Տյառընդառաջն անշարժ տոն է, որը նշանակում է Տիրոջն ընդառաջ գնալ: Եկեղեցիներում եկեղեցական ժամը փոխվում է երեկոյան ժամերգությունից հետո, այսինքն`13-ի երեկոն համարում են 14 : «Բուն տոնը 14-ին է: Սուրբ Ծնունդին հաջորդող քառասուներորդ օրը եկեղեցում տոնում են Տյառընդառաջը, որի ընթացքում օրհնվում են նորապսակները»,-այսօր այս մասին «Զարկերակ» մամուլի ակումբում ասաց Տեր Շահե քահանա Հայրապետյանը:
Ըստ քահանայի, տոնի խորհուրդը հետևյալն է. Աստված ինքը խոնարհվեց, եկավ մարդկանց ընդառաջ, ովքեր մոլորված էին և ինչի ասես, որ չէին պաշտում, քանի որ պաշտամունքի կարիք ունեին: Եվ այսօր մարդիկ ի պատասխան, որպես հրավեր, դուրս են գալիս Տիրոջն ընդառաջ:
« Տոնի վերաբերյալ Վեհափառ Հայրապետը երկար տարիներ է ինչ նորապսակների օրհնության կարգ է սահմանել և հռչակել է իբրև ընտանիքի տոն: Ընտանիքը դրված է որպես լույս և ընտանիքի օրհնության այս կարգը շեշտում է, որ եկեղեցին մեծ տեղ է տալիս երիտասարդներին, նորապսակներին և մեր հորդորն է, որպեսզի ընտանիքներն ուղղորդվեն Տիրոջ սիրով և պատասխանատվությամբ»:
Տեր Շահե քահանա Հայրապետյանն ասաց, որ նշանադրվածներին տոնը չի վերաբերում. «Աղոթքն ասում է, որպեսզի իրար մերձենան և զավակ ծնեն, իսկ նոր նշանադրվածները մի շրջան են վերցնում: Այս տոնը նորապսակների համար է և ոչ թե նշանադրվածների»:
Փետրվարի 13-ին եկեղեցին կատարում է նախատոնական` վառում են եկեղեցու ճրագները, երգում են «Լույսի զվարթ» շարականը, որը շեշտում է Սիմոն ծերունու օրհնությունը:
«Կրակը, որ վառում են, եկեղեցին չի ընդունում: Մենք պետք է պաշտենք մեր փրկչին: Ամսի 13-ի երեկոյան պատարագ է արվում. վառվում են եկեղեցու կանթեղները, ճրագները, մոմերը և շեշտվում է հոգևոր կողմը: Կրակ վառել և վրայով թռնելը եկեղեցական չէ, այն ժողովրդական սովորություն է: Այն ինչ արվում է բակերում, կապ չունի բուն տոնի եկեղեցական արարողակարգի հետ: Նորապսակները պարզապես պետք է մասնակցեն պատարագին և ստանան Աստծո օրհնությունը»:
Քրիստինա ՄԻՐԶՈՅԱՆ
