Հայաստանի հարավային Քաջարան քաղաքի բնակիչները զարմանքով են նայում միրգ ու կաթնեղեն վաճառող Արմենուհի Սահակյանի հյուրերին, քանի որ 55-ամյա այդ համարձակ ու աշխատասեր կինը 25 տարի բուժքույր, ապա 8 տարի դիահերձող է աշխատել:
1998-ին էր, երբ Քաջարանը մնացել էր առանց դիահերձողի, ու քաղաքային հիվանդանոցի տնօրինությունը որոշել էր՝ ամենահամարձակը շտապօգնության ավագ բուժքույր Արմենուհի Սահակյանն է:
«Մենակ էի աշխատում դիահերձարանում, ոչ մի օգնող չունեի, պայմանների մասին էլ չեմ խոսում. սառած դուռը մինչև բացում էի, թվում էր՝մատներս կջարդվեն: Բայց անգամ էդ պայմաններում ոչ մի րոպե չեմ վարանել, աշխատանք էր, պիտի անեի,- սուրճը գազօջախին դնելով՝պատմում է նա: – Էդպես վախեցած մի´ նայեք ձեռքերիս: Տես հիմա ինչ համով սուրճ կեփեմ»:
«Ա´յ մարդ, չէ՛, չե´մ վախենում, ինչի՞ց վախենամ»,- 8 տարի շարունակ հետաքրքրասերներին պատասխանում էր Արմենուհին, ով մինչ այդ աշխատանքին անցնելը առաջին ու վերջին անգամ դիահերձարանում եղել էր ուսանողության տարիներին՝դասախոսի ուղեկցությամբ, երբ շատ քիչ աղջիկներ էին կարողանում դիահերձարան մտնել և չուշաթափվել:
Կարդացեք նաև
Մանրամասն՝ կարդացեք այստեղ
