21-ամյա Սոֆի Հարությունյանը մասնագիտությամբ գեղանկարիչ է: Սովորել է Մինաս Ավետիսյանի անվան կերպարվեստի դպրոցում, որից հետո էլ ընդունվել է Հայաստանի պետական մանկավարժական համալսարանի Գեղարվեստի ֆակուլտետ` կերպարվեստի և գծագրության բաժին: Այն ավարտելուց հետո`2012թ.-ի սեպտեմբերին ընդունվել է Կոջոյանի գրաֆիկ դիզայնի ստուդիա: Սոֆին պատմում է, որ իր նկարչական ունակություններն ի հայտ են եկել կերպարվեստի դպրոցում: Այդ ժամանակ էլ հասկացել է, որ կարող է նկարել և շարունակել է խորանալ գեղանկարչության մեջ: Հենց այդ տարիներին տեղի է ունեցել նկարչուհու անհատական ցուցահանդեսը. «Դեռ 15 տարեկան էի: Հետագայում եւս ցուցահանդեսներ ունեցել եմ, բայց ոչ անհատական: Եղել եմ մեր ֆակուլտետի ներկայացուցիչը 2010 թվականի Դելֆիան խաղերում (ԱՊՀ մակարդակով): Ստացել եմ մրցանակ` լավագույն մտքի համար»:
Երիտասարդ նկարչուհին իր աշխատանքների մեջ տարբերություն չի դնում: Ասում է՝ բոլոր նկարներն էլ սիրված են ու հարազատ: Իր խոսքով` կարեւորը որակն է: Երեւի թե հենց դա է պատճառը, որ Սոֆին իր գեղանկարների մասին միայն դրական արձագանքներ է լսել:
«Նոր նկար սկսելու համար միտք և նորը ստեղծելու ցանկություն է պետք: Երբ դա կա` սկսում եմ նկարել: Նկարելիս սիրում եմ տրամադրող երաժշտություն, երբեմն էլ լռություն` համապատսխան մթնոլորտի համար: Ամենամեծ ոգեշնչման աղբյուր ինձ համար բնությունն է»,- ասում է գեղանկարչուհին:
Նա հիմա աշխատում է ընտանիքի թեմայով մի նկարի վրա: Ասում է` ոչ մի նկարչի նմանվել չի փորձում, ինքն էլ նկատել է՝ քչ ոքի նման չէ: Սոֆին ավելի շատ ոգեշնչվում անվանի նկարիչների գործերից:
Գեղանկարչությունն իրեն տալիս է ինքնարտահայտվելու, նոր բան ասելու հնարավորություն և զգացողություններ, որն ըստ նկարչուհու, միայն ստեղծագործելիս կարելի է ապրել:
Բացի գեղանկարչությունից՝ Սոֆին զբաղվում է նաեւ գրաֆիկ դիզայնով, իսկ ազատ ժամանակ կավից զարդեր է պատրաստում. «Սիրում եմ էն ամեն ինչով զբաղվել, բայց գեղանկարչությունն է գերնպատակս՝ յուղաներկերի ու կտավների աշխարհը»:
Արամ Արարատյան
