Ծաղրանկարը` «Մեդիալաբի»
Փայլփլուն խաղալիքներ, տոնական զարդեր, թանկարժեք արհեստական տոնածառեր, սպիտակ հրեշտակներ, արհեստական ձյուն, ձնեմարդիկ, եղնիկներ…
Ցուցասրահ-խանութի տեսքով է այսօր ներկայանում Երևանի կենտրոնում գտնվող, տասնամյակներ շարունակ մշակութային օջախ հանդիսացող Հենրիկ Իգիթյանի անվան գեղագիտության ազգային կենտրոնի սրահներից մեկը, ինչը հիմնադիր Հենրիկ Իգիթյանի եղբոր` ներկայիս տնօրեն Լևոն Իգիթյանի հասցեին քննադատությունների և խոսակցությունների տեղիք է տվել:
Ինքը` ճարտարապետ Լևոն Իգիթյանը, «Մեդիալաբին» տված հարցազրույցում ասել է, որ քսան օրով սրահը վարձակալությամբ հանձնել են «Անի Ռոզ» ընկերությանը, քանի որ «գումարի պակաս կա»:
«Մտածում են` ծախեցին, էս պետությունում ամեն ինչ ծախեցին, տո, ես իմ կյանքի գնով, թեպետ պետությունն էլ, ֆանտաստիկ բան եմ ասում, ուզենա ծախի, ես էնտեղ կյանքս կդնեմ, չեմ թողնի, կյանքի գնով չեմ թողնի»,- ասում է նա:
Նա նշում է, որ երկու հարկ տվել են վարձակալության, և զարմանում է. «Ո՞նց կարելի է դա վաճառել: Այդ օջախը շատ երկրներում արդեն Հայաստանի բրենդն է»:
«Հնարավոր է` հետագայում էլ կարճաժամկետ վարձակալությամբ տանք այլ կազմակերպությունների, բայց մի պայմանով՝ նայած ի´նչ թեմա է: Եթե գան-ասեն` ուզում ենք ձուկ ծախենք, հո չենք տա»,- «Մեդիալաբին» ասում է Իգիթյանը:
Սակայն նման մոտեցումը շատերի համար ոչ միայն անընդունելի է, այլև անհասկանալի:
Գեղագիտական կենտրոնը, որը 1970-ականներին հիմնել է Հենրիկ Իգիթյանը, տասնամյակներ շարունակ, նույնիսկ սոցիալ-տնտեսական ծայրահեղ վիճակում, ամենադժվարին տարիներին ծառայել է իր հիմնական նպատակին` մանուկներին և երիտասարդներին հաղորդակից է դարձրել արվեստին, մշակույթին, կրթել ու դաստիարակել է մի քանի սերունդ եւ 40 տարիների ընթացքում երբեւէ առեւտրային նպատակով չի ժառայել:
Լևոն Իգիթյանը եւս նշում է, որ գեղագիտական կենտրոնի ստեղծման տակ «մեծ ճիգեր, կյանքեր են դրվել», ու որ իր եղբոր` Հենրիկ Իգիթյանի մահվանից հետո նախագահի միջամտությամբ ինքն է ստանձնել գործը:
Մանրամասները կարդացեք այստեղ:
Ոչ մի վատ բան չեմ տեսնում այդ ժամանակավոր երևույթի մեջ։
Սպանիք ձեր Սովետական մտածելակերպով։