Մեծամորի պապիկը պատրաստ է իր խոսքերի համար ճնշվելու՝ «թող տանեն գյուլլեն»:
«Ռաֆիկը կդզի էս երկիրը, 100 տոկոսով կդզի, ես համոզված եմ՝ կդզի: Նա մաքուր մարդ է, ազնիվ մարդ է, կշտացած: Նա չի ընկնի կոպեկի հետեւ՝ մենակ աթոռը գրկի նստի»,- մեծամորցիներից մեկը՝ Էդիկ Եսայանը, Aravot.amի հետ զրույցում այսպիսի տեսակետ հայտնեց Րաֆֆի Հովհանիսյանի մասին:
Մեծամորում հավասար ձայներ են հավաքել Սերժ Սարգսյանը եւ Րաֆֆի Հովհաննիսյանը՝ ըստ ԿԸՀ-ի արդյունքնների: Մեծամորցիները համաձայն չեն. «Չէ, հավասար չեն հավաքել»,- վստահեցրեց Էդիկ Եսայանը՝ ձեռքով ցուցադրելով, թե որքան շատ են եղել Րաֆֆի Հովհաննիսյանի քվեարթերթիկները եւ որքան քիչ՝ Սերժ Սարգսյանինը. «Նախագահը մտավ-հելավ՝ Ռաֆիկինը դարձավ քիչ, Սերժ Սարգսյանինը՝ շատ: Տելեվիզորով, կոմպյուտերով ցույց տվեց, որ ջոկրտում են»:
Մի մեծամորցի կին բարկացավ, թե ո՞վ է անգրագետ ու չի հասկանում, որ «Րաֆֆիի տոկոսները գրել են ՍԵրժի վրա: Րաֆֆին անցած է»:
Կարդացեք նաև
Մեր հարցին՝ կարո՞ղ է ձեր վրա ճնշումներ լինեն, մեծամորցի մի պապիկ՝ Գրիգոր Պետրոսյանը, պատասխանեց. «Ինձ ինչ ա մնացել, որ դրա մասին էլ մտածեմ, թող տանեն գյուլլեն, հա»:
Մեծամորցիների խոսքերով՝ «Սպասում ենք իշխանափոխությանը, սպասում ենք: Մենք սպասում ենք, որ աշխատատեղ բացվի: Երկու տղա ունեմ, երկուսն էլ իմ կողքին չեն, էս ի՞նչ օրի ենք: Բա աշխատատեղ չլինի՞, որպեսզի մարդիկ լավ ապրեն, բարգավաճեն»:
Մեր հարցին՝ դժգո՞հ եք այսինքն իշխանություններից, նրանք պատասխանեցին. «Բա որ դժգոհ չլինենք, ինչի՞ ենք հավաքվում»:
Էջմիածինում էլ մի ջավախքցի վստահեցրեց, որ իրենք Րաֆֆի Հովհաննիսյանի կողքին եւ ու չեն վախենում որեւէ մեկից. «Ինչի՞ պիտի վախենանք, վախենալու ոչ մի բան չունենք»: Նա ասաց, որ դժգոհ է Սերժ Սարգսյանից. «Ես հիմա աշխատանք չունեմ, ո՛չ կարողանում եմ թոռնիկիս պահանջները կատարել, ոչ երեխաներիս, էս ի՞նչ երկիր է: Մենք Ջավախքից գաղթել ենք Հայաստան, այստեղ ապրելու, ոչ թե ստրկանալու: Ժողովուրդն ընտրեց Րաֆֆի Հովհանիսյանին: Ես կպայքարեմ մինչեւ վերջ՝ իմ ամբողջ ցեղով՝ ամբողջ Ջավախքի կողմից»:
Էջմիածինցիները նաեւ բողոքում էին Րաֆֆի Հովհաննիսյանին քննադատողներից. «Երբ Սերժ Սարգսյանն ու Ռոբերտ Քոչարյանը նախագահ դարձան, իրենց մայրենի լեզուն չգիտեին: Թող չմոռանան: Եթե Րաֆֆին ռուսաց լեզուն է թերանում, իրենք մայրենի լեզուն չգիտեին: Վարձել էին մանկավարժներ, որ իրենց սովորեցնեին գոնե մայրենի բարբառը, որովհետեւ մանկան նման թոթովում էին իրենց մայրական լեզուն: Մինչեւ հիմա էլ չեն կարողանում խոսել: Մենակ գրվածներով են կարդում: Մի քանի հատ գրողներ են վերցրել՝ իրանց համար գրում են»:
Հռիփսիմե ՋԵԲԵՋՅԱՆ
