«Բազմաթիվ գործոններ կան, որոնք ծնում են ոչ գծային իրավիճակ, երբ միջազգային իրավիճակը կայուն է, ապա անհատը շատ փոքր բան կարող է անել»,-այսօր Նախախորհրդարանի կողմից կազմակերպված կլոր սեղան-քննարկման ժամանակ «Հայաստանը աշխարհաքաղաքական տուրբուլենտության համատեքստում` օբյե՞կտ թե՞ սուբյեկտ» թեմայի շուրջ նշեց Նախախորհրդարանի համակարգող Գարեգին Չուգասզյանը (լուսանկարում):
Նրա պնդմամբ այս պահին Հայաստանն արտաքին կառավարման երկիր է դարձել նոր գաղութային քաղաքականությամբ, սակայն դա չի նշանակում, որ հայությունը չունի ներուժ՝ անհավասարությունը պետք է փոխել:
«Աշխարհ» ռազմավարական հետազոտությունների կենտրոնի տնօրեն, ռազմական և ազգային անվտանգության հարցերի փորձագետ, տեխնիկական գիտությունների թեկնածու Հրաչյա Արզումանյանը, որը քննարկմանը Արցախից միացել էր սկայպի միջոցով. նշեց, թե առաջին հերթին պետք է հայկական պետականություն կառուցենք: Լայն խնդիր դնելով պետք է մտածել հայոց աշխարհի եւ քաղաքակրթական երեւույթի մասին:
«Չեմ տեսնում հնարավորություն դառնալու սուբյեկտ՝ մենք կմնանք որպես օբյեկտ: Մենք դեռ պատրաստ չենք ունենալ պետություն»:
Կարդացեք նաև
ԵՊՀ քաղաքակրթական և մշակութային հետազոտությունների կենտրոնի տնօրեն, բանասիրական գիտությունների թեկնածու, պրոֆեսոր, արտակարգ և լիազոր դեսպան Դավիթ Հովհաննիսյանի խոսքով՝ աշխարհն ընդունել հին տարածաշրջանագիտության կատեգորիաներով սխալ է: Այսօր ընդունվում են ուշացած եւ սխալ որոշումներ:
«Անհրաժեշտ է անվտանգ բարգավաճում: Եկեք ճշտում մտցնենք, թե որն է բարգավաճումը՝ այն, որ ձգտենք դեպի քյաբաբը, թե որոշումներ կայացնենք»:
«Ղարաբաղ» կոմիտեի անդամ Աշոտ Մանուչարյանի պնդմամբ, այսօր հողային երեւույթները շատ են եւ դա բերել է տիեզերական տուրբուլենտության, ամեն ինչը գնում է դեպի խորացող ճգնաժամ, որը հղի է վերածվելու քարոզի.
«Պետական համակարգերը ի վիճակի չեն տալ պատասխան, թե ինչպես պետք է իրականում զարգանալ: Վերջին հարյուրամյակներում որակ է դարձել մարդու տնտեսական բնությունը, աշխարհը իշխում է տնտեսական մարդը, նա ունի սկզբունք, մաքսիմալ շահույթ, մինչդեռ աշխարհը այդպիսին չէ»:
Պրն. Մանուչարյանի համոզմամբ, պետք է հստակ իմանալ, որ պետական համակարգը մաս է կազմում համաշխարհային համակարգի: Անհրաժեշտ է հեշտ չզոհաբերվել եւ ելք փնտրել.
«Մեր ճակատագրի անեծքը վերածվում է իմաստող օգնության աշխարհի համար: Սերտելով տարբեր ժողովուրդների մշակույթները, մենք մնում ենք կրողը հայության»:
Պատմաբան, քաղաքական գիտությունների դոկտոր, GKM Consulting խորհրդատվական ընկերության նախագահ Կարապետ Մոմճեանը ԱՄՆ-ից նույնպես մասնակցեց ինտերակտիվ քննարկմանը: Նրա խոսքով, չկա որեւէ երկիր, պետություն, միավոր, որը կարեւորություն չունենա: Այս ընթացող գործընթացին ժողովուրդն էլ իր մասնակցությունը պետք է ունենա:
Անժելա ՇԱՀՈՒՄՅԱՆ
GKM Consulting խորհրդատվական ընկերության նախագահ Կարապետ Մոմճեան, «Ղարաբաղ» կոմիտեի անդամ Աշոտ Մանուչարյան, ԵՊՀ քաղաքակրթական և մշակութային հետազոտությունների կենտրոնի տնօրեն, Դավիթ Հովհաննիսյան, «Աշխարհ» ռազմավարական հետազոտությունների կենտրոնի տնօրեն, Հրաչյա Արզումանյան, Նախախորհրդարանի համակարգող Գարեգին Չուգասցյան, «Հայաստանը աշխարհաքաղաքական տուրբուլենտության համատեքստում` օբյե՞կտ թե՞ սուբյեկտ»
Քյաբաբը, տիեզերական տուրբուլենտությունը և ճակատագրի անեծքը … իսկ Ամերիկայից ասեցին` դուք էլ եք ժողովուրդ…
Ծիծաղելի է.. բայց և տխուր…, ակամայից հիշեցի հանրահայտ դիալոգը`
– Մեծ երկրներից` դե մենք ենք, Ամերիկան, մեկ էլ… Ավստրիան…
– Լեհաստանի աղջիկները սիրուն են…
– Լեհաստանն ինչ կապ ունի’
– Ա դե որ սիրուն են, ասեմ սիրուն չեն?
Մենք խելքից դուրս “հետազոտական կենտրոններ”, դրանց տարբեր “տնօրեններ” ու “նախագահներ” , ամենատարբեր և ամենաանհավանական հարցերի “փորձագետներ” ու “խորհրդականներ” ունենք… բայց դրանք ինչի համար են` չեմ հասկանում..