Տիգրան Բարխանաջյանի ոճը նկարը յուրահատուկ է դարձնում: Առաջին հայացքից դիտորդներին թվում է, թե նրանք լուսանկարի են նայում: Այն պարզությունը ու մանրամասնությունը, որով նկարում է նկարիչը, շշմեցնող է: Նրա գործը կոկիկ է, ճշգրիտ և արտահայտում է մանրուքները, այնպես, ինչպես կարող են անել լուսանկարիչները: Գրում է «Դեյլի սթար» թերթը` անդրադառնալով Բեյրութում բացված Արամե արվեստի սրահի «Ժամանակակից արվեստի վերածննդի վարպետներ» խորագրով ցուցահանդեսին, որին ներկայացված են Ռուբեն Աբովյանի, Տիգրան Բարխանաջյանի, Արամազդ Պետրոսյանի և Ավետիս Խաչատրյանի 52 նկարներ:
Ռուբեն Աբովյանի գործերը պատկերում են ժամանակակից արվեստի և վերծննդի առանձնահատկությունները: Նա նկարում է տղամարդկանց, կանանց և երեխաների, որոնք մասնակցում են դիմակահանդեսի, համերգների կամ հավաքվել են հաց ուտելու: Այդպիսի դրվագները հաճախ երևում են վերածննդի ժամանակաշրջանում: Աբովյանի ոճը, ինչպես և Բարխանջյանինը, նույնպես հետաքրքիր է վերլուծելու համար: Նրա կերպարների դեմքները կարծես ջնջված լինեն, կամ ավելի քիչ են արտահայտված, քան նրանց մարմինները:
Արամազդ Պետրոսյանինը մյուս գործերի հետ համեմատած դասական են: «Խոստովանություն» նկարում նա պատկերել է կարմիր զգեստ հագած մի կնոջ, որը նստած է ու իր ձախ ձեռքով թավ ջութակ է պահում: Դիմացը կանգնած է մի տղամարդ, որը թառ է բռնել: Նրանց արանքում պատկերված սատանայական էակը հավանաբար ցույց է տալիս ցանկության և կրքի կարևորությունը: Օձեր, քերովբեներ և սատանայական կեպարները շատ էին հանդիպում վերածննդի գործերում`սիրո և սիրաբանության գայթակղությունը արտահայտելու համար:
Ավետիս Խաչատրյանի գործերը տարբերվում են մյուսներից: Նրա նկարները լցված են վառ կարմիր, նարնջագույն և կանաչ գույներով: Նրա «Թզուկների հեքիաթ»-ում յոթ փոքր կերպարներ թրև են գալիս: Խաչատրյանի փոքր-ինչ սյուրռեալիստական նկարները նմանություն ունեն կուբիզմի հետ` կերպարների դեմքերը նկարած ձևով:
Կարդացեք նաև
Հետաքրքրականը նկարի անվան և պատկերված թզուկների միջև տարբերությունն է: Հեքիաթը պետք է լինի կախարդական, ուրախ և երազանքներով լի, սակայն բոլոր թզուկներy տխուր տեսք ունեն, գրեթե խղճալի, կարծես դիտորդի օգնությունն են հայցում:
Պատրաստեց Հովհաննես ԻՇԽԱՆՅԱՆԸ