«Բացի 1991թ-ի եւ առաջիկա ընտրություններից, նախորդ ընտրությունները եղել են խիստ բեւեռացված` ընթանալով միմյանց հակադիր, խիստ ընդդիմադիր եւ քաղաքական դաշտը սեւ եւ սպիտակի բաժանող բեւեռներով: Օրինակ, 1998թ-ին անհաշտ պայքար ընթացավ Ռոբերտ Քոչարյանի եւ Կարեն Դեմիրճյանի, իսկ 2008թ-ին` Սերժ Սարգսյանի եւ Լեւոն Տեր-Պետրոսյանի միջեւ»,-այսօր «Զարկերակ» ակումբում ասաց քաղաքագետ Գարիկ Քեռյանը, ապա հավելեց,- «1991թ-ին չկար նման քաղաքական բեւեռացում, քանի որ նոր էր տապալվել Խորհրդային վարչակարգը, իսկ քաղաքական դաշտ մտած ՀՀՇ-ն լուրջ ընտրապայքար չտարավ, եւ Լեւոն Տեր-Պետրոսյանի հաղթանակը կանխորոշված էր: Նույնը կարող եմ կանխատեսել նաեւ առաջիկա նախագահական ընտրություններում, որովհետեւ առավել հզոր թեկնածուն մեծ շանսեր ունի հաղթելու: Ընդդիմադիրները լուրջ վտանգ չեն ներկայացնի»:
Քաղաքագետն արձանագրեց, որ նախորդ տարին աչքի չի ընկել թեկնածուների ծրագրերի, հայեցակարգերի մատուցմամբ, ինչը հասարակությանը հնարավորություն կտար կողմնորոշվել ընտրության հարցում. «2012թ անցավ քաղաքական բամբասանքների մակարդակով: Բամբասանքները հետեւյալն էին` «Ռոբերտ Քոչարյանը վերադառնում է քաղաքական պայքարի ասպարեզ, թե ոչ», «Գագիկ Ծառուկյանը դնում է թեկնածությունը, թե ոչ», եւ «Լեւոն Տեր-Պետրոսյանը կմասնակցի ընտրություններին, թե ոչ»: Ժողովրդի ուշադրությունը բեւեռված էր դրանց վրա, ինչն անցանկալի երեւույթ է»:
Քեռյանի դիտարկմամբ. «Նախընտրական պայքարի մեջ մտած թեկնածուներն ունեն անհավասար հնարավորություններ. «Քաղաքական փորձի եւ ռեսուրսների առումով առավելությունը Սերժ Սարգսյանինն է: Ռեսուրս ասելով ի նկատի ունեմ ոչ միայն ֆինանսական հնարավորությունները, այլեւ հստակ եւ կազմակերպված կուսակցական կառավարումը, մասնավորապես` հանրապետության բոլոր շրջաններում նախընտրական շտաբերի, քարոզչական աշխատանքի կազմակերպումը: Այդ առումով Սերժ Սարգսյանից բացի միայն Րաֆֆի Հովհաննիսյանը եւ Հրանտ Բագրատյանը կարող են որոշակի ընտրական գործընթաց կազմակերպել»: Քեռյանը նաեւ ասաց, որ ընտրազանգվածի կողմից ակտիվություն չի սպասում. «Մարդիկ այն մտայնությունն ունեն, որ ընտրություններն ավարտվել են դեռ չսկսված, եւ դրանց ելքը պարզ է»:
Իսկ հոգեբան Աննա Բադալյանի խոսքով. «Որքան էլ ասենք, թե ընտրազանգվածն ակտիվ չէ, պետք եկած պահին հասարակությունը, էթնիկ բնավորության համաձայն, կարող է համախմբվել եւ կողմնորոշվել, թե որ թեկնածուն է իր պահանջներին համապատասխան»:
Կարդացեք նաև
Լուիզա ՍՈՒՔԻԱՍՅԱՆ
