Այսօր առավոտյան մահացել է գրող, գրականագետ, բանասիրության դոկտոր Վաչե Եփրեմյանը: «Առավոտը» ցավակցում է Եփրեմյանի ընտանիքին, հարազատներին եւ ընկերներին:
Ներկայացնում ենք Վաչե Եփրեմյանի մի քանի բանաստեղծություններ՝ «Գրանիշից»:
ԵՐԿՆՔԻՆ ՈՒՂՂՎԱԾ ԱՉՔԵՐ
Մի փետուր ընկավ
ափերիս մեջ.–
Կվերադառնաս գարնան սկզբներին`
Կամ Վարդի տեսքով,
Կամ Թռչնի նման…
ԼԻՆՈւՄ ԵՆ ՕՐԵՐ, ԵՐԲ ՔԱՂԱՔԸ ՆՄԱՆՎՈւՄ Է ԱՐՅՈՒՆՈՏ ԶԱՄԲՅՈՒՂԻ
Անվերջ անձրեւների եւ երաժշտության քաղաքում
Մարդիկ փողոցներ են նկարում տանիքներին կպած`
մեռած երեխաների խոստումներով (երբեք չենք արթնանա)
եւ ծաղիկների կաթով:
Ամեն օր անձրեւը մեռնում է քաղաքից լքված շքամուտքում,
եւ աղմուկի պատից այն կողմ, ցուցափեղկերի ետեւում
կարմիր հեծյալները վիրահատում են երկինքը`
իբր միայն խոտն է կորցնում մահվան տարածությունը:
Երբեք մի՛ նետվիր չնախատեսված բառերի գիրկը,
քանի որ ստվերների ընդմիջումից
ցանկապատի աչքերում սարսափի կաթիլներ են աճում,
որոնք թաքցնում են թռիչքի վայրը:
Հեռացի՛ր ուրիշ բնակավայր`
խոտի հայացքում եւ թվերի փախուստի մեջ փնտրելու
օտարացումը քարե ծաղիկներից
եւ ապրելու օրը պարտված բառերի կենսագրության մեջ:
ՔՈ ՀԱՅԱՑՔՆ ԱՆՑՆՈՒՄ Է ՇՂԱՐՇԻ ՄԻՋՈՎ
Լուսինը քարացավ երկնքում,
անգամ ծղրիդները լռեցին.
Լու Սինը քնած է ճամփեզրին:
