիքում է և Հայնեկենին և խելք սովորեցնելուն: Երկիրն էլ ազատ-ազատ, էնքան ազատ, որ ով ում հետ ուզի կամուսնանա: Ի դեպ, Հետքի Էդիկ Բաղդասարյանը Միացյալ նահանգներ այցելություններից մեկի ժամանակ ապշել էր էն ահռելի “գլխաքանակից”, որ Հայաստանի անազատ ու կաշկանդված պայմաններից ելնելով “ստիպված” լքել էին երկիրը ու հայտնվել ամերիկյան բանտերում:: Նրա ստացած որոշ տվյալների համաձայն մոտ 30000 հայեր են բանտարկված և նրա իսկ խոսքերով ամբողջ Հայաստանում բանտարկյալների թիվը կազմում է 4-5 հազար:
Սա գերտերությունների սովորական խաղերն են, մեր շահերը հաշվի կառնեն, երբ մենք ասելու (նրանց վրա ազդելու) ուժ կունենանք: Երբ մեր հողի հանդեպ նույնպիսի պատասխանատվություն զգանք, ինչպես մեր հարազատների հանդեպ, այդ ժամանակ մենք հզոր ուժ կլինենք:
Իսկ ես լրիվ ուրիշ տրամադրություն ունեմ այսօր: Ամբողջ օրս թունավորված էր Ս.Ս-ի երդմնակալությամբ: Եվս հինգ տարի ես, իմ ընկերները, իմ ընտանիքը ու մյուս համաքաղաքացիներս պիտի կերակրենք Ս.Ս.-ին ու իր սոված շների ոհմակին: Կներեք, ուրիշ կերպ չեմ կարող արտահայտվել: Ու այսօր առավել, քան երբևէ զգացի, որ շատ ռեալ է մի քանի տարի հետո մեր պետականությունը կրկին կորցնելու վտանգը: Չափազանց երջանիկ կլինեմ, եթե որևէ մեկն ինձ ապացուցի իմ հոռետեսության չհիմնավորվածությունը:
Մարդուն կարելի է ապացուցել կամ փորձել ապացուցել, եթե ինքը գիտե ինչ է ուզում հասկանա
ու ցավ ունի, իսկ եթե մարդ ամբողջ արաբական գարունը տեսնելով էլի ուզում է ապացուցել,
ապա…
Արդեն ուշ է ձեզ չի լինի ապացուցել, թե կարծում եք ամբող աշխարհում միայն ձեզ չի լինի խաբել,
միայն արաբները, վրացիները, ուկրաինացիները հարիֆ են:
Հա,ճիշտ եք ասում պարոն Աբրահամյան,էդ արխայիկ տարրերին չարժե շատ լուրջ վերաբերվել:Չե որ մեզ մոտ վաղուց ծես է և ավանդույթ,որ ընտրվի Ա-ն,բայց նախագահ կարգվի Բ-ն,կամ ինչպես Իոսիֆ Վիսարիոնովիչը կասեր-կարևորը ոչ թէ ընտրողներն են,այլ հաշվողները…
Ինչպես եւ սպասում էի, վերջին 22 տարում Հայաստանից գնացածները եւ այժմ համակարգչի մոտ, մեկանբանությունների միջոցով հանուն պայծառ Հայաստանի պայքարողները ինձնից նեղացան:
Կարդացեք խնդրեմ ,,Արմեն,, կոչվածի վերջին մեկնաբանությունը և կհամոզվեխ,որ ձեր 2-ի միջև տարբերություն համարյա չկա:Հիմա թե գրածս կարդալուց ո՞ր մեկդ կվիրավորվեք ձեզ միմյանց հետ համեմատելուց՝ թողնում եմ ձեր հայեցողությանը….
Առաջարկում եմ ՀՀ-ից դուրսում գտնվողներին փոխեն իրենզ ազգանունները, գիտեմ որ մի մասը դա արել է….այդպես ավելի շատ կվաստակեք տիկնայք ու պարոնայք
՛՛ինագուրացիա՛՛, ՛՛երդմնակալություն՛՛, ինչպես էլ որ անվանենք այս երևույթը, իր մեջ պարունակում է որոշակի խորհուրդ, և երբ այդ ծիսակատարությունը մարդկանց մոտ առաջացնում է ատելություն, կամ խորացնում է արդեն առկա ատելությանը, ինչի դրսևորման ականատեսն ենք մենք, ավելի պարզ է արտահայտում այդ ծիսակարգի խորհրդի բուն էությունը և նշանակությունը:
Աշխատեք մեզ խելք չսովորեցնել: Փողը ուղարկեք մենք միայն դրա կարիքն ունենք:
VIKTOR A BADALYAN
Ինչ «անկեղծություն»:
Պարոն Աբրահամյան, իսկ ոնց անենք, որ այս մեկնաբանություններում says ոչ հայերեն բառը իր տեղը զիջի հայերեն արտահայտությանը: Նույնը եւ ժամի վերաբերյալ: Իսկ ինչ վերաբերվում է կառուցողական կոնկրետ առաջարկին, ապա այն միանգամայն ընդունելի է, անկախ այն բանից, թե ով է ասում եւ որտեղից:
Աննա Իսրայելյանը կկարդա Ձեր գրառումը եւ կպատասխանի:
Սիրելի հայրենակիցներ,այս տխուր պահին բոլորին կոչ եմ անում միասնության՝ թե իշխանամետ և թե ընդդիմադիր իմ հայրենակիցներին: Դառնացած եմ հոդվածագրի «նախկին հայրենիք» արտահայտությունից: Կարծում եմ Հայրենիքը երբեք նախկին չի լինում: Հայկական լեռնաշխարհը, այդ թվում նաև Հայաստանի և Արցախի Հանրապետություննները մեր՝ համայն հայության հավերժական Հայրենիքներն են և անժամանցելի են ու անբեկանելի՝ իրենց սահմաններով: Մի քանի անգամ իմ մեկնաբանություններում նշել եմ, որ բացի Մերձբալթիկայից, ողջ հետխորհրդային տարածքը դեռևս գտնվում է զարգացման խոչընդոտների մեջ: Կարծում եմ սովետական կարգերը դեռևս չեն վերացել և դեռ երկար են մնալու մեր երկրում: Իսկ այդ պայմաններում որևէ ընտրություն հնարավոր չէ իրականացնել: Կարծում եմ՝ հերթական անգամ ժողովրդի արդար շարժումը տապալվեց, ափսոս շատերիս ապրած այս տարիները՝ ծերացանք անարդարությունների այս դաժան հորձանուտներում,ափսոս մենք, ափսոս… Իսկ հետևյալ խոսքը մնում է արդիական. «Ուժեղի մոտ միշտ թույլն է մեղավոր»: Այսօրվա ընդդիմությունը արդեն կարող է Օվիդիոսի նման ասել. «Ես արեցի այն ամենը, ինչ կարող էի,ավելի լավը թող անեն նրանք, ովքեր կարող են»… (մեր այս մեկնաբանություններն էլ կարծես թե դարձել են մի ինքնանպատակ երևույթ՝ շատերի համար ինքնահաստատման ինչ-որ հարթակ և ոչ ավելին…)
Հարգելի հայեր, ես ընտրությունների լուսաբանման ընթացքում հասկացա, որ սա այն թերթը չէ, որին կարելի է լուրջ վերաբերել. թեթև տարեք Արամի հոդվածները, իրեն հատուկ են երկակի խաղերն ու անտրամաբանական վերլուծությունները. Ես պարզապես զարմանում եմ, եթե մենք՝ դրսի հայերս, զրկված ենք խոսելու իրավունքից, ապա ինչու ենք մեր երեխաներին հայկական բանակ ուղարկում, այն էլ պարտադիր…գուցե պարոն Արամը մի կարկառուն հոդված էլ այս մասին գրի, թե իշխանություններին ձեռք չի տալիս….
Աննա ջան,լրիվ համաձայն եմ Ձեզ հետ:Եթե մեր Հայրենիքը՝ Հայաստանը այսօր քիչ թե շատ յոլա է գնում,ապա շնորհիվ դրսից եկող տրանսֆերների,որի համարյա կեսն էլ լափում են էլի ղարաբաղյան հանցագործ կլանի պարագլուխներն ու նրանց բանդայի անդամները:Ու դեռ այդքանից հետո էլ մեզ անվանում են ,,նախքին Հայրենիք ունեցողներ,, իրենց էլ՝ Նուկեմ քաղաքի ,,խելոքներ,, գիտունիկներ ու ,,իմաստուններ,,…Ասել ու կրկնում եմ,որ մի օր անպայման ընդմիշտ վերադառնալու ենք Հայրենիք այն ընդմիշտ մաքրելու ենք 1998 թվականից հետո կուտակված կեղտից:
Կիսում եմ նաև այս թերթի ու նրա գլխավոր խմբագրի վերաբերյալ ունեցած Ձեր կարծիքը:
Ուրախ չե՞ ք,որ Հայաստանից այս 22 տարվա ընթացքում հեռացածները գոնե համակարգչի միջոցով հետևում են Հայաստանի ներքին կյանքին: Իսկ եթե դա էլ չանեին, ավել լավ կլինե՞ր Հայաստանի համար: ՄԻԱՅՆ ջերմությամբ ու դրական էներգիայով դրսի հայերին կարող եք հետ բերել Հայաստան:Այլապես,եթե այսպես շարունակվի, 5 տարի հետո Հայաստանում մնալու է (ԳԵՐ)ԱՂՔԱՏ մի մասսա՝ օլիգարխային կլանի գիշատիչ ճանկերում: Օլիգարխային կլանի ՆՊԱՏԱԿՆ է՝ շատ տրանսֆերտ ու քիչ թվով հայ կարող մարդ Հայաստանում: Իրենցից խելացի եղեք և իրենց խայծը կուլ մի տվեք:
Ուրախ եմ, իսկապես սրտանց ուրախ եմ, որ հետեւում եք, հետաքրքրվում եք: Խոսքս նրանց մասին է, ովքեր Հայաստանում չապրելով, իրենց դնում են «ազգային գործիչների» տեղ եւ այնտեղից մեզ, այստեղ ապրողներիս, ասում են՝ այսպես արեք, այնպես արեք: Ես կարո՞ղ եմ այդ մարդկանց ասել՝ եկեք եւ արեք:
Ես էլ՝ առավել քան Դուք,իրավունք ունեմ ասելու,որ երկերեսանիւթյամբ,մուտիլովկաներով ու ավելի քան 2 մլն Հայաստանից ստիպողաբար, ժամանակավորապես հեռացած հայաստանցի հայերին չի կարելի վիրավորել:
Ստիպողաբար Հայաստանից մարդ չի գնացել, բացառություներ կլինեն 1-1000 հոգի:
Գնացել են որ ջիպ ու նման բաներ ունենան: Հետ չեն գալու, խսքը բացառությունների մասին չէ:
Հայաստանում սոված մարդ չկա, բացառություներ շատ փոքրաթիվ կարող են լինել ու միշտ են
եղել: Իսկ որ գնացողները չունեն արդարացումներ, դա այդպես է: Ով չի համաձայնվում այս
մտքի հետ ուրեմ կամ գնացել է կամ գնացածի կարգավիճակում է: Լքել Հայաստանը ջիպի
համար, անարդարության կամ այլ բանի անհիմն հիմնավորումներ են: Այդ մարդիկ պարզապես
չունեն պատասխանատվություն հայրենիքի և իրենց երեխաների նկատմամբ: Չնայած բոլոր
գնացողները գնալու հիմնավորումներից մեկը երեխաների ապագան են մատնանշում:
Հարգելի պարոն Աբրահամյան,հուսամ,որ մնացողների մասին պարող գրելը վրիպակ է:Հակառակ դեպքում ասեմ,որ ոչ բոլորն են պարում նույն նվագի տակ:
Իսկ գնացողներին ստիպողաբար կամ հակառակը որակելուց առաջ բերեք մտածենք,որ կա «սպիտակ եղեռն» ոճրագործության տեսակ,որը կատարվում է մեր աչքի առաջ:
Հարգելի Արմեն,Հայաստանի ջիպերը որտեղից են,ինչ միջոցներով,մտածե՞լ եք: Իսկ հյուսիսային պողոտայում «ռոմանտիկ» Սաշիկիչի դրած ծաղկեկույտը՞:
Շնորհակալ եմ, վրիպակը նկատելու համար: Ուղղեցի: