Այսօր ՀՀ նախագահի նստավայրի մոտ հավաքված նաիրիտցիներին թեեւ խոստացան մարել աշխատավարձերի մի փոքր մասը, սակայն «Նաիրիտի» աշխատակիցներին դա չգոհացրեց:
Առավոտյան մոտ 500 նաիրիտցիներ բողոքի ակցիա էին կազմակերպել. Ցուցարարների ներկայացուցիչ, գործարանի պրոֆմիության նախագահ Հրաչ Թադեւոսյանը հանդիպեց ՀՀ նախագահի վերահսկողության ծառայության ղեկավար Հովհաննես Հովսեփյանի հետ, որը կրկին խոստացել է խնդրին լուծում տալ:
Կարդացեք նաև
Հրաչ Թադեւոսյանը ցուցարարներին փոխանցեց Հովհաննես Հովսեփյանի եւ Էներգետիկայի նախարար Արմեն Մովսիսյանի խոստումները, ինչը նույնիսկ հավատ եւ հույս չներշնչեց գործարանի աշխատակիցներին. «Հովսեփյանի հետ խոսեցինք, ասաց, որ մի աշխատավարձը դեկտեմբերի մինչեւ 15-ը տան, մի հատ էլ հունվարին: Նաեւ խնդրել եմ հունվարինը տան դեկտեմբերի մեջ»: Այս խոսքերը լսելուց հետո, ցուցարարները բացականչեցին` «սո¯ւտ է, սո¯ւտ է»: Ապա պրոֆմիության նախագահն ավելացրեց, որ էներգետիկայի նախարարը վստահեցրել է, որ «Նաիրիտի» նոր սեփականատիրոջ հետ պայմանագրերի հարցն էլ շուտով կլուծվի:
Մանրամասները` տեսանյութում
Aravot.am-ի հետ զրույցում ցուցարարները դժգոհեցին, որ իրենց ավելի շատ հուզում է «Նաիրիտի» վերագործարկման հարցը. «Նաիրիտը» փակելով, մեր տունն էլ հետը քանդեցին, մեզ այլեւս չեն հետաքրքրում այդ խոստումները: Ջրի համար 5000 դրամ պարտք են ունենում, մեզ դատի են տալիս, բա 11 ամսվա աշխատավարձի պարտք ունեն, բա ո՞նց հասկանանք էդ անարդարությունը:
Մեղավոր են կազմակերպիչները, պետությունը: Նախագահ ունենք, վարչապետ ունենք, պիտի մտածեն, ոչ թե խանութներ ու կաֆեներ ավելացնեն, այլ արդյունաբերություն աշխատացնեն, թե չէ առեւտուր անելով ոչ մի բանի չեն հասնի»:
Մեզ հետ զրույցում ցուցարարներից մեկն էլ ասաց, որ մոտ 3000 աշխատակից ունի «Նաիրիտը» եւ 99%-ը պոտենցիալ արտագաղթող են, եթե կառավարությունը լրջորեն չմոտենա եւ իսկապես չաշխատացնի գործարանը, ապա աշխատակիցների մեծ մասն իրենց ընտանիքներով հաստատ կլքեն Հայաստանը. «Այս 1 տարվա ընթացքում ոչ ոք չի հարցրել, թե ո՞նց ենք յոլա գնացել, էնքան պարտքեր ենք կուտակել, հիմա նույնիսկ պարտք չեն տալիս: Ով մի 2 կտոր ոսկի է ունեցել, դա էլ զալոգ է դրել ու կորցրել: Ամբողջ զավոդը 80 թվականներին մի հատ զամդիրեկտոր է ունեցել, հիմա լրիվ ընդունարանը զամդիրեկտորներ են ու միլիոնանոց աշխատավարձ են ստանում, ինչի՞ համար, չաշխատող զավոդը ո՞նց է էդքան աշխատավարձ տալիս ու էդքան զամդիրեկտորներ պահում»:
Նշենք, որ աշխատակիցների մի մասը պարապուրդի մեջ է, եւ ըստ օրենքի նրանց պետք է վճարվի աշխատավարձի 2/3-րդ մասը, իսկ դա, ինչպես նաիրիտցիները ասացին, կազմում է ընդամենը 40 հազար դրամ. «Եթե մի ամսվա աշխատավարձ մեզ տան, էդ 40 հազարով կոմունալնե՞րը վճարենք, թե Նոր տարվան պատրաստվենք: Նոր տարվա մասին սկի չենք էլ մտածում: Միայն մտածում ենք, մեր փողերը ստանանք, մարդավարի ապրենք»:
Ընդ որում, գործարանի աշխատակիցների ներկայացմամբ`
իրենք միմյանցից գաղտնի են պահում, թե ով որքան աշխատավարձ է ստանում. «Պայմանագրով մենք իրավունք չունենք անգամ ընտանիքի անդամներին ասել մեր աշխատավարձերի չափը: Կարճ ասած` 1-2 ամսվա աշխատավարձ վճարելը մեզ համար բավարար չէ, մենք չենք էլ հավատում, որ հունվարին նորից կվճարեն: Եթե խոստումը չկատարեն, էլի գալու ենք, թող չմտածեն, որ մեզ հանգստացրին: Ամեն օր կգանք նախագահի նստավայր, որ պրոբլեմը վերջնական լուծի»:
Ցուցարարներից շատերը խուսափում էին անուն-ազգանունով ներկայանալ. «Բա՞ որ վաղը կանչեն ասեն`դիմում գրի ազատվի գործից. Շառից-փորձանքից հեռու, մի գրեք անուններս»:
Նելլի ԲԱԲԱՅԱՆ
