Իհարկե, այս պահին դժվար է ասել, թե ինչով է վերջանալու Րաֆֆի Հովհաննիսյանի նախաձեռնած քաղաքական (կամ քաղաքացիական) շարժումը: Անձամբ ես, ճիշտն ասած, այժմ չեմ տեսնում նախադրյալներ, որոնք կարող են ստիպել նախագահին հրաժարական տալ կամ Ազգային ժողովին՝ լուծարվել: Բայց դա չի նշանակում, որ մեր երկիրը չի փոխվել, եւ դա միայն այս նախագահական ընտրությունների արդյունքը չէ: Հայաստանը սկսել է փոխվել 2011 թվականի գարնանից, երբ ազատ արձակվեցին քաղբանտարկյալները, իսկ Ազատության հրապարակը բացվեց ընդդիմության հանրահավաքների համար: Փառք ու պատիվ ՀԱԿ-ին, ինչպես նաեւ այն ժամանակվա կոալիցիոն ուժերին՝ ՀՀԿ-ին, ԲՀԿ-ին եւ ՕԵԿ-ին, որոնք կարողացան կազմակերպել իշխանության եւ ընդդիմության առաջին երկխոսությունը, որը չնայած տապալվեց (հիմնականում՝ իշխանության մեղքով), սակայն հիմա, երբ հասունանում է նոր երկխոսությունը, նախորդ փորձը անպայման հաշվի կառնվի: Իսկ որ նման երկխոսություն կլինի՝ հավանականությունը շատ մեծ է, որովհետեւ ակնհայտ է, որ ոչ Սերժ Սարգսյանը, ոչ էլ Րաֆֆի Հովհաննիսյանը մտադիր չեն վիճակը հասցնել առճակատման: Բացի ամեն ինչից՝ նրանք իրար հետ հին հաշիվներ չունեն մաքրելու, ինչպես որ դա եղել է մի շարք այլ դեպքերում: Միայն թե ցանկալի կլիներ, որ այդ երկխոսությունը մի թեթեւ նախապատրաստվեր, այսպես ասած, «փորձագիտական մակարդակով», որից հետո միայն լուծումների տարբերակներն առաջարկվեին առաջին դեմքերին: Թե չէ՝ հերթական հանդիպումը, լինի այն նախագահի նստավայրում, թե Ազատության հրապարակում, չեմ կասկածում՝ կանցնի բարեկամական մթնոլորտում, սակայն արդյունք չի տա:
Բայց ավելի կարեւոր է այն, որ փոխվել է ինքը՝ Ազատության հրապարակը՝ այդ բառի լայն իմաստով: Այստեղ այլեւս չեն իշխում «բետեեռ կանայք» եւ Կլարա Խաչիկովնան, այստեղ ճեմող պատանիներն իրենց չեն համարում «հեղափոխության խունվեյբիններ» եւ բարձրագույն ճշմարտության առաքյալներ, որոնց նպատակն է «շիկացած մետաղով» վերացնել ցանկացած այլախոհություն եւ բացահայտել բոլոր ծպտյալ «ծախվածներին» ու «դավաճաններին»: Այդ դրական փոփոխության հեղինակն, անշուշտ, Րաֆֆի Հովհաննիսյանն է՝ իր թիմով: Կարելի է նրանց կողմնակիցը չլինելով, նրանց հեղափոխական գաղափարները չկիսելով՝ հանգիստ քայլել Ազատության հրապարակով՝ հանդիպելով ջերմ, բարյացակամ վերաբերմունքի: Ինձ թվում է, որ դա, անկախ վերջնական արդյունքներից, հասարակությանը համախմբելու եւ ոչ թե պառակտելու մեթոդ է:
Իսկ իշխանությունը պետք է հասկանա, որ այս անգամ դա զուտ ընդդիմադիր քաղաքական շարժում չէ, սա ավելի լուրջ եւ երկարատեւ գործող ուժ է, եւ իրավիճակը կարող է կայունանալ միայն արագ եւ կտրուկ փոփոխություններից հետո: Եվ խոսքը ոչ միայն եւ ոչ այնքան աշխատավարձերի ու թոշակների մասին է:
ԱՐԱՄ ԱԲՐԱՀԱՄՅԱՆ
Հերիք է թաքուն ակնարկով կամ բացահայտ մեզ քարոզեք, որ Սերժ Սարգսյանը առավելություն ունի հատկապես Ռոբերտ Քոչարյանի նկատմամբ ժողովրդավարության և այլ առումներով: Չունի առավելություն: Եթե հարկ լինի, լավ էլ առճակատման կարող է տանել::
Իսկ ո՞վ ասաց, որ ամեն մի լրագրող ունակ է կամ ցանկանում է լսել ու զգալ ժողովրդի ձայնը, տառապել նրա ցավով: Դա ամենեւին էլ նրանց պարտականությունների մեջ չի մտնում:
Ավելի հեշտ չէ՞ կողմնակի դիտորդի դերում հանդես գալ որպես «օբյեկտիվ ու պատասխանատու լրագրող». երբեմն ժողովրդին ծաղրել, երբեմն ողբալ նրա հետամնացության աստիճանը, երբեմն էլ հեգնանքով քաջալերել:
Ես ոչինչ չեմ քարոզում, առավել եւս թաքուն: Բացահայտ ասում եմ իմ կարծիքը՝ այո, առավելություն ունի:
Ինձ շատ դժվար է պատկերացնել, որ սերժ սարգսյանը կարող է ինչ որ մեկից ինչ որ մի բանում առավելություն ունենալ:
Ու լավ իմացեք,պարոն Աբրահամյան,մի որ գալու ենք ու ժողովրդի հետ միասին Հայրենիքը մաքրելու ենք կուտակված կեղտից,ազատագրելու ենք երկիրը թաթար-մոնղոլական լծից ու նրան սպասարկող լակեյներից,պնակալեզներից ու այլ թափթպուկներից…
Ո՞րն է այդ առավելությունը…Որոշ, ի ծնե տղամարդկանց արթուրբաղդասարյան դարձնե՞լը,լափառոշ-լափառոշ ,,տոկոսներ խփել,,-ով սպառնա՞լը,թե՞ խիյարային դատողություններ անելը…
Ամոթ է մեր նման ազգին նման գավառամիտ,կիսագրագետ ու խաղամոլ նախագահ ունենալը…
Այո,իմ կարծիքը երբեմն արտահայտում եմ ոչ ,,սվաղված,, ու լղոզված բառակապակցություններով,բայց ժղտել իմ ասածները շատ դժվար է,քանզի ճշմարիտ են ու առարկայական…
Իսկ հնարավոր է արդյոք կարդալ ու լսել մի կարծիք, որի հետ անքամ չի կարելի համաձայնվել, բայց հանդուրժել այդ կարծիքի գոյության իրավունքը՝ եթե քաղաքակիրթ ձևով այն վիճարկել չեք կամենում:
Հայաստանում սկսված համազգային -ազատագրական շարժումը/պայքարը ամեն պահի կարող է դուրս գալ ափերից,եթե դե ֆակտո իշխանությունը չգնա ԼՈՒՐՋ փոխզիջումների:Իսկ այս սցենարը պիտի որ սարսափեցնի իշխանություններին,որովհետև իրենք միայն կորցնելու բան ունեն: Ընդդիմությունը/ժողովուրդը կորցնելու բան (այլևս) չունի: Այ ՍԱ է ամենաուժեղ նախադրյալը, որը կարող է ստիպել նախագահին հրաժարական տալ կամ Ազգային ժողովին՝ լուծարվել:
Իրավացի եք, ինչ են անելու իշխանիկները , եթե վաղը հանրահավաքի մասնակիցները գրեն ու ստորագրեն իրենց պաշտպանած թեկնածուի համար?
Սերժ Սարգսյանը Քոչարյանից առավել ցիվիլ չի / դեմոկրատ տերմինը այս պարագայում օգտագործելը աբսուրդ է /: Մեղմել իշխանության վայրագությունը Ս. Ս-ը ստիպված էր: Նա հավասարաչափ Ռ. Ք.-ի հետ պատասխանատու է 10 երիտասարդի արյան համար: Իսկ որ վայրագությունը ընդամենը մեղմվել է, ոչ ավելին, Դուք եք փաստում. քաղբանտարկյալները ազատ են արձակվել 11թ. գարնանը, այսինքն Ս. Ս.-ը 3,5 տարի տասնյակ, եթե ոչ հարյուրավոր մարդկանց ապօրինի պահել է անազատության մեջ, նրա Բ. 26-ում լինելու ընթացքում այդ մարդիկ ավելի շատ բանտում են եղել, քան իրենց ընտանիքում: Այսօրվա երիտասարդ քաղբանտարկյալների մասին էլ չեմ ասում: Հարգելի Խմբագիր, Դուք գոնե պատկերացնում եք Ձեզ 3,5 ամիս հանիրավի բանտում:
Մարդիկ իհարկե կարող են փոխվել, օրինակ Մ. Եսայանը կարող է դառնալ Մ. Սեթրակյանի գաղափարակիցը, Ս. Ս.-ը կարող է մի 2 օլիգարխից մի 2 միլիոն ավել փող բյուջե փոխանցել ստիպի կամ մի 15 րոպե ավելացնի /կասկածում եմ/ Ա1+-ի եթերը, բայց որ ևս 5 տարի նա նորից պառլամենտ է բերելու գարշահոտող դիակներ ու գարշահոտող բերաններով “խառոշիներ”, կառավարությունում նշանակելու է անճարակ ու անողնաշար չինովնիկներ, իրեն շրջապատելու է պնակալեզ “մտավորականներով” ու ընչաքաղց “օլիգարխներով” ինքներդ էլ եք համոզված:
Հ.Գ. Երբ արդեն 5 Դուք փորձում եք համոզել թե Ս. Ս.-ը Ռ. Ք.-ից լավն է, միտքս է գալիս հին սև անեկդոտը, երբ կամրջից նետվածի դիակի մետ ասում են. լավ ա էս քարերի վրա չի ընկել, թե չէ լրիվ ջարդուփշուր կլիներ:
Րաֆֆի Հովհաննիսյանը ոչ մի փոխզիջում չի պահանջում, նա ոչ մի բան էլ չի պահանջում, չգիտի՝ ինչ անի, դրա համար էլ հացադուլ ա անում: Ու թե որտեղ Արամ Աբրահամյանը տեսավ նրա հեղափոխական հայացքները, չգիտեմ: Համ էլ հարց ա առաջանում. Րաֆֆի Հովհաննիսյանը ընդհարապես հայացքներ ունի՞: Որ տեսնեք՝ ասեք:
Րաֆֆու հեղափոխական հայացքները շատ պարզորոշ են: Նա հրաժարվում է բացի նոր նախագահական հրաժարականից, կամ նվազագույնը՝ խորհրդարանի ցրումից, այլ բան քննարկել: Ու քանի որ նա այդքան զիջում չի կարողանում ստանալ, ի պատասխան նա պահանջում է մաքսիմալը՝ Սարգսյանի հրաժարականը: Ակնհայտորեն, քչին չհասնելուց հետո մաքսիմալին ձգտելը կարելի է օգտագործել որպես հեղափոխության գաղափարի սահմանում:
Սակայն ես համզված եմ, որ Րաֆֆին ինքն իրենով հեղափոխական տրամադրություններե տեր մարդ չի: Նա պարզապես անելանելի վիճակում է: Սա գիտակցում է Րաֆֆին, գիտակցում են իշխանությունները ու գիտակցում է ցանկացած ողջամիտ մարդ: Սա նշանակում է, որ ներկա գործելավոճով Րաֆֆին արդեն պարտված է:
Եթե Րաֆֆին կարողանար գործել ողջամիտ շրջապատտում, հատկապես եթե հաշվի առնենք, որ նրա գործունեության շարժառիթը գոռոզամտությունը չի (թեպետ չեմ կարող պնդել, որ իր շարժառիթում նեղացածություն ու իր ճիշտ լինելն ապացուցելու տարր չկա), նա կգնար կոնստրուկտիվ երկխոսության: Սակայն նման բան անելու իր ցանկացած արարք իր համախոհների մի ստվար բանակի կողմից կգնահատվի որպես «ծախվածություն»:
Այսպես թե այնպես, Րաֆֆին առանց աչքերի տակ կապտուկներ ստանալու իր քաղաքական գործունեությունը շարունակելու հեռանկար չունի: Մնում է, որ Րաֆֆին որոշի, թե որ աչքի տակ ու ումից է պատրաստ կապտուկ ընդունել և ինչն է իր նպատակը՝ կամ ամե’ն ինչ, կամ ո’չինջ, թե՞ քայլ առ քայլ վերցնել ինչ հնարավոր է:
+100, но решения с положительным результатом для всех сторон, а главное для станы и народа есть
Ես էլ եմ հավատում, որ լուծում կա: Ու հավատում եմ, որ Սարգսյանը դրան կգնա:
Ամբողջ հարցն այն է, թե իր շրջապատը կթողնի Հովհաննիսյանին դրան գնալ, թե ոչ:
Հայաստանում հնարավոր չէ իրավիճակը փոխել ինչ-որ քաղաքական ակտով, քանի որ հակամարտող կողմերը բարիկադացված են:
Հինգ տարի կա իրավիճակի փոփոխության հասնելու: Սակայն-, եթե հաշվի առնենք, որ Հայաստանում իրավական ու բարոյական բարձր նորմերով հասարակարգ ստեղծելու մարդկային ռեսուրսը խիստ պակասորդ ունի, անգամ հինք տարում հնարավոր չի հասնել արմատական փոփոխությունների: Փոփոխությունների հասնելու միակ գրավականը Սարգսյանի լիակատար համագործակցությունն ունենալն է: Ես հավատում եմ, որ ուժեր խելացի բաշխման և առաջնայնությունների ճիշտի ձևակերպման պայմաններում այդ համագործակցությունը կարելի է ձեռք բերել՝ նրա հետ ընդհանուր հայտարարի գալը շատ ավելի տրամաբանական ու հասանելի է, քան որևէ այլ բովանդակալից հայ քաղաքական կամ հասարակական ուժի հետ:
Ներողություն վրիպակիս համար: Նկատի ունեի ասել «նա հրաժարվում է բացի նոր նախագահական ընտրություններից, կամ նվազագույնը՝ խորհրդարանի ցրումից, այլ բան քննարկել»:
Րաֆֆին պատրաստվում ա ավագանու ընտրություններին:Ու կարևոր չի, ցուցակում ինքը կլինի, թե չէ: Հետաքրքիր ա, Անդրիասը, որ Ժառանգության ցուցակով ա գնում ավագանի դառնալու, էլի հացադու՞լ ա անելու ֆարս ընտրությունների դեմ: Րաֆֆին 100 մլն ա ծախսել էս ընտրություններին, դրա կեսն էլ կծախսի մայիսին: Հլա մի հարցնող լինի՝ էդ մարդուն էդքան փող որտեղից? Մարդը իմիտացիայով ա զբաղված: Էդ փողերը պիտի արդարացնի:
Ինձ թվում ա, որ Րաֆֆին շատ կուզեր էդքան տոկոս չստանար, հիմա կրակն ա ընկել: Էդ մարդը բարևելուց էն կողմ չաճեց: Րաֆֆու պրիմիտիվիզմը սպանում ա: Րաֆֆին էնքան անվտանգ ա, որ Սերժը չի էլ պայքարում նրա դեմ: Պաքարի, որ ինչ անի?
Մեկնաբանից կուզեի իմանալ, ինչ ա ինքը հասկանում այլ բանի և կոնստրուկտիվ երկխոսության տակ:Եվ լավ կլիներ,որ մեկնաբանը գրեր իր անուն ազգանունը։Շնորհակալություն։
Հարգելի Նորի’կ Ղազարյան, նախ անուն ազգանունս գրելու լավ լինելու մասին…
Ճի՞շտ եմ հասկանում արդյոք, որ դա Ձեզ համար լավ կլինի: Ես վստահ եմ, որ ինձ համար դա լավ չի լինի: Պիտի ներողություն խնդրեմ ու հայտարարեմ, որ այս պարագայում ես ստիպված եմ առաջնորդվել ինձ համար լավ կամ վատ լինելու առաջնայնությամբ, իսկ Ձեզ բաերեկամական խորհուրդ եմ տալիս ավլի սևեռվել իմ ասածների բովանդակության վրա, քան իմ անձի՝ հավատացնում եմ, որ իմ անձը Ձեր ուշադրությանն արժանի չէ: Բացի այդ, իմ անուն-ազգանունն Ձեզ ոչինչ չի ասի՝ ես ընդամենը մի անհայտ անհատ եմ:
Ինչ վերաբերվում է «այլ բանի» մասին իմ պարզաբանման Ձեր առաջարկին, ես չեմ հասկանում, թե ինչի մասին է խոսքը: Խնդրում եմ պարզաբանեք:
Վերջապես, թե ինչ եմ հասկանում «կոնստրուկտիվ երկխոսության տակ»…
Կոնստրուկտիվ, ընդհարապես, և այս պարագայում, մասնավորապես, նշանակում է արդյունավետ, հանգուցալուծման տանող:
Ձեր հարգի պատասխանը եկեք փնտրենք ժխտման սկզբունքով:
Ր. Հովհաննիսյանի պահանջն ու երկխոսության առաջարկը նրա կողմից աներկբայորեն ձևակերպված է որպես Ս. Սարգսյանի հրաժարականի գործնթացի ձևաչափի քննարկում: Այսինքն որ Ս. Սարգսյանը պիտի հրաժարական տա, սա Հովհաննիսյանի կողմից քննարկման առարկա չէ՝ քննարկման միակ առարկան ձևաչափի խնդիրն է: Այս պարագայում կա միայն երկու տարբերակ՝ կա’մ Սարգսյանն իր կամքով պիտի հրաժարվի, կա’մ նա այլընտրանք չպիտի ունենա:
Այն ամենից ինչ երևում է, Սարգսյանը իր կամքով հրաժարականի որևէ մտադրություն չունի ու անգամ նման ակնարկ չի արել: Հակառակը, նա ամենայն հաստատակամությամբ նպատակադրված է պահպանել իր դիրքերը:
Երկրորդ տարբերակն ունի երկու ենթատարբերակներ.
ա) սահմանադրական քաղաքացիական անհնազանդության միջոցով հասնել երկրի կառավարման ֆունկցիայի կաթվածահարման, ու դրանով իսկ Սարգսյանին սեղմել պատին, այնպես որ բացի հրաժարականից նա այլ ելք չունենա:
բ) ո’չ սահմանադրական միջոցների դիմելով գրավել երկրի կառավարման ատրիբուտները ու Սարգսյանին ուժով հեռացնել իշխանությունից:
Որևէ պաստարկ չկա ենթադրելու, որ ա) տարբերակը հաջողության անգամ սերմեր է կրում իր մեջ: Սրա ամենաբարձրաձայն վկայությունն այն է, որ Հովհաննիսյանը ընտրական տեղամասերի գրեթե կեսում իր վստահված անձանց բաշխելու ռեսուրսը չուներ: Նա անգամ իր վստահված անձանց վրա փաստորեն չկարողացավ լիակատարորեն հենվել, քանի որ, ըստ տեղեկությունների, նրանցից ոմանք անցան բարիկադների մյուս կողմը: Թույլ տվեք մի մեղմ արտահայտույթյուն էլ անեմ՝ եթե Հովհաննիսյանը սահմանադրական քաղաքացիական անհնազանդությամբ իշխանությունը վերցնելու կարողությունն ունենար, նա արդեն ընտրությունները վերցրած կլիներ՝ բոլոր ահռելի ընտրախախտումներով հանդերձ:
բ) տարբերակի պարագայում իշխանությունները կօգտագործեն բոլոր անհրաժեշտ ուժային միջոցները ու արյան մեջ կխեղդեն նման փորձերը: Մինչ սա կլինի շատ ողբերգական, բոլոր ողջամիտ մարդիք ու միջազգային հասարակայնությունը սա կընդունեն որպես անխոէսափելի ողբերգություն: Այս ողբերգությունից հետո իշխանություններն ավելի կուժեղանան և հինգ տարի հետո արդար ընտրություննեե անցկացնելու հույսը կդառնա բաձարձակ պատրանք:
Ուրե՞մն, ինչ է մնում որպես այլընտրանք:
Այս ընտրությունները, ինչպես էլ որ Դուք դրանք որակեք, դե ֆակտո ավարտված են ու մոտակա հինգ տարիների համար նախագահի ով լինել-չլինելու հարցը լուծված է: Այնուամենայնիվ, չեմ բացառում, որ ճիշտ հարաբերությունների ու Րաֆֆու ճիշտ կողմնորոշման պայմաններում, առնվազն երկու-երեք տարի հետո հնարավոր են արտահերթ նախագահական ընտրություններ:
Բայց կարևոր թիրախը հիմա հինգ տարի հետո անցկացվելիք ընտրություններն են: Հիմնական հարցն այն է, թէ ով շահագրգռություն ունի դրանց խանգարելուն: Վստահ եմ, որ՝ շատերը: Հիմա, հասկանալ է պետք ինչ պայմանների դեպքում Սարգսյանը կարող է այդ շահագրգիռ կողմերից մեկը չլինել:
Իմ կարծիքով մի քանի նախապայմաններ կարող են ապահովել Սարգսյանի կողմից բարիկադների մյուս կողմն անցնելը (ու նրա այդ անցումը շատ ավելի հավանական է, խան այլ ազդեցիկ ուժերի).
1. Նրա ու նրա մերձավորների անձեռնմխելիության երաշխիքը,
2. Նրա խոշոր քաղաքական գործընթացներին ազդեցիկ մասնակից մնալու ապահովումը՝ օրինակ արտաքին քաղաքականությանը, բանակաշինությանը, ազգային անվտանգությանը:
Անկախ ամեն ինչից, կարծում եմ, որ երկու պայմաններն էլ պետք է բավարարվեն: Առաջինի չբավարարելը կկաթվածահարի ցանկացած դրական զարգացում, իսկ երկրորդինը՝ բացի իր նորից կաթվածահարող հանգամանքից իմաստուն անգամ չի լինի, քանի որ Սարգսյանը լուրջ նպաստ կարող է շարունակել բերել Հայաստանին: Ինչ ուզում եք ասեք, նա հայրենասեր ու խելացի անձնավորություն է՝ ինչպես նաև փորձված պետական այր:
Կա նաև մի հանգամանք՝ հնարավոր է, որ Սարգսյանը հինգ տարի հետո Վենետիկից կամ ալեգորիկ Երուսաղեմից նախաքահական նոր թեկնածու բերելու ակնկալիքներ ունի: Բայց սա առանձին քննարկման խնդիր է՝ իր էությամն դիրքային և ոչ ռազմավարական: Այս խնդրի լուծումը, այս կամ այն բնույթի, կարելի է տալ աշխատանքային ռեժիմում:
Թույլ տվեք Ձեր պահանջի իմ բավարարումն այսքանով ավարտեմ, այլապես կվերածվի հրապարակախոսության՝ մի բանի, որ ես խստագույնս արհամարհում եմ:
Կարծում եմ, որ ընդունելով վեր շարադրվածը որպես մտածողության ձև ու բանալի կարելի այն հետագա հղկման ու զարգացման ենթարկել:
Կեցցես, Արամ: Լավ բանավեճ բորբոքեցիք: Ափսոս, որ որևէ նոր միտք չհանդիպեցի այս բանավեճում: Շատ կուզենայի:
Մուրադին նախանձնա տանջում,նույնիսկ դժվար չե գուշակել,թէ այդ ձայնը որ կողմիցա փչում,ով
մեր դուդուկի տակ չի պարում նա մեր թշնամինա;Նրանց մոտ չի գործում նույնիսկ հանրահայտ
աքսյոման՝որ իմ /թշնամու/ /թշնամին/ իմ բարեկամն է;Սենց նվեր Սերժը երազում էլ չեր տեսնի ;
Րաֆֆին ինքը տեղով նվեր ա Սերժիկի համար: Գիշերը քնում, առավոտն արթնանաում ա ու մտածում, թե Սերժիկին ինչ խոսքերով պատվի: Ախպարը, կներեք սփյուռահայըՙ չի կարող ընդդիմադիր լինել: Էդ ներվը նրա մենց մեջ հանած ա:
Ինչ որ տեղ համաձայն եմ Ձեզ հետ:Ջերմոցային պայմաններում մեծացած ու հասունացած անձը չի կարող հասկանալ ,,ակն ընդ ական,,, ,,Դանակը ոսկոռին է հասել,, և նմանատիպ ասացվածքների իմաստը…,,Դեմոկրատիա,, կոչված ու արևմուտքում այլասերված այդ երկդիմի հասկացությունը Հայաստանի համար չէ…Մեր դեմ սրով եկածը պետք է ընկնի սրից…Ինքնապաշտպանության մյուս եղանակները հավասարազոր են կամովի կառափնարան,կամ սպանդանոց գնալուն…
Չեմ պատրաստվում կուրծք ծեծել՝ իմ ոչ ջերմոցային կենսագրության վերաբերյալ:
ЗАКОН РЕСПУБЛИКИ АРМЕНИЯ О РЕФЕРЕНДУМЕ
ГЛАВА 1
Статья 4. Вопросы, выносимые на референдум
б) вопросы продления или сокращения срока полномочий действующего Президента Республики и действующего Национального Собрания, а также действующих государственных органов и действующих органов местного самоуправления;
Հանրաքվեի չեն կարող դրվել???
Տեսականորեն կարելի է հանրաքվե ւլ անել: Սակայն նման բան հնարավոր է, երբ արդեն իշխանության փոխանցման մասին կա հիմնական համաձայնութուն ու մնում է դա ձևակերպել այս կամ այն ձևով: Ինչպես վերը նշել եմ, երկու-երեք, իսկ ավելի հավանական է հինգ, տարի հետո նման համաձայնություն ենթադրում եմ կարելի է ձեռք բերել: Սակայն հիմա այն չկա::
Ինչպես հայտնի է, գործող նախագահն արդեն մերժել է նոր ընտրություններ անցկացնելու Հովհաննիսյանի առաջարկը: Իսկ նոր ընտրություններ մերժել ու հանրաքվե անցկացնելն անհեթեթություն է, քանի որ հանրաքվեի Ձեր ցանկացած արդյունքի դեպքում, միևնույնն է, նոր ընտրություններ է պետք անցկացնել: Ինչում էլ մեղադրեք գործող նախագահին, նրան համոզիչ ձևով չեք կարող մեղադրել անհեեթեթ անձնավորություն լինելու մեջ :
Ի դեպ, թեմայից դուրս մի դիտուղություն եմ ուզում անել: Ինչու քննարկման չի դրվում Հովհաննիսյանի արտաքին քաղաքական ծրագիրը: Այն փաստը, որ նա իր առաջին հայտարարություն արեց նախագահի, որոշ դեսպանատների ու ՀՀԴ-ռի հետ հանդիպումից հետո, հետո ՀՀԴ-ի ղեկավարի հետ հարթակ բարձրանալուց հետո իր առաջին ելույթում ամենից առաջ, մինչև ներքին խնդիրներին անդրադառնալը, ձևակերպեց իր արտաքին քաղաքական դիրքորոշումը, վկայում է այն մասին, որ սա է իր առաջնայնությունը:
Ինչպես ինքը նկարագրեց, և ինչը շատ վաղուց հայտնի է, նրա արտաքին քաղաքական դիրքորոշումը ենթադրում է Հայաստանի ներկա արտաքին քաղաքական հետագծից արմատական շրջադարձ:
Իմ անձնական համոզմամբ այն տղայական, արկածահնդրային, չմտածված ու վթարային է: Եթե ես լինեի գործող նախագահի փոխարեն ու մտահոգված լինեի Հայաստանի ապագայի համար, եթե այլ պատճառ չլիներ, միայն նրա արտաքին քաղաքական ծրագրի պատճառով ես պարոն Հովհաննիսյանին կասեի, որ նա իշխանություն ստանձնելու հասունությունը չունի ու Հայաստանի պատմությունն ինձ ավելի կմեղադրի երկրի արկածախնդիր ու տղայի ձեռքը հանձնելու քան ընտրություններ կեղծելու համար:
Րաֆֆին հասկանալու փոխարեն որպես անկողմնակալ ընթերցող կարդացեք ձեր գրածները և ինքներդ ձեզ հրճվեք ձեր մտքի ձառահեղ թռիչքներով… Ինքնահավանությունն էլ սահման ունի… Ձեր ու Րաֆիի միջձ կա մեծ տարբերություն… Նրան հարուր հազարավոր մարդի են հավատում, իսկ դուք ընդամենը ուզում եք ինքնահադստատվել այսքան չնչին դրեևորումներով… Շատ մարդ չի կարդում եր գրածները…
Բարև բոլորին: Հաճույքով միանում են բարեկիրթ քննարկմանը:Ինչ վերաբերվում է բարեւի հեղափությանը, ապա դա անհնար էՄարդիկ ավելի շուտ կդադարեն իրար բարևել, քան թե նման հեղափոխություն կլինի:: Սակայն հեղափոխությունը շատ հնարավոր է 2 տարի հետո, երբ ՀՀԿ-ն հասկանա, որ ռեսուրս չունի նոր թեկնածու աճեցնելու համար, և երբ կսկսվի առնետավազքը: ՀՀԿ ի վրա շատ մեղքեր կան և երբ նրանց նավը խորտակվելուց լինի, անպայման լինելու է առնետավազք:Երբ տեսնեք առաջին վազող առնետին, ուրեմն հեղափոխությունը մոտ է:Իսկ հիմա ընդիմության միակ նպատակը պետք է լինի այն, որ ՀՀԿ չաճեցնի նոր թեկնածու կամ չփորձի խաղադաշտ բերել Քոչարյանին, որի տեղը, ըստ ինձ, Հաագայի դատարանը պետք է որոշի:
Ինձ համար անհասկանալի է վերեվում հնչած «ետ վողորմյաները» եվ Րաֆֆֆուն «միամիտի» տեղ դնելը: Րաֆֆին արեց ինչ որ կարող էր, այն որ հաձնաժողովի անդամները դրամի ամար ստորագրել են վերջում նրա մեղքը չե: Րաֆֆին պատրաստ է պայքարել բայց մենք կանգնել ու սպասում ենք հարեվաննէրը գան մեզ օգնեն…
Սիրէլի Հայրենակիցներ, մենք բոլորս պիտի գանք են համոզման որ այս «կռիվը» միայն Րաֆֆունը չի: Յուրաքանչյուր քաղաքակիրթ երկրում ընդդիմադիր ուժերը եւ ապա ողջ ժողովուրդը կգաին կնստեին Րաֆֆու կողքին հացադուլի, քանզի «ՍԱ Է ՎԵՐՋԻՆ ԿՌԻՎԸ»: Ազատության հրապարակ գալով ու Րաֆֆուն նայելով ցավին դարման չի լինի: Րաֆֆին ինքը մեզ պիտի չասի էդ մասին…
Մենք ողջ ազգով ես հարցը պիտի լուծենք: Մեր Ժողովրդի մի ստվար մասը Գյումրիում, Ղափանում….բոլոր գյուղերում ավաններում,նունիսկ Երեվանում արդեն ակամա քսան տարի է «ՀԱՑԱԴՈՒԼԻ» մեջ է…
Եթե Ա1-ի կես ժամը մեծ առավելություն է, ասելիք չունեմ… Իշխանությունը նույն դեմքը ունի և երբ այդ իշխանությանը վտանգ է սպառնում, նա անպայման բաց է անում ատամները: Պարոն Աբրահամյան, խնդրում եմ մի փոքր այդ լավատեսությունից պարտքով տվեք ինձ:
Իսկ ինչո՞ւ միայն «Ա1+»ը:Ռոբի ժամանակ «Կենտրոնը» եւ «Երկիր մեդիան» ծառայում էին Ռոբին: Իսկ Սերժի ժամանակն չեն ծառայում Սերժին: Իհարկե, խոսքը նույն ավտորիտար ռեժիմի տարբեր երանգների մասին է:
Պարոն Աբրահամյան,կներեք,որ ես մի պահ ,,Առավոտ,,-ը շփոտեցի մեկ ուրիշ՝ անկախ լրատվամիջոցի հետ…
Ես համաձայն չեմ, որ Սերժը գոնե գիտի թե ինչ է բազմակարծությունը, Դուք գոնե մեկ անգամ լսել եք, որ ՀՀԿ ի որևէ պատմավոր գոնե մեկ անգամ թեթև քննադտական խոսք ասի Սերժ Սարգսյանի մասին?: Պնակալիզությունից բացի, ուրիշ քննադատական խոսքեր չեն լսվում: (Օյ…մեր նախագահը չափից դուրս բարի է:)Ես չեմ հասկանում իմաստը 50 կամ 60 ՀՀԿ պատմար պահելու մեջ: Ավելի լավ չէ? մեկ ՀՀԿ ՊԱՏԳԱՄԱՎՈՐ ի աշխատավարձ պետությունը վճարի, որի ձայնը հավասար կլինի 50 կամ 60, չգիտեմ քանիս են դրանք, ձայների:
Կարդում եմ հոդվածներ, մեկնաբանություններ և նկատում եմ, որ մենաբանություն անողների մի մասը ուղղակի ինքնանպատակ խոսք է ասում, այսինքն գրում է գրելու կամ կարդացվելու համար: Իսկ մեր գերագույն խնդիրը մնում է չհանգուցալուծված: Որն է հայերիս առաքելությունն առաջիկա տասնամյակներում: Մենք խնդիր ունենք օտարների կողմից մեզանից գողացված Հայրենիքը հետ ստանալու: Արցախի ազատագրումը խնդրի լուծման առաջին քայլն է: Մենք դեռ նվազագույնը Վիլսոնյան Հայաստանի վրա պետք է հաստատենք մեր միջազգայնորեն ճանաչված տիտղոսը, իսկ մինչ այդ մենք պիտի կարգի բերենք գետի այս ափը, որպեսզի գնանք գետի այն ափին թողնված մեր լեռների մոտ: Յուրաքանչյուր հայ դիմացինին քննադատելուց, հեգնելուց կամ ծաղրելուց առաջ պետք է սա միշտ հիշի, հետո նոր արտահայտվի: Առաջադեմ երկրներում մարդիկ հացադուլ են անում այս կամ այն օրինագծի դեմ կամ կառավարության վարած օրինական, սակայն իրենց համար անընդունելի քաղաքականության դեմ և սա նորմալ է: Հասկանում եք, հայրենակիցներ, այդ երկրներում քվե կեղծելու ավանդույթ չկա, այդպիսի բան անելը նրանց մոտ անընդունելի է և խայտառակություն և մարդիկ դրա դեմ չէ, որ պայքարում են: Ինչպես կարելի է թեկուզ մեկ մարդու քվե կեղծել, սա իմ տրամաբանության մեջ չի տեղավորվում: Մեր իրականության մեջ քվե կեղծելը պետք է պարսավելի, նողկալի ու արգահատելի լինի այնպես, ինչպես արգահատելի ու նողկալի է ասենք բռնաբարություն կատարած որևէ հանցագործի կերպարը: Եվ եթե եղել է գեթ մեկ կեղծարար որևէ տեղամասում, ուրեմն նա պիտի հասարակության կողմից այդպիսի վերաբերմունքի արժանանա: Այսօր Րաֆֆին գնում է օրինական ճանապարհով: Րաֆֆու նկատմամբ հակաքարոզչություն կատարողները բազմիցս կրկնում են, թե իբր Րաֆֆին ծրագիր չունի: Նախ այդ կարծիքին չեմ: Երկրորդ՝ այդպես ասողները նման են փոսի մեջ գտնվող այն տանջված մարդուն, որին մեկը պարան է նետում օգնելու համար, իսկ նա ներքևից հարցնում է, թե փոսից հանելուց հետո իրեն ուր է հրավիրելու՝ ռեստորան, սաունա, թե պոնչիկանոց: Եղբայրներ, նախ փոսից դուրս եկեք, հետո նոր կորոշեք, թե ուր եք գնում:
Վերեվում ասածներիս լուսաբանում-ապացույց կարող է լինել հետեվյալ նկարը…
https://www.facebook.com/photo.php?fbid=500202536684378&set=a.475012722536693.93788.474910855880213&type=1&theater
Վերջապես մի խyլոք Հայ մարդ գտնվեց, որ ոչ թե գնում է Րաֆֆուն նայելու ու հետո գնա տուն մի կուշտ ուտելու… այլ մասնակցում է Րաֆֆու «կռվին»: Ինչպես միշտ ԺՈՂՎՈՒՐԴԸ ԻՄԱՍՏՈՒՆ Է:Միայն այսպես, միայն ողջ ժողովրդով է հնարավոր հաղթել եվ իզուր չէ որ Րաֆֆու հույսը ոչ թե քաղաքական գործիչներն են այլ հասարակ ժողովուրդը, որն առանց այդ էլ ՀԱՑԱԴՈՒԼԻ մեջ է վերջին քսան տարում…
Ներեցեք վերջին մեկնաբանություններիս տառասխալների ու կետադրական սխալների համար: Գրածս մի կողմ դնելու ու հետո թարմ աչքով այն խմբագրելու ժամանակը չեմ ունենում:
Ես , Ձեզ չհամաձայնվելու մեծ հիմքեր ունեմ,հարգելի Մեկնաբան ։Բայց ես երևի չբանավիճեմ,քանզի ինձ մոտ չի ստացվում բանավեճ անանուն մարդկանց հետ։Կներեք։Իմիջիայլոց կարցես թե այս կայքում անուն գրելը պարտադիր ա։Կարելի ա ենթադրել որ Դուք ծանոթ կամ բարեկամ ունեք այստեղ ևկայքը գործում ա խնամի բաեկամ սկսբունքով։Սիրուն չի։Շնորհակալություն։
կներեք բառ բաց թողնելու համար
Իզուր տեղը ջուր ենք ծեծում-ոնց որոշեն сильные мира сего տենց էլ կլինի…ավաղ
Հարգելի Նորի’կ Ղազարյան, ես Ձեզ բանավիճելու առաջարկ չեմ ուղարկել ու այստեղ իմ մեկնաբաություններ գրելու նպատակը Ձեզ հետ բանավեճի բռնվելը չէ: Ես ունեմ իմ հավատամքը ու իմ ասելիքը կախված չէ նրանից, թե ես Ձեր անունը գիտեմ, թե ոչ: Ավելին, ինչքան էլ որ Դուք աշխարհահռչակ մարդ եք, Նորիկ Ղազարյան անունն ինձ, նվաստիս, ոչինչ չի ասում՝ առնվազն ավելին, քան կարող էր ասել, օրինակ, Թադևոս Բարթուղիմեոսսյն անունը:
Ակնհայտորեն, Ձեզ հետ մեր գործելակերպերը տրամագծորեն տարբեր են: Դուք գրում եք այստեղ Ձեր անունը, բայց հրաժարվում եք շարադրել Ձեր մտքերը: Հավանաբար դա նրանից է, որ Ձեր անունն ինքնին արժեք ու բովանդակություն է ներկայացնում: Քանի որ իմ անունը ոչ մի արժեք կամ բովանդակույուն չի կրում, ես աշխատում եմ լավ թե վատ, քիչ թե շատ, մտքերս արտահայտել ու դրանց արժեք ներկայացնելու դատը հանձնել ընթերցողին:
Խմբագիրն ունի իրավունք դրանք տպագրելու կամ ոչ: Դուք էլ իրավունք ունեք ընթերցելու, արհամարհելու կամ ջախջախելու: Սակայն անձնականացնելու Ձեր փորձը ես արժանավայել չեմ համարում:
Վերևում խոսվեց ՀՀԿ-ի մասին,որոնք փաստորեն մեր իշանությունն էն ներկայացնում և որոնք կառավարում են մեր երկիրը /Սերժը հաճախ ասում է էս երկիրը,կամ ել իրենց տրամաբանությամբ
էս սարը իմն է,էս ծառը իմն է՝..կարճ ասած երկիրը պրիվատիզացրել էն և իրենց համար դուքան դարձրել՝ կուզեն կընտրվեն չեն ուզի կընտրեն; Այժմ մի փոքր հայացք ՀՀԿ-ի ցուցակին,ինչքան ածականավոր կա երկրում այնտեղ են,գումարած Ա.Գեղամյան,Խ.Հարությունյան,Բաբուխանը,Գալուստ Ս-ը……սրանք բոլորը պատսպարվել էն ՀՀԿ-ի
ապաստարանում,ցուցանակում չարաշահելով Գարեգին Նժդեհի անուունը ,սրանց կերպարն է այսօր կարծրացել և Ռաֆֆի Հովանեսյանը ոչ մի կերպ չի ընկալվում,մարդկայնորեն ,հասարակ վերաբերմուքը մեզ մոտ խորթություն է դարձել,բայց փառք աստծո ժողովրդի գերակշիռ հատվածը նրան ճիշտ է ընկաում;/կներեք միտքս ոչ սահուն ձևակերպելու համար/,
Նախ եւ առաջ թողնել ՀՈՐՋՈՐՋՈՒՄԸշ Ի Շ Խ Ա Ն Ո Ւ Թ Ի Ւ Ն բարռի…
Հ-.ՀԱՆՐԱՊԵՏՈՒԹԻՒՆ ՈՒՆԻ Կ Ա Ռ Ա Վ Ա Ր Ո Ւ Թ Ի Ւ Ն: Իշխան բառի թարգմանութիւն…..P R I NC E ն է…..Հ.Հ. պէտականութիւն է ե ւ ոչ ԻՇԽԱՆԱԿԱՆՆԵՐՈՎ կառավարւող:
Եթէ շարունակւի այդ ՀՈՐՋՈՐՋԻՒՄը ՆՈՔԱ ԻՆՔԶԻՆՔ ԲԴԵՇԽՆԵՐ-ԻՇԽԱՆՆԵՐ կը կարծեն:
Դեռ շատ սխալ որակումներ կան մեր Հինաւուրց Հայրէնիքում….առայժմ միմիայն այդ ոֆրակումից ՁԵՐԲԱԶԱՏՒԵՑԵՔ…….