Քաղաքագետ Ռուբեն Մեհրաբյանը չի բացառում, որ ԱԱԾ-ն է սկանդալի կազմակերպիչը, բայց հարցն այն է, թե ինչ բացվեց արդյունքում. «Չեմ ուզում համեմատել «Վիքիլիքսի» դեպքի հետ մասշտաբներով, բայց որակական առումով մենք ունեցանք նույն էֆեկտը։ Սա եղավ իրեղեն ապացույցն այն շշուկների եւ մասնավոր խոսակցությունների, վերլուծությունների։ Փաստորեն, ՀԱԿ-ը խոստովանում է, որ քաղաքացիական հասարակությանը կարողանում էր պահել ոչ հակառուսական դաշտում, այսինքն, որ իրենք սպասարկում են պուտինյան ռեժիմի շահերը Հայաստանում։ «Մարտի մեկ ա, ինչ ա», այս ռեպլիկից մենք հասկացանք, որ այս մարդիկ կարող են այդ մարդկանց արյան վրա թղթախաղ խաղալ ամենալպիրշ ձեւով։ Այս առումով Մարտի մեկը պաշտպանող Օսկանյանն ավելի ազնիվ է երեւում, քան Զուրաբյանը, որը մինչ այդ կոկորդ էր պատռում հանձնաժողովի ստեղծման քննարկումների ժամանակ»։
Քաղաքագետ Սուրեն Սուրենյանցն էլ կարծում է, որ զազրելի է, երբ երկու մարդու, առավել եւս քաղաքական գործիչների ոչ հրապարակային հանդիպումը գաղտնալսվում է, սա բնորոշ է սովետական ԿԳԲ-ին։ «Եթե հատուկ ծառայությունները չեն արել սա, ապա նրանք կարող են արագ բացահայտել, պատժել մեղավորներին։ Բայց, անկախ ձայնագրության ապօրինի լինելուց, խնդիրն ունի նաեւ քաղաքական կողմ։ Ինձ համար տհաճ է, որ ներքաղաքական մշակույթի նշաձողն այնքան է իջել, որ Հայաստանի մասշտաբով երկու քաղաքական գործիչ հանդիպում են սրճարանում եւ քննարկում ոչ թե ՀՀ-ի առաջ ծառացած լուրջ խնդիրները, այլ այդ զրույցը վերածում են բամբասանքի։ Այս ամենը հետեւանք է նրան, որ վերջին մեկ տարում ՀԱԿ-ն ու ԲՀԿ-ն հրապարակային քաղաքականությունը դրել էին մի կողմ եւ զբաղվում էին անդրկուլիսյան շփումներով, սիլիբիլիներով, գաղտնի հանդիպումներով եւ հասարակությանը հաշվետու չէին»,- եզրակացնում է Սուրենյանցը։
Սյուզան ՍԻՄՈՆՅԱՆ
«Հրապարակ»
Կարդացեք նաև
