Լրագրողի մասնագիտությունը դասվում է ամենավտանգավոր մասնագիտությունների շարքում: Չնայած դրան՝ շատերը նվիրվում են իրենց կոչմանը անձնազոհության աստիճան: Կան նաև այնպիսիները, ովքեր իրենց գործունեությունը համարում են ապրելակերպ և ոչ թե մասնագիտություն: Եթե եվրոպական մի շարք երկրներում այս ոլորտում գերակշռողը տղաներ են, ապա Հայաստանում Ճիշտ հակառակն է, սակայն խոչընդոտները անպակաս են ամենուր: Երեւի սա է նաև պատճառը, որ շատերը խուսափում են այս ոլորտի հետ առնչվելուց, նույնիսկ չեն ցանկանում, որ իրենց զուգընկերը ևս լրագրող լինի: Այս թեմայով «Առավոտ երիտասարդականը» անցկացրեց հարցում:
Արդյունքների պատկերը հետևյալն է.
.որովհետև իմ զուգընկերը չի ցանկանում լրագրող լինել
.բա որ ուրիշ տեղ գնա ու ասի, որ հարցազրույցի ա կամ էլ ասուլիսի
.լրագրող տղամարդու տեսակը իմը չէ
Ամենազավեշտալի պատասխանները հետեւյալն են.
.դու երբեք չես իմանա նրա հեռախոսում գրանցված Հայկ Պողոսյանը, Արփինեն ովքեր են:
.դու ուզում ես համբուրել նրան, իսկ նա՝ «Ի՞նչ ես կարծում նյութ գրեմ այսինչ թեմայով»:
.լրագրողի հետ շատ պայթունավտանգ ա ՝ հատկապես անկողնում
Սակայն պետք է ասել, որ մեծամասնությունը (40) ձայն դեմ չէ: Մի մասն էլ դժվարանում է պատասխանել: Հարցմանը մասնակցել է 70 հոգի՝ այդ թվում լրագրողներ: ԵՊՀ հասարակայնության հետ կապերի և լրատվության վարչության աշխատակից Հարություն Ծատրյանը հպարտանում է իր մասնագիտությամբ և hավաստիացնում, որ երբեք դեմ չէր լինի, եթե իր ընկերուհին զբաղվեր լրագրությամբ: «Ընկերուհիս մասնագիտությամբ արևելագետ է, սակայն ավարտել է «Հույսի կամուրջ» ՀԿ-ի լրագրողական դպրոցը, թղթակցել է «Արևածաղիկ»-ին: Դա հաճախ օգնում է. նա ինձ հեշտ ա հասկանում, կարողանում ա նեցուկ լինի շատ հարցերում»,- ասում է նա: 21-ամյա Սուրենը, ով մասնագիտությամբ տնտեսագետ է, ևս դեմ չէր լինի, եթե ունենար լրագրող ընկերուհի. «Կարևորը մարդու էությունն է և ոչ թե մասնագիտությունը, եթե մարդիկ սիրում ու հասկանում են իրար, ես այդտեղ խնդիր չեմ տեսնում, բժիշկները նույնպես, ինչպես լրագրողները, աշխատում են ծանրաբեռնվածությամբ, և ի՞նչ, միթե նրանք ընտանիք չեն կազմում»,-ասում է նա:
Նազենի Բաղդասարյան
