ՀՀ վարչական դատարան էր դիմել քաղաքացի Վահագն Վարագյանը: Նա պատասխանող ճանապարհային ոստիկանությունից պահանջում էր վերացնել նրա կողմից կայացրած վարչական ակտը:
Ըստ հայցվորի ներկայացուցիչ, ԵՊՀ արհեստակցական կազմակերպության իրավախորհրդատու Արմինե Ստեփանյանի, անցյալ տարվա հոկտեմբերի 6-ին, ժամը 14.00-15.00 սահմաններում, Կոմիտասի փողոցով «Վազ 210600» մակնիշի ավտոմեքենայով երթևեկելիս ճանապարհային ոստիկանը կանգնեցրել է իր վստահորդի ավտոմեքենան: Զննելով ավտոմեքենայի տեխնիկական անձնագիրը, վարորդական վկայականը և ավտոմեքենան, ոստիկանը գրավոր արձանագրել էր ՀՀ վարչական իրավախախտումների վերաբերյալ օրենսգրքի 1235 –րդ հոդվածի խախտում, այն է՝ տրանսպորտային միջոցների հաշվառման համարանիշի օգտագործման կանոնները խախտելը` անընթեռնելի, ստանդարտին չհամապատասխանող կամ ինքնաշեն հաշվառման համարանիշով տրանսպորտային միջոցները վարելը: Հայցվոր կողմի տեղեկացմամբ. «Ճանապարհային ոստիկանի պնդմամբ, ավտոմեքենայի համարանիշին փակցված ՀՀ Եռագույն դրոշը վերոգրյալ իրավանորմի խախտում է»: Արձանագրությունը, որը կազմվել էր, վարորդը չէր ստորագրել:
Աակայն հոկտեմբերի 10-ին ճանապարհային ոստիկանության կողմից հայցվորը ստանում է «Վարչական իրավախախտման գործով» որոշում, որով վարորդին տուգանել են 10.000 ՀՀ դրամով:
Ճանապարհային ոստիկանի արձանագրությանը եւ վարչական պատասխանատվության ենթարկելու որոշումը կայացվել է նույն օրը: Վարորդը զրկված է եղել մասնակցելու տվյալ գործի քննարկմանը՝ ծանուցված չլինելու հետևանքով, հետեւաբար, չի կարողացել օգտվել իր իրավունքներից:
Կարդացեք նաև
Հայցվորի ներկայացուցիչն առարկել էր նաեւ, հղում անելով ՀՀ վարչական իրավախախտումների վերաբերյալ օրենսգրքի 275-րդ հոդվածը; Մասնավորապես, վարչական իրավախախտման վերաբերյալ գործը քննության նախապատրաստելիս մարմինը լուծում է՝ գործի քննությանը մասնակցող անձինք ծանուցվե՞լ են արդյոք դրա քննության ժամանակի և տեղի մասին, պահանջվել են, արդյոք, անհրաժեշտ լրացուցիչ նյութեր և այլն: Մինչդեռ, այս հոդվածի պահանջներն ընդհանրապես չեն պահպանվել:
Ինչ վերաբերում է Եռագույնի առկայությանն ավտոմեքենայում, փաստաբանը հղում էր կատարել «Դրոշի մասին» ՀՀ օրենքի 3-րդ` Հայաստանի Հանրապետության դրոշի գործածումը հոդվածի 20-րդ պարբերությանը..«Սույն հոդվածով նախատեսված դեպքերից բացի, Հայաստանի Հանրապետության դրոշը կարող է տեղադրվել այլ վայրերում»: Այսինքն, ըստ հայցվոր կողմի, ՀՀ քաղաքացին իրավունք ունի ՀՀ դրոշի պատկերը տեղադրել ցանկացած վայրում, ինչու չէ, նաեւ՝ տրանսպորտային միջոցի հաշվառման համարանիշի վրա:
Հայցվորը դատարանում պնդեց նաեւ ՀՀ սահմանադրության 42-րդ հոդվածը.« Յուրաքանչյուր ոք ազատ է կատարելու այն, ինչն արգելված չէ օրենքով և չի խախտում այլոց իրավունքները և ազատությունները: Ոչ ոք չի կարող կրել պարտականություններ, որոնք սահմանված չեն օրենքով»:
Ի դեպ, Հայաստանում գոյություն չունի գոնե մեկ իրավանորմ, համաձայն որի, արգվելի անձին ՀՀ դրոշի օգտագործումը տրանսպորտային հաշվառման համարանիշերում:
«Լինելով ՀՀ քաղաքացի, հարգելով ՀՀ պետական խորհրդանիշերը, պատվելով հայ հասարակության ընդունված բարքերն ու ավանդույթները, ինչքանով սազական կլիներ հաշվառման համարանիշի վրա ունենալ այլ պատկեր կամ այլ պետության դրոշ, դատեք ինքներդ»,- հայցադիմումում նշել էր Վահագն Վարագյանը:
Վարչական դատարանը բավարարեց քաղաքացու հայցը եւ վերացրեց ՀՀ ճանապարհային ոստիկանության վիճարկվող որոշումը:
Ռուզան ՄԻՆԱՍՅԱՆ
