Միջավայրի անմատչելիություն, հասարակության ոչ համարժեք վերաբերմունք, միջին օղակի պաշտոնյաների ոչ պրոֆեսիոնալ մոտեցում: Սրանք այն հիմնական խնդիրներն են, որոնք մեծ խոչընդոտ են հանդիսանում մեր երկրում հաշմանդամություն ունեցող երեխաների իրավունքների լիարժեք պաշտպանությանը: Այսօր Կոնգրես հյուրանոցում հաշմանդամություն ունեցող երեխաների իրավունքների պաշտպանության թեմայով խորհրդարանական լսումներ էին կազմակերպվել, որին մասնակցում էին սոցիալական ոլորտի գրեթե բոլոր պատասխանատուները, հասարակական կազմակերպություններ, ՄԱԿ-ի մանկական հիմնադրամի անդամները:
«Հաշմանդամություն ունեցող անձանց շահերի պաշտպանության ազգային դաշինք» իրավաբանական անձանց միության գործադիր տնօրեն Մհեր Վասիլյանի խոսքերով, բազմաթիվ օրենքներ, ենթաօրենսդրական ակտեր են ընդունվում, բայց մինչ օրս չունենք մատչելի միջավայր, այսօր հարյուրավոր երեխաներ չեն կարողանում տնից դուրս գալ նախակրթարան, դպրոց կամ ուսումնական հաստատություն հասնելու համար:
Դիմելով Երեւանի քաղաքապետարանի պատասխանատուներին Մհեր Վասիլյանը հարցրեց. «Հայաստանը ներմուծեց մի քանի հարյուր ավտոբուս, դրանցից որքա՞նն են նախատեսված հաշմանդամների համար»:
Քաղաքաշինության նախարարին էլ հարցրեց՝ ինչո՞ւ օրենքի 10-րդ կետը չի գործում, որը հստակ պահանջում է շենք-շինությունները կառուցել հաշմանդամների համար նախատեսված հարմարություններով, մինչդեռ ամենասովորական թեքահարթակը բացակայում է:
Մհեր Վասիլյանը աշխատանքի եւ սոցիալական հարցերի նախարարին կոչ արեց բարձրացնել խնամատար ընտանիքների դերը եւ խնամքի հաստատություններից երեխաներին ուղղել խնամատար ընտանիքներ:
Կարդացեք նաև
Աշխատանքի եւ սոցիալական հարցերի փոխնախարար Ֆիլարետ Բերիկյանը հայտնեց, որ Խարբերդի եւ Գյումրիի մանկատներից, որտեղ խնամվում են հաշմանդամ երեխաներ, որեւէ խնամատար ընտանիք ցանկություն չի հայտնում երեխա վերցնել:
Լուսինե ԲՈՒԴԱՂՅԱՆ
